معلم، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
|||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04855.jpg|بندانگشتی|معلم، حسین]] | [[پرونده:NUR04855.jpg|بندانگشتی|معلم، حسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |معلم، حسین | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |10 مهرماه 1324ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |دامغان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[کاتوزیان]] | ||
[[امامی، سید حسن|حسن امامى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04855AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''حسین معلم دامغانی''' (متولد 1324ش)، معلم، استاد، نویسنده، شاعر، از اعضای تألیف و تدوین کتابهای دبیرستانی، برادر چهره ماندگار عرصه شعر و ادب فارسی [[محمدعلی معلم دامغانی|علی معلم دامغانی]] | |||
== ولادت == | |||
در دهم مهرماه 1324ش در خانواده متدیّن، عالم‌پرور و ادب‌دوست معلّم، در دامغان دیده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا(ع)، حسین نامیدند. | |||
== تحصیلات == | |||
در 5 سالگى پاى به دبستان نهاد و در حلقه دانش‌آموزان مدرسه منوچهرى دامغانى جاى گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبیرستان وارد شد و طىّ این زمان، سرآمد دانش‌آموزان فرهیخته دبیرستان فردوسى دامغان بود. وى از کودکى در نزد پدر فاضل خویش، ادب آموخت و در پیشگاه مادر شجاعش، درس زندگى فراگرفت و این کمالات را همه حال، توشه راه علم آموزى‌اش نمود. سال 1342ش پس از اتمام دوره دبیرستان، عازم خدمت سربازى شد و 24 ماه در کسوت معلّمى به آموختن دانش‌آموزان روستایى پرداخت. | |||
سال | سال 1344ش با مدرک دیپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدریس در روستاهاى زرگرآباد و غنى‌آباد دامغان اهتمام داشت. در عصرى دیگر، به دامغان مراجعت کرد و تحت عنوان دبیر دبیرستان‌هاى فردوسى و کوروش و مدرس دانشسراى مقدماتى، به ارائه خدمات ارزنده آموزشى و تربیتى پرداخت. | ||
سال 1354ش در رشته حقوق دانشکده علوم سیاسى و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از کسب محضر اساتید مسلّم و ارجمندى همچون دکتر [[کاتوزیان]]، دکتر [[امامی، سید حسن|حسن امامى]] و... به دریافت دانشنامه کارشناسى حقوق از برترین دانشکده حقوق ایران مفتخر گشت. | |||
از | سال 1356ش به همراه جمعى از معلمان انقلابى و متعهد دامغان، انجمن اسلامى معلمان این شهر را بنیان نهاد و در کنار دوست و یار صمیمى‌اش، شهید حاج [[سید حسن شاهچراغى]]، جنایات رژیم پهلوى و وابستگى‌هاى سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء مى‌کرد. پس از پیروزى انقلاب، براى مدت کوتاهى از سوى استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهردارى، شغل اصلى خود یعنى معلّمى را تداوم داد. پذیرش مسئولیت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سال‌هاى آغازین طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحرکات عوامل ضدّ انقلاب و... آزمون دیگرى براى احراز شایستگى و توانمندى وى بود. او در این هنگام، با حکمت و تدبیرى برآمده از آموزه‌هاى اسلامى، بر طوفان حوادث فائق آمد و یک سال و نیم از زمانه تثبیت نظام جمهورى اسلامى را به عهدشناسى و مسئولیت‌مدارى در مدیریت آموزش و پرورش شاهرود گذارنید. | ||
