نجف، محمدطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد محسن امين' به 'سيد محسن امين ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR09212.jpg|بندانگشتی|نجفی، محمد طه بن مهدی]] | [[پرونده:NUR09212.jpg|بندانگشتی|نجفی، محمد طه بن مهدی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |نجفی، محمد طه بن مهدی | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |شیخ مهدی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1241ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |نجف اشرف | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[عبدالرضا طفيلى]] | ||
[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] | |||
[[بحرالعلوم، سید حسین|سيد حسين بحر العلوم]] | |||
[[سيد حسين كوه‌كمرى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تعليقة علی معالم الأصول (نجفي)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE09212AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|نجفی (ابهام زدایی)}} | |||
'''محمدطه نجف''' (1241-1323ق)، عالم دينى، فقيه شيعى، اصولى، رجالى، مدرس، زاهد، عابد و شاعر، مجتهد، مرجع تقلید، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضی انصاری]]، او پس از درگذشت [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]]، عهده‌دار مرجعیت شیعیان شد. | |||
== | == ولادت == | ||
محمد طه فرزند مهدى فرزند محمدرضا فرزند محمد فرزند مقدس فرزند حاج نجف تبریزى حکم آبادى، در سال 1241ق، در نجف اشرف ديده به جهان گشود و پدرش شیخ مهدی و مادرش دختر شیخ حسین نجف بودند. خاندان نجف معروف به آل نجف از خانواده‌های مشهور در نجف هستند که اصالتاً تبریزی بوده و در قرن یازدهم هجری، حاج نجف بنیان‌گذار آن از تبریز به نجف مهاجرت کرد. | |||
== تحصیلات == | |||
مقدمات را از شيخ [[عبدالرضا طفيلى]] و دايى‌اش، شيخ جواد، فراگرفت. | |||
وى، در محضر شيخ محسن خنفر، [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، [[سيد حسين كوه‌كمرى]] و [[بحرالعلوم، سید حسین|سيد حسين بحر العلوم]] تلمذ نمود و از شيخ [[ابوالحسن على بن خليل رازى]] اجازه روايت گرفت. | |||
وى، در محضر شيخ محسن خنفر، [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] ، سيد حسين كوه‌كمرى و سيد حسين بحر العلوم تلمذ نمود و از شيخ ابوالحسن على بن خليل رازى اجازه روايت گرفت. | |||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
#[[سيد محمد سعيد حبوبى]]؛ | |||
#علامه [[امین، سید محسن|سيد محسن امين]]؛ | |||
#سيد محمد سعيد | #شيخ [[على جواهرى]]؛ | ||
#علامه [[امین، محسن|سيد محسن امين]] ؛ | #شيخ حسن، فرزند شيخ محمدحسن [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]؛ | ||
#شيخ على | #[[سيد مهدى حكيم]]؛ | ||
#شيخ حسن، فرزند شيخ | |||
#سيد مهدى | |||
#سيد محمد كاشى حائرى؛ | #سيد محمد كاشى حائرى؛ | ||
#سيد عدنان بحرانى؛ | #سيد عدنان بحرانى؛ | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۹: | ||
و... | و... | ||
وى، پس از درگذشت ميرزاى | وى، پس از درگذشت [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]]، عهده‌دار مرجعيت شیعیان شد. او به خوبى شعر مى‌سرود و قصايدى در مدح پيامبر(ص) و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از وى باقى مانده است. | ||
ايشان، در اواخر عمر، بينايى‌اش را از دست داد. در | ايشان، در اواخر عمر، بينايى‌اش را از دست داد. | ||
== وفات == | |||
در ۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش، در نجف اشرف، درگذشت میرزا حسین خلیلی بر پیکرش نماز خواند و در حجره‌اى در نزديكى صحن مطهر، به خاک سپرده شد. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
