ابن طولون، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR01332.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۸۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR01332.jpg|بندانگشتی|ابن طولون، محمد بن علی]] | [[پرونده:NUR01332.jpg|بندانگشتی|ابن طولون، محمد بن علی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن طولون، محمد بن علی | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابن طولون، شمس ال‍دی‍ن محمد بن علی | ||
ابن طولون ال‍دم‍ش‍ق‍ی | |||
ابن طولون ال‍ص‍ال‍ح‍ی | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |علی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |880ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |دمشق | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |953 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابن عبدالهادى | ||
عزالدين ابن الحمراء | |||
شهاب‌الدين‌العسكرى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE01332AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن طولون، ابوعبدالله، يا ابوالفضل شمس‌الدين محمد بن على بن احمد بن على بن خمارویه بن طولون دمشقى حنفى''' (880-953ق)، محدث، فقیه، ادیب و مورخ. | |||
==ولادت== | |||
در 12 جمادى الاول سال880ق، در صالحيه واقع در دامنه كوه قاسيون، در نزدیکى دمشق، زاده شد. وى از سوى پدر ترك نژاد و ظاهراًً از نسل‌امراى طولونى مصر بود. | |||
پدرش شيخ ابوالحسن علاء‌الدين على، مردى زاهد و صوفى‌منش و عمویش قاضى جمال‌الدين يوسف، مفتى دار العدل دمشق بود و محمد ابن طولون تحت تربيت و مراقبت آن دو و برادر ناتنيش، خواجه برهان‌الدين ابن قنديل پرورش يافت. | |||
==تحصیلات== | |||
ابن طولون نوشتن را در مكتب مجاور منزل پدرى آموخت و به حفظ قرآن پرداخت. 7 ساله‌بود كه حافظ قرآن شد. | ابن طولون نوشتن را در مكتب مجاور منزل پدرى آموخت و به حفظ قرآن پرداخت. 7 ساله‌بود كه حافظ قرآن شد. | ||
وى تحصيلات مقدماتى را، مطابق معمول آن زمان، با حفظ | وى تحصيلات مقدماتى را، مطابق معمول آن زمان، با حفظ کتاب‌هاى درسى چون «المُختار» در فقه حنفى، «المنار» در اصول فقه، «الفيه» [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] و «مقدمه آجرومیه» در نحو، «الحُدود» در علم لغت و «مقدمه جَزَريه» در تجوید، طى سال‌هاى 887 تا 894ق، يعنى از 7 سالگى تا 14 سالگى، گذرانيد. | ||
وى در همین احوال، يعنى طى سال‌هاى 894 تا 901ق، تجوید و قرائت‌هاى هفتگانه را از شيخ محيى‌الدين اَربَدى مُقرى فراگرفت. او در اثناى تكمیل قرائت، به علم حديث نيز كه در آن زمان چندان بدان پرداخته نمى‌شد و از رواج و رونق ديرين افتاده بود، روى آورد و عزم جزم كرد كه كار عملى خود را به حديث منحصر گرداند؛ زيرا معتقد بود كه صرف عمر جز در كار قرآن و حديث بيهوده است. | |||
وى در كنار اشتغالات علمى، یک يا چند سمت ادارى و غير ادارى را نيز عهده‌دار بوده است. نوع سمت‌هایى كه او مى‌پذيرفته، امورى بوده كه با كارهاى علمى سنخيتى داشته است. وى در سال‌هاى واپسين عمر (950ق به بعد) بيمار شد و به سبب دردمندى نتوانست پيشنهاد منصب افتاء مذهب حنفى را كه چند سمت علمى و ادارى ديگر نيز به همراه داشت، بپذيرد. | |||
