ابن ضیاء، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> [[پرونده:NUR00520.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.)
     
     
    (۵۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR00520.jpg|بندانگشتی|ابن ضیاء، محمد بن احمد]]
    [[پرونده:NUR00520.jpg|بندانگشتی|ابن ضیاء، محمد بن احمد]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|ابن ضیاء، محمد بن احمد
    ! نام!! data-type="authorName" |ابن ضیاء، محمد بن احمد
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| ابن ضیاء مکی، محمد بن احمد
    | data-type="authorOtherNames" | ابن ضیاء مکی، محمد بن احمد


    خیفی، محمد بن احمد
    خیفی، محمد بن احمد


    مکی، ابی البقاء محمد بن احمد بن محمد
    مکی، ابی‌البقاء محمد بن احمد بن محمد
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |احمد
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1387 م
    | data-type="authorbirthDate" |789ق
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |صاغان مرو
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|854 هـ.ق یا 1450 م
    | data-type="authorDeathDate" |854 ‌‎ق یا 1450 م
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |احمد بن محمد عمری (پدرش)
     
    احمد بن ابى الفضل نویرى
     
    على بن احمد نویرى
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|
    | data-type="authorWritings" |[[تاريخ مكة المشرفة و المسجد الحرام و المدينة الشريفة و القبر الشريف]]
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مولف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|520
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00520AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''ابن ضياء ابوالبقا محمد بن احمد بن محمد عمرى قرشى''' (789-854ق)، ملقب به بهاءالدين، فقيه حنفى. خاندان وى در اصل در صاغان (روستایى در مرو) مى‌زيسته‌اند، لیکن تولد و زندگى او در مكه بوده است.
    ==تحصیلات==
    وى تحصيل علم را در زادگاهش آغاز كرد و از محضر درس علماى آن ديار همچون پدرش و نيز احمد بن ابى الفضل نویرى، على بن احمد نویرى، ابن صديق و زين‌الدين مراغى بهره برد. او سفرهاى متعددى به قاهره كرد و در مجلس درس جمال‌الدين حنبلى، شمس‌الدين زرايبى و ديگران حاضر شد. نحو را از شمس‌الدين معيد، معانى و بيان و اصول را از عزالدين ابن جماعه، نجم‌الدين سكاكينى، نجم‌الدين واعظى و شهاب‌الدين‌احمد غزى، فقه را از قارى الهداية و مباحث كلامى را از شمس‌الدين ابن ضياء فراگرفت و برخى از استادانش نيز به او اجازه تدريس و فتوا دادند. از میان راویان وى مى‌توان از محيوى عبدالقادر مالكى و سخاوى نام برد.
    رغبت او به مطالعه و تأليف چنان بود كه ابوالخير بن عبدالقوى در طول 50 سال آشنايى با وى، هرگز او را از نوشتن کتاب و يا مطالعه كردن فارغ نديده بود. ابن ضياء به گفته [[سيوطى]] در آن روزگار، در سرزمین حجاز، استاد منحصر به فرد مذهب حنفى شناخته مى‌شد. پدرش قاضى القضاة مكه بود و وى در غياب پدر و به نيابت از او، قضاوت مى‌كرد و پس از فوت پدر بر مسند او نشست. پس از چندى با حفظ همین سمت، مسئولیت نظارت بر مسجد الحرام و امور حسبيه آنجا را نيز بر عهده گرفت، ولى ديرى نپاييد كه از این سمت عزل شد و فقط به كار قضا پرداخت و این منصب را تا هنگام مرگ حفظ كرد. سخاوى در الضوء اللامع از ابن ابى عذيبه نقل مى‌كند كه ابن ضياء بسيار مسافرت مى‌كرد، اما با این همه در هيچ سالى از زمان بلوغ تا وفات، مناسك حج از او فوت نشد.
    ==آثار==