#الانصاف فى تحقيق مسائل الخلاف؛ | #الانصاف فى تحقيق مسائل الخلاف؛ | ||
#حاشيه بر الجواهر در فقه؛ | #حاشيه بر الجواهر در فقه؛ | ||
#اتقان المقال فى احوال الرجال(در شرح حال رجال حديث كه در ابتدا، نام آن، «احياء الموات فى اسماء الرواة» بود)؛ | #اتقان المقال فى احوال الرجال(در شرح حال رجال حديث كه در ابتدا، نام آن، «احياء الموات فى اسماء الرواة» بود)؛ | ||
#الفوائد السنية(حاشيه بر فرائد الاصول شيخ انصارى)؛ | #الفوائد السنية(حاشيه بر فرائد الاصول [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]])؛ | ||
#غناء المخلصين؛ | #غناء المخلصين؛ | ||
#حاشيه بر المعالم؛ | #حاشيه بر المعالم؛ | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۷: | ||
#كشف الاستار عن حكم الخارج عن دار الاقامة فى الاسفار. | #كشف الاستار عن حكم الخارج عن دار الاقامة فى الاسفار. | ||
{{فقیهان شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[تعليقة علی معالم الأصول (نجفي)]] | |||
[[تعليقة علی معالم الأصول (نجفي)]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:آبان(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۲
| نام | نجفی، محمد طه بن مهدی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | شیخ مهدی |
| متولد | 1241ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | ۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش |
| اساتید | عبدالرضا طفيلى |
| برخی آثار | تعليقة علی معالم الأصول (نجفي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09212AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، نجفی (ابهام زدایی) را ببینید.
محمدطه نجف (1241-1323ق)، عالم دينى، فقيه شيعى، اصولى، رجالى، مدرس، زاهد، عابد و شاعر، مجتهد، مرجع تقلید، از شاگردان شیخ مرتضی انصاری، او پس از درگذشت میرزاى شیرازى، عهده‌دار مرجعیت شیعیان شد.
ولادت
محمد طه فرزند مهدى فرزند محمدرضا فرزند محمد فرزند مقدس فرزند حاج نجف تبریزى حکم آبادى، در سال 1241ق، در نجف اشرف ديده به جهان گشود و پدرش شیخ مهدی و مادرش دختر شیخ حسین نجف بودند. خاندان نجف معروف به آل نجف از خانواده‌های مشهور در نجف هستند که اصالتاً تبریزی بوده و در قرن یازدهم هجری، حاج نجف بنیان‌گذار آن از تبریز به نجف مهاجرت کرد.
تحصیلات
مقدمات را از شيخ عبدالرضا طفيلى و دايى‌اش، شيخ جواد، فراگرفت.
وى، در محضر شيخ محسن خنفر، شيخ مرتضى انصارى، سيد حسين كوه‌كمرى و سيد حسين بحر العلوم تلمذ نمود و از شيخ ابوالحسن على بن خليل رازى اجازه روايت گرفت.
شاگردان
- سيد محمد سعيد حبوبى؛
- علامه سيد محسن امين؛
- شيخ على جواهرى؛
- شيخ حسن، فرزند شيخ محمدحسن صاحب جواهر؛
- سيد مهدى حكيم؛
- سيد محمد كاشى حائرى؛
- سيد عدنان بحرانى؛
و...
وى، پس از درگذشت ميرزاى شيرازى، عهده‌دار مرجعيت شیعیان شد. او به خوبى شعر مى‌سرود و قصايدى در مدح پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع) از وى باقى مانده است.
ايشان، در اواخر عمر، بينايى‌اش را از دست داد.
وفات
در ۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش، در نجف اشرف، درگذشت میرزا حسین خلیلی بر پیکرش نماز خواند و در حجره‌اى در نزديكى صحن مطهر، به خاک سپرده شد.
آثار
- الانصاف فى تحقيق مسائل الخلاف؛
- حاشيه بر الجواهر در فقه؛
- اتقان المقال فى احوال الرجال(در شرح حال رجال حديث كه در ابتدا، نام آن، «احياء الموات فى اسماء الرواة» بود)؛
- الفوائد السنية(حاشيه بر فرائد الاصول شيخ انصارى)؛
- غناء المخلصين؛
- حاشيه بر المعالم؛
- شرح منظومه بحر العلوم؛
- كشف الحجاب فى استصحاب الكرّ و مطلق الاستصحاب؛
- كشف الاستار عن حكم الخارج عن دار الاقامة فى الاسفار.