ابن عطیه، مقاتل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن عطیه (ابهام زدایی)' به 'ابن عطیه (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR01880.jpg|بندانگشتی|ابن عطیه، مقاتل]] | [[پرونده:NUR01880.jpg|بندانگشتی|ابن عطیه، مقاتل]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن عطیه، مقاتل | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | بکری الحجازی، مقاتل بن عطیه | ||
مقاتل بن عطیه | مقاتل بن عطیه | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |عطیه | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |حجاز | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |505 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملك]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[أبهی المداد في شرح مؤتمر علماء بغداد]] | ||
|-class= | |||
[[کنفرانس دانشمندان بغداد، یا، ترجمه مؤتمر علماء بغداد]] | |||
[[مؤتمر علماء بغداد]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE01880AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن عطیه (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''مقاتل بن عطيه''' (متوفای حدود 505ق)، ملقب به شبل‌الدوله، شاعر و اديب بوده است. | |||
وى تقريبا به سراسر ایران آن روزگار سفر كرده است، اما منابع، مطلب عمده‌اى درباره او بيان نكرده‌اند و آن مقدار اندكى كه معاصرانش نقل كرده بوده‌اند، گویا از میان رفته است. از جمله این معاصران، یکى رشيد وطواط است كه مدتى پس از وى زيسته و به اشاراتى مختصر درباره او اكتفا كرده است. | |||
==ولادت== | |||
ابوالهيجاء یکى از امیرزادگان عرب بود. در حجاز به دنيا آمد و در همان جا پرورش يافت، اما به سبب كدورتى كه بين او و برادرانش رخ داد، به بغداد رفت و از آنجا رهسپار خراسان و غزنه شد و باز به خراسان بازگشت. | |||
== تحصیلات == | |||
در آنجا به خدمت [[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملك]] (408 - 485ق) درآمد و نزد وى تقرب يافت، تا آنجا كه داماد وى گرديد و تا هنگام قتل [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملك]] همچنان در خراسان باقى ماند. ظاهرا به دنبال این ماجرا ابوالهيجاء به بغداد بازگشت، اما پس از چندى به قصد ديدار با ناصرالدين مكرم بن العلاء، وزير ادب‌پرور توران‌شاه، از سلجوقيان کرمان، عازم کرمان شد و برای اطمینان خاطر، از خليفه المستظهربالله (478 - 512ق) درخواست كرد كه نامه‌اى داير بر سفارش وى به وزير کرمان بنویسد. سرانجام با توقيع خليفه و قصيده‌اى كه خود در مدح وزير سروده بود، به خدمت مكرم درآمد. این قصيده كه بسيار مورد توجه ادبا قرار گرفته، گویا بالغ بر 40 بيت بوده است، اما اينك جز یک بيت از آن در دست نيست. | |||
نحوه صله دادن وزير نيز در منابع، اندكى متفاوت است، وى با صله‌هاى گران، خلعت بسيار و اسبى | نحوه صله دادن وزير نيز در منابع، اندكى متفاوت است، وى با صله‌هاى گران، خلعت بسيار و اسبى نیکو به بغداد بازگشت. پس از چندى به ماوراءالنهر و خراسان رفت و در هرات به عشق زنى گرفتار آمد و در این باب، غزل‌هاى بسيار سرود، سپس رهسپار مرو شد و در آنجا سكنى گزيد، تا سرانجام بيمار شد و در بيمارستان شهر درگذشت<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3837 مساح، رضوان، ج 6، ص412]</ref>. | ||
== | ==پانویس== | ||