    اِبْنِ ضياء ابوالبقا محمد بن احمد بن محمد عمرى قرشى، ملقب به بهاءالدين (789-854ق)، فقيه حنفى. خاندان وى در اصل در صاغان (روستايى در مرو) مى‌زيسته‌اند، ليكن تولد و زندگى او در مكه بوده است. وى تحصيل علم را در زادگاهش آغاز كرد و از محضر درس علماى آن ديار همچون پدرش و نيز احمد بن ابى الفضل نويرى، على بن احمد نويرى، ابن صديق و زين‌الدين مراغى بهره برد. او سفرهاى متعددى به قاهره كرد و در مجلس درس جمال الدين حنبلى، شمس الدين زرايبى و ديگران حاضر شد. نحو را از شمس الدين معيد، معانى و بيان و اصول را از عزالدين ابن جماعه، نجم الدين سكاكينى، نجم الدين واعظى و شهاب الدين احمد غزى، فقه را از قارى الهداية و مباحث كلامى را از شمس الدين ابن ضياء فراگرفت و برخى از استادانش نيز به او اجازه تدريس و فتوا دادند. از ميان راويان وى مى‌توان از محيوى عبدالقادر مالكى و سخاوى نام برد.
    ===الف - خطى===


    رغبت او به مطالعه و تأليف چنان بود كه ابوالخير بن عبدالقوى در طول 50 سال آشنايى با وى، هرگز او را از نوشتن كتاب و يا مطالعه كردن فارغ نديده بود. ابن ضياء به گفته سيوطى در آن روزگار، در سرزمين حجاز، استاد منحصر به فرد مذهب حنفى شناخته مى‌شد. پدرش قاضى القضاة مكه بود و وى در غياب پدر و به نيابت از او، قضاوت مى‌كرد و پس از فوت پدر بر مسند او نشست. پس از چندى با حفظ همين سمت، مسئوليت نظارت بر مسجد الحرام و امور حسبيه آنجا را نيز بر عهده گرفت، ولى ديرى نپاييد كه از اين سمت عزل شد و فقط به كار قضا پرداخت و اين منصب را تا هنگام مرگ حفظ كرد. سخاوى در الضوء اللامع از ابن ابى عذيبه نقل مى‌كند كه ابن ضياء بسيار مسافرت مى‌كرد، اما با اين همه در هيچ سالى از زمان بلوغ تا وفات، مناسك حج از او فوت نشد. وى در مكه وفات يافت و در معلاة (در نزديكى مكه) به خاك سپرده شد.  
    البحر العمیق في مناسك المعتمر و الحاج الى البيت العتيق، تاريخ مكة المشرقة و المسجد الحرام و المدينء الشريفة و القبر الشريف، الشافى في مختصر الكافى، الضياء المعنوى على مقدمة الغزنوى، مختصر المسند لابى حنيفة و المشرع في شرح المجمع.


    == آثار ==
    ===منسوب===


    تنزية المسجد الحرام عن بدعة (بدع) جهلة العوام، شرح اصول على بن محمد بزدوى، شرح الوافى في الفروع از ابوالبركات نسفى كه به دو صورت مبسوط و مختصر تأليف شده است، المتدارکعلى المدارك.


    الف - خطى:
    ==وفات==


    البحر العميق فى مناسك المعتمر و الحاج الى البيت العتيق، تاريخ مكة المشرقة و المسجد الحرام و المدينء الشريفة و القبر الشريف، الشافى فى مختصر الكافى، الضياء المعنوى على مقدمة الغزنوى، مختصر المسند لابى حنيفة و المشرع فى شرح المجمع.
    وى در مكه وفات يافت و در معلاة (در نزدیکى مكه) به خاک سپرده شد<ref>بخش علوم قرآنی و حدیث، ج4، ص128</ref>.  


    منسوب:


    تنزية المسجد الحرام عن بدعة (بدع) جهلة العوام، شرح اصول على بن محمد بزدوى، شرح الوافى فى الفروع از ابوالبركات نسفى كه به دو صورت مبسوط و مختصر تأليف شده است، المتدارك على المدارك.
    ==پانویس==
    <references/>


    == منابع ==
    ==منابع مقاله==


    بخش علوم قرآنی و حدیث، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377


    برگرفته از دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج4، ص128.
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    [[تاریخ مکة المشرفة و المسجد الحرام و المدینة الشریفة و القبر الشریف]]


    == وابسته‌ها ==
    [[البحر العميق في مناسك المعتمر و الحاج إلى البيت العتيق]]  
    [[تاریخ مکة المشرفة و المسجد الحرام و المدینة الشریفة و القبر الشریف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


    [[تاریخ مکة المشرفة و المسجد الحرام و المدینة الشریفة و القبر الشریف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۰