وى از معدود رجال برجسته اسلامى است كه زندگى‌نامه خویش را نوشته است و آنچه ما در این مقاله آورده‌ايم، اساساً از همین شرح حال استخراج شده است. | |||
==اساتید== | |||
وى نزد بيشتر علماى دمشق و صالحيه درس خوانده و از بيشتر آنان یک يا چند اجازه دريافت كرده كه نام 35 تن‌از آنان در زندگى‌نامه او منعكس شده است كه از آن جمله‌اند: | |||
# ابن عبدالهادى كه نام وى را در دروس و علوم مختلف بارها آورده و با القاب مختلف از او ياد كرده‌است. | |||
# نعيمى. | |||
# ابن زريق. | |||
# عزالدين ابن الحمراء. | |||
# تقى‌الدين ابن قاضى عجلون. | |||
# شهاب‌الدين‌العسكرى. | |||
# محب‌الدين ابن القصيف. | |||
# شهاب‌الدين‌ابن فرفور. | |||
# نجم‌الدين ابن مفلح. | |||
==شاگردان== | |||
او شاگردان بسيارى نيز پرورش داده است كه از آن جمله‌اند: | او شاگردان بسيارى نيز پرورش داده است كه از آن جمله‌اند: | ||
# شيخ شهاب‌الدين‌احمد طيبى شافعى. | |||
# شيخ علاء‌الدين بن عمادالدين. | |||
# شيخ نجم‌الدين البهنسى خطیب دمشق. | |||
# شيخ اسماعيل نابلسى. | |||
# شيخ زين‌الدين ابن سلطان. | |||
# شيخ شهاب‌الدين‌الوفائى. | |||
==آثار== | |||
شمار آثار وى شگفت‌آور و در تاريخ اسلام كم‌نظير است. وى در زندگى‌نامه خویش، 728 اثر را به ترتيب حروف الفبا برشمرده است. | |||
از جمله آثار او مى‌توان به این نگاشته‌ها اشاره كرد: | |||
# شرح الواضحه في تجوید الفاتحه. | |||
# الطارى على زَلّه القارى. | |||
# التَوجيه الجمیل الاسرار آيات من التنزيل. | |||
# خلاصه البيان في اَيمان القرآن. | |||
# الحاوى لظُرَف من التأویل على طُرَفِ من التنزيل. | |||
# السفينه الطولونيه في الاحاديث النبویه. | |||
# القلائد الجوهريه. | |||
# التاج الثمین في اسماء المدلَسين. | |||
# التِبيان المُحرّر في من له اسمانِ و كُنيتان فَاَكثر. | |||
# الشذْرَه في الاحاديث المُشْتَهَره. | |||
# اتحاف النُبَهاء بنحو الفقهاء. | |||
# تقویه الراغب في صلاة الرغائب. | |||
# تيسير الاعلام بمَذاهِب الائمَه الاَعلام. | |||
# الدُّر المَخْتوم فيما يتعلق باحكام‌المَجذوم. | |||
# ياقوته الزمان في تشريح الانسان. | |||
# دَفع الباس في ترك مصاحبه الناس. | |||
# الجَواهِر المُضيه في طب الساده الصوفيه. | |||
# مسالك التلطف الى علم التصوف. | |||
# تحذير العباد من الحلول و الاتّحاد. | |||
# اللؤلؤ المنظوم في الوقوف على ما اشتغلتُ به من‌العلوم<ref>نفیسی، نوشین دخت، ج4، ص146</ref>.. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
نفیسی، نوشین دخت، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[الائمة الإثنا عشر]] | |||
[[المنهل الروي في الطب النبوي صلی‌الله‌عليه‌و‌سلم]] | |||
[[قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام]] | |||
[[مفاکهة الخلان في حوادث الزمان (دار الکتب العلمیة)]] | |||
[[ | |||
[[ | [[مفاكهة الخلان في حوادث الزمان (نسخه)]] | ||