<references /> | |||
==منابع مقاله== | |||
[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/3837 مساح، رضوان، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1373] | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[ | [[أبهی المداد في شرح مؤتمر علماء بغداد]] | ||
[[مؤتمر علماء بغداد]] | [[کنفرانس دانشمندان بغداد، یا، ترجمه مؤتمر علماء بغداد]] | ||
[[ | [[مؤتمر علماء بغداد]] | ||
[[ | [[این است راه حق یا کنگره عالمان بغداد]] | ||
[[ | [[مناظره علمای بغداد]] | ||
[[ | [[تجلي حقيقت، نجات بشريت]] | ||
[[یه هی راه حق: علماء بغداد کی کانفرنس کی احوال]] | [[یه هی راه حق: علماء بغداد کی کانفرنس کی احوال]] | ||
[[حقیقتی که آن را همه می‌پذیرند]] | [[حقیقتی که آن را همه می‌پذیرند]] | ||
[[این است راه حق]] | [[این است راه حق]] | ||
[[سنئین واث (ترجمۀ کتاب این است راه حق)]] | [[سنئین واث (ترجمۀ کتاب این است راه حق)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۱
| نام | ابن عطیه، مقاتل |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بکری الحجازی، مقاتل بن عطیه
مقاتل بن عطیه شبل الدوله، مقاتل بن عطیه کوفی حنفی، ابوالهیجاء شبل الدوله مقاتل بن عطیه |
| نام پدر | عطیه |
| متولد | |
| محل تولد | حجاز |
| رحلت | 505 ق |
| اساتید | خواجه نظام‌الملك |
| برخی آثار | أبهی المداد في شرح مؤتمر علماء بغداد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01880AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، ابن عطیه (ابهام‌زدایی) را ببینید.
مقاتل بن عطيه (متوفای حدود 505ق)، ملقب به شبل‌الدوله، شاعر و اديب بوده است.
وى تقريبا به سراسر ایران آن روزگار سفر كرده است، اما منابع، مطلب عمده‌اى درباره او بيان نكرده‌اند و آن مقدار اندكى كه معاصرانش نقل كرده بوده‌اند، گویا از میان رفته است. از جمله این معاصران، یکى رشيد وطواط است كه مدتى پس از وى زيسته و به اشاراتى مختصر درباره او اكتفا كرده است.
ولادت
ابوالهيجاء یکى از امیرزادگان عرب بود. در حجاز به دنيا آمد و در همان جا پرورش يافت، اما به سبب كدورتى كه بين او و برادرانش رخ داد، به بغداد رفت و از آنجا رهسپار خراسان و غزنه شد و باز به خراسان بازگشت.
تحصیلات
در آنجا به خدمت خواجه نظام‌الملك (408 - 485ق) درآمد و نزد وى تقرب يافت، تا آنجا كه داماد وى گرديد و تا هنگام قتل نظام‌الملك همچنان در خراسان باقى ماند. ظاهرا به دنبال این ماجرا ابوالهيجاء به بغداد بازگشت، اما پس از چندى به قصد ديدار با ناصرالدين مكرم بن العلاء، وزير ادب‌پرور توران‌شاه، از سلجوقيان کرمان، عازم کرمان شد و برای اطمینان خاطر، از خليفه المستظهربالله (478 - 512ق) درخواست كرد كه نامه‌اى داير بر سفارش وى به وزير کرمان بنویسد. سرانجام با توقيع خليفه و قصيده‌اى كه خود در مدح وزير سروده بود، به خدمت مكرم درآمد. این قصيده كه بسيار مورد توجه ادبا قرار گرفته، گویا بالغ بر 40 بيت بوده است، اما اينك جز یک بيت از آن در دست نيست.
نحوه صله دادن وزير نيز در منابع، اندكى متفاوت است، وى با صله‌هاى گران، خلعت بسيار و اسبى نیکو به بغداد بازگشت. پس از چندى به ماوراءالنهر و خراسان رفت و در هرات به عشق زنى گرفتار آمد و در این باب، غزل‌هاى بسيار سرود، سپس رهسپار مرو شد و در آنجا سكنى گزيد، تا سرانجام بيمار شد و در بيمارستان شهر درگذشت[۱].