ضرورت تدوین مجدد کتب درسى، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره‌مندى از مراتب دانش و بینش او تشویق کرد تا آن‌جا که کارشناسى آموزش و پرورش در نظام‌هاى جهانى بر عهده وى قرار گرفت و به تألیف کتب ادبیات دوران دبیرستان همراه با برادر اندیشمندش «استاد [[على معلم]]» و دوست فرزانه‌اش «استاد [[محمود معارف]]» همت گماشت و در اثناى نگارش این آثار ارزشمند ادبى، ضمن دیدار با حضرت [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله خامنه‌اى]]، «رئیس جمهور وقت»، از راهنمایى‌هاى معظمً له در مسیر تدوین کتب بهره گرفت. | |||
از فعالیت‌های دیگر وى مى‌توان به تأسیس مجموعه فرهنگى معلم و دبیرستان غیرانتفاعى دخترانه میعاد، همکارى در تدوین برنامه‌ها با معاونت ایدئولوژى دانشگاه امام حسین(ع)، مدیر مسئول یکى از قدیمى‌ترین نشریات کودکان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، تولیت مدرسه علمیه موسویه دامغان و... اشاره نمود. | |||
وى پس از اتمام این ماموریت کارى، به دامغان بازگشت و در کنار اشتغال به معلّمى و کشاورزى، در تاسیس و توسعه دفتر نشر فرهنگ اسلامى و کتابخانه بزرگ قمر بنى هاشم حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) دامغان، دوشادوش شهید شاهچراغى و سایر بزرگان این شهر تاریخى، ماندگارترین صفحات از کتاب عمر پربار خویش را رقم زد و این تلاش عالمانه از گذشته تاکنون همچون آفتاب تابنده‌اى روشنى بخش راه دانش‌پژوهان و فرزانگان دیار کویرى دامغان مى‌باشد و این دفتر و کتابخانه کم‌نظیر آن که از نخستین رویش‌هاى انقلاب اسلامى در دامغانند، توانسته موجد تحولات چشمگیر اجتماعى و موجب اثرات قابل توجه فرهنگى شود. | |||
== آثار == | |||
# درس ادبیات فارسى | |||
# نقد نیازى | |||
# راز ربّانى | |||
# آتش عشق | |||
# آتش و عطش | |||
# تصحیح کتاب اعلام دامغان با همکارى دکتر حسن ذوالفقارى | |||
# ترجمه کتاب شریف [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]] به فارسى سلیس و روان | |||
== منابع == | == منابع مقاله == | ||
برگرفته از سایت چهره‌هاى ماندگار | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]] | |||
[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شهریور(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۲
| نام | معلم، حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 10 مهرماه 1324ش |
| محل تولد | دامغان |
| رحلت | |
| اساتید | کاتوزیان |
| برخی آثار | راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04855AUTHORCODE |
حسین معلم دامغانی (متولد 1324ش)، معلم، استاد، نویسنده، شاعر، از اعضای تألیف و تدوین کتابهای دبیرستانی، برادر چهره ماندگار عرصه شعر و ادب فارسی علی معلم دامغانی
ولادت
در دهم مهرماه 1324ش در خانواده متدیّن، عالم‌پرور و ادب‌دوست معلّم، در دامغان دیده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا(ع)، حسین نامیدند.
تحصیلات
در 5 سالگى پاى به دبستان نهاد و در حلقه دانش‌آموزان مدرسه منوچهرى دامغانى جاى گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبیرستان وارد شد و طىّ این زمان، سرآمد دانش‌آموزان فرهیخته دبیرستان فردوسى دامغان بود. وى از کودکى در نزد پدر فاضل خویش، ادب آموخت و در پیشگاه مادر شجاعش، درس زندگى فراگرفت و این کمالات را همه حال، توشه راه علم آموزى‌اش نمود. سال 1342ش پس از اتمام دوره دبیرستان، عازم خدمت سربازى شد و 24 ماه در کسوت معلّمى به آموختن دانش‌آموزان روستایى پرداخت.
سال 1344ش با مدرک دیپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدریس در روستاهاى زرگرآباد و غنى‌آباد دامغان اهتمام داشت. در عصرى دیگر، به دامغان مراجعت کرد و تحت عنوان دبیر دبیرستان‌هاى فردوسى و کوروش و مدرس دانشسراى مقدماتى، به ارائه خدمات ارزنده آموزشى و تربیتى پرداخت.