[[ | [[إعلام الوری بمن ولي نائباً من الأتراك بدمشق الشام الكبری]] | ||
[[ | [[المسائل الملقبات في علم النحو]] | ||
[[القلائد الجوهریة في تاریخ الصالحیة]] | [[القلائد الجوهریة في تاریخ الصالحیة]] | ||
[[شرح ابن طولون علی ألفیة ابن مالک]] | [[شرح ابن طولون علی ألفیة ابن مالک]] | ||
[[إنباء الأمراء بأنباء الوزراء]] | [[إنباء الأمراء بأنباء الوزراء]] | ||
[[ | [[مفاکهة الخلان في حوادث الزمان (تاریخ مصر و الشام)]] | ||
[[ | [[رسائل من التراث الصوفي في لبس الخرقة]] | ||
[[ | [[تاريخ الشام في مطلع العهد العثماني في مطلع العهد العثمانی926- 951ق/1520- 1544م]] | ||
[[ | [[متعة الأذهان من التمتع بالإقران بين تراجم الشيوخ و الإقران]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵
| نام | ابن طولون، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن طولون، شمس ال‍دی‍ن محمد بن علی
ابن طولون ال‍دم‍ش‍ق‍ی ابن طولون ال‍ص‍ال‍ح‍ی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 880ق |
| محل تولد | دمشق |
| رحلت | 953 ق |
| اساتید | ابن عبدالهادى
عزالدين ابن الحمراء شهاب‌الدين‌العسكرى |
| برخی آثار | قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01332AUTHORCODE |
ابن طولون، ابوعبدالله، يا ابوالفضل شمس‌الدين محمد بن على بن احمد بن على بن خمارویه بن طولون دمشقى حنفى (880-953ق)، محدث، فقیه، ادیب و مورخ.
ولادت
در 12 جمادى الاول سال880ق، در صالحيه واقع در دامنه كوه قاسيون، در نزدیکى دمشق، زاده شد. وى از سوى پدر ترك نژاد و ظاهراًً از نسل‌امراى طولونى مصر بود.
پدرش شيخ ابوالحسن علاء‌الدين على، مردى زاهد و صوفى‌منش و عمویش قاضى جمال‌الدين يوسف، مفتى دار العدل دمشق بود و محمد ابن طولون تحت تربيت و مراقبت آن دو و برادر ناتنيش، خواجه برهان‌الدين ابن قنديل پرورش يافت.
تحصیلات
ابن طولون نوشتن را در مكتب مجاور منزل پدرى آموخت و به حفظ قرآن پرداخت. 7 ساله‌بود كه حافظ قرآن شد.
وى تحصيلات مقدماتى را، مطابق معمول آن زمان، با حفظ کتاب‌هاى درسى چون «المُختار» در فقه حنفى، «المنار» در اصول فقه، «الفيه» ابن مالك و «مقدمه آجرومیه» در نحو، «الحُدود» در علم لغت و «مقدمه جَزَريه» در تجوید، طى سال‌هاى 887 تا 894ق، يعنى از 7 سالگى تا 14 سالگى، گذرانيد.
وى در همین احوال، يعنى طى سال‌هاى 894 تا 901ق، تجوید و قرائت‌هاى هفتگانه را از شيخ محيى‌الدين اَربَدى مُقرى فراگرفت. او در اثناى تكمیل قرائت، به علم حديث نيز كه در آن زمان چندان بدان پرداخته نمى‌شد و از رواج و رونق ديرين افتاده بود، روى آورد و عزم جزم كرد كه كار عملى خود را به حديث منحصر گرداند؛ زيرا معتقد بود كه صرف عمر جز در كار قرآن و حديث بيهوده است.
وى در كنار اشتغالات علمى، یک يا چند سمت ادارى و غير ادارى را نيز عهده‌دار بوده است. نوع سمت‌هایى كه او مى‌پذيرفته، امورى بوده كه با كارهاى علمى سنخيتى داشته است. وى در سال‌هاى واپسين عمر (950ق به بعد) بيمار شد و به سبب دردمندى نتوانست پيشنهاد منصب افتاء مذهب حنفى را كه چند سمت علمى و ادارى ديگر نيز به همراه داشت، بپذيرد.