    ابن ضیاء، محمد بن احمد
    نام ابن ضیاء، محمد بن احمد
    نام‌های دیگر ابن ضیاء مکی، محمد بن احمد

    خیفی، محمد بن احمد

    مکی، ابی‌البقاء محمد بن احمد بن محمد

    نام پدر احمد
    متولد 789ق
    محل تولد صاغان مرو
    رحلت 854 ‌‎ق یا 1450 م
    اساتید احمد بن محمد عمری (پدرش)

    احمد بن ابى الفضل نویرى

    على بن احمد نویرى

    برخی آثار تاريخ مكة المشرفة و المسجد الحرام و المدينة الشريفة و القبر الشريف
    کد مؤلف AUTHORCODE00520AUTHORCODE

    ابن ضياء ابوالبقا محمد بن احمد بن محمد عمرى قرشى (789-854ق)، ملقب به بهاءالدين، فقيه حنفى. خاندان وى در اصل در صاغان (روستایى در مرو) مى‌زيسته‌اند، لیکن تولد و زندگى او در مكه بوده است.


    تحصیلات

    وى تحصيل علم را در زادگاهش آغاز كرد و از محضر درس علماى آن ديار همچون پدرش و نيز احمد بن ابى الفضل نویرى، على بن احمد نویرى، ابن صديق و زين‌الدين مراغى بهره برد. او سفرهاى متعددى به قاهره كرد و در مجلس درس جمال‌الدين حنبلى، شمس‌الدين زرايبى و ديگران حاضر شد. نحو را از شمس‌الدين معيد، معانى و بيان و اصول را از عزالدين ابن جماعه، نجم‌الدين سكاكينى، نجم‌الدين واعظى و شهاب‌الدين‌احمد غزى، فقه را از قارى الهداية و مباحث كلامى را از شمس‌الدين ابن ضياء فراگرفت و برخى از استادانش نيز به او اجازه تدريس و فتوا دادند. از میان راویان وى مى‌توان از محيوى عبدالقادر مالكى و سخاوى نام برد.

    رغبت او به مطالعه و تأليف چنان بود كه ابوالخير بن عبدالقوى در طول 50 سال آشنايى با وى، هرگز او را از نوشتن کتاب و يا مطالعه كردن فارغ نديده بود. ابن ضياء به گفته سيوطى در آن روزگار، در سرزمین حجاز، استاد منحصر به فرد مذهب حنفى شناخته مى‌شد. پدرش قاضى القضاة مكه بود و وى در غياب پدر و به نيابت از او، قضاوت مى‌كرد و پس از فوت پدر بر مسند او نشست. پس از چندى با حفظ همین سمت، مسئولیت نظارت بر مسجد الحرام و امور حسبيه آنجا را نيز بر عهده گرفت، ولى ديرى نپاييد كه از این سمت عزل شد و فقط به كار قضا پرداخت و این منصب را تا هنگام مرگ حفظ كرد. سخاوى در الضوء اللامع از ابن ابى عذيبه نقل مى‌كند كه ابن ضياء بسيار مسافرت مى‌كرد، اما با این همه در هيچ سالى از زمان بلوغ تا وفات، مناسك حج از او فوت نشد.


    آثار

    الف - خطى

    البحر العمیق في مناسك المعتمر و الحاج الى البيت العتيق، تاريخ مكة المشرقة و المسجد الحرام و المدينء الشريفة و القبر الشريف، الشافى في مختصر الكافى، الضياء المعنوى على مقدمة الغزنوى، مختصر المسند لابى حنيفة و المشرع في شرح المجمع.

    منسوب

    تنزية المسجد الحرام عن بدعة (بدع) جهلة العوام، شرح اصول على بن محمد بزدوى، شرح الوافى في الفروع از ابوالبركات نسفى كه به دو صورت مبسوط و مختصر تأليف شده است، المتدارکعلى المدارك.

    وفات

    وى در مكه وفات يافت و در معلاة (در نزدیکى مكه) به خاک سپرده شد[۱].


    پانویس

    1. ↑ بخش علوم قرآنی و حدیث، ج4، ص128

    منابع مقاله

    بخش علوم قرآنی و حدیث، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377

    وابسته‌ها

    برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=ابن_ضیاء،_محمد_بن_احمد&oldid=737863»