سال 1354ش در رشته حقوق دانشکده علوم سیاسى و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از کسب محضر اساتید مسلّم و ارجمندى همچون دکتر کاتوزیان، دکتر حسن امامى و... به دریافت دانشنامه کارشناسى حقوق از برترین دانشکده حقوق ایران مفتخر گشت.
سال 1356ش به همراه جمعى از معلمان انقلابى و متعهد دامغان، انجمن اسلامى معلمان این شهر را بنیان نهاد و در کنار دوست و یار صمیمى‌اش، شهید حاج سید حسن شاهچراغى، جنایات رژیم پهلوى و وابستگى‌هاى سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء مى‌کرد. پس از پیروزى انقلاب، براى مدت کوتاهى از سوى استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهردارى، شغل اصلى خود یعنى معلّمى را تداوم داد. پذیرش مسئولیت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سال‌هاى آغازین طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحرکات عوامل ضدّ انقلاب و... آزمون دیگرى براى احراز شایستگى و توانمندى وى بود. او در این هنگام، با حکمت و تدبیرى برآمده از آموزه‌هاى اسلامى، بر طوفان حوادث فائق آمد و یک سال و نیم از زمانه تثبیت نظام جمهورى اسلامى را به عهدشناسى و مسئولیت‌مدارى در مدیریت آموزش و پرورش شاهرود گذارنید.
ضرورت تدوین مجدد کتب درسى، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره‌مندى از مراتب دانش و بینش او تشویق کرد تا آن‌جا که کارشناسى آموزش و پرورش در نظام‌هاى جهانى بر عهده وى قرار گرفت و به تألیف کتب ادبیات دوران دبیرستان همراه با برادر اندیشمندش «استاد على معلم» و دوست فرزانه‌اش «استاد محمود معارف» همت گماشت و در اثناى نگارش این آثار ارزشمند ادبى، ضمن دیدار با حضرت آیت‌الله خامنه‌اى، «رئیس جمهور وقت»، از راهنمایى‌هاى معظمً له در مسیر تدوین کتب بهره گرفت.
از فعالیت‌های دیگر وى مى‌توان به تأسیس مجموعه فرهنگى معلم و دبیرستان غیرانتفاعى دخترانه میعاد، همکارى در تدوین برنامه‌ها با معاونت ایدئولوژى دانشگاه امام حسین(ع)، مدیر مسئول یکى از قدیمى‌ترین نشریات کودکان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، تولیت مدرسه علمیه موسویه دامغان و... اشاره نمود.
وى پس از اتمام این ماموریت کارى، به دامغان بازگشت و در کنار اشتغال به معلّمى و کشاورزى، در تاسیس و توسعه دفتر نشر فرهنگ اسلامى و کتابخانه بزرگ قمر بنى هاشم حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) دامغان، دوشادوش شهید شاهچراغى و سایر بزرگان این شهر تاریخى، ماندگارترین صفحات از کتاب عمر پربار خویش را رقم زد و این تلاش عالمانه از گذشته تاکنون همچون آفتاب تابنده‌اى روشنى بخش راه دانش‌پژوهان و فرزانگان دیار کویرى دامغان مى‌باشد و این دفتر و کتابخانه کم‌نظیر آن که از نخستین رویش‌هاى انقلاب اسلامى در دامغانند، توانسته موجد تحولات چشمگیر اجتماعى و موجب اثرات قابل توجه فرهنگى شود.
آثار
- درس ادبیات فارسى
- نقد نیازى
- راز ربّانى
- آتش عشق
- آتش و عطش
- تصحیح کتاب اعلام دامغان با همکارى دکتر حسن ذوالفقارى
- ترجمه کتاب شریف مفاتیح الجنان به فارسى سلیس و روان
منابع مقاله
برگرفته از سایت چهره‌هاى ماندگار