وى از معدود رجال برجسته اسلامى است كه زندگى‌نامه خویش را نوشته است و آنچه ما در این مقاله آورده‌ايم، اساساً از همین شرح حال استخراج شده است.
اساتید
وى نزد بيشتر علماى دمشق و صالحيه درس خوانده و از بيشتر آنان یک يا چند اجازه دريافت كرده كه نام 35 تن‌از آنان در زندگى‌نامه او منعكس شده است كه از آن جمله‌اند:
- ابن عبدالهادى كه نام وى را در دروس و علوم مختلف بارها آورده و با القاب مختلف از او ياد كرده‌است.
- نعيمى.
- ابن زريق.
- عزالدين ابن الحمراء.
- تقى‌الدين ابن قاضى عجلون.
- شهاب‌الدين‌العسكرى.
- محب‌الدين ابن القصيف.
- شهاب‌الدين‌ابن فرفور.
- نجم‌الدين ابن مفلح.
شاگردان
او شاگردان بسيارى نيز پرورش داده است كه از آن جمله‌اند:
- شيخ شهاب‌الدين‌احمد طيبى شافعى.
- شيخ علاء‌الدين بن عمادالدين.
- شيخ نجم‌الدين البهنسى خطیب دمشق.
- شيخ اسماعيل نابلسى.
- شيخ زين‌الدين ابن سلطان.
- شيخ شهاب‌الدين‌الوفائى.
آثار
شمار آثار وى شگفت‌آور و در تاريخ اسلام كم‌نظير است. وى در زندگى‌نامه خویش، 728 اثر را به ترتيب حروف الفبا برشمرده است.
از جمله آثار او مى‌توان به این نگاشته‌ها اشاره كرد:
- شرح الواضحه في تجوید الفاتحه.
- الطارى على زَلّه القارى.
- التَوجيه الجمیل الاسرار آيات من التنزيل.
- خلاصه البيان في اَيمان القرآن.
- الحاوى لظُرَف من التأویل على طُرَفِ من التنزيل.
- السفينه الطولونيه في الاحاديث النبویه.
- القلائد الجوهريه.
- التاج الثمین في اسماء المدلَسين.
- التِبيان المُحرّر في من له اسمانِ و كُنيتان فَاَكثر.
- الشذْرَه في الاحاديث المُشْتَهَره.
- اتحاف النُبَهاء بنحو الفقهاء.
- تقویه الراغب في صلاة الرغائب.
- تيسير الاعلام بمَذاهِب الائمَه الاَعلام.
- الدُّر المَخْتوم فيما يتعلق باحكام‌المَجذوم.
- ياقوته الزمان في تشريح الانسان.
- دَفع الباس في ترك مصاحبه الناس.
- الجَواهِر المُضيه في طب الساده الصوفيه.
- مسالك التلطف الى علم التصوف.
- تحذير العباد من الحلول و الاتّحاد.
- اللؤلؤ المنظوم في الوقوف على ما اشتغلتُ به من‌العلوم[۱]..
پانویس
- ↑ نفیسی، نوشین دخت، ج4، ص146
منابع مقاله
نفیسی، نوشین دخت، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377
وابسته‌ها
المنهل الروي في الطب النبوي صلی‌الله‌عليه‌و‌سلم
قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام
مفاکهة الخلان في حوادث الزمان (دار الکتب العلمیة)
مفاكهة الخلان في حوادث الزمان (نسخه)
إعلام الوری بمن ولي نائباً من الأتراك بدمشق الشام الكبری
القلائد الجوهریة في تاریخ الصالحیة
شرح ابن طولون علی ألفیة ابن مالک
مفاکهة الخلان في حوادث الزمان (تاریخ مصر و الشام)
رسائل من التراث الصوفي في لبس الخرقة
تاريخ الشام في مطلع العهد العثماني في مطلع العهد العثمانی926- 951ق/1520- 1544م