صد و ده اشاره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن سینا، حسین بن عبد الله' به 'ابن سینا، حسین بن عبدالله') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /ح5ص4 415 BBR | | کد کنگره = /ح5ص4 415 BBR | ||
| موضوع =ابن سینا، حسین بن | | موضوع =ابن سینا، حسین بن عبدالله، 370 - 428ق. الاشارات و التنبیهات - نقد و تفسیر - فلسفه اسلامی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = ال‍ف. لام. م‍ی‍م | | ناشر = ال‍ف. لام. م‍ی‍م | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''صدوده اشاره'''، عنوان کتابی است یک جلدی از حسن حسن‌زاده آملی با تنظیم و گردآوری حسنعلی بنکدار و با موضوع فلسفه، عرفان و اخلاق. | '''صدوده اشاره'''، عنوان کتابی است یک جلدی از [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‌زاده آملی]] با تنظیم و گردآوری [[بنکدار، حسنعلی|حسنعلی بنکدار]] و با موضوع فلسفه، عرفان و اخلاق. | ||
کتاب حاضر، مجموعه یادداشت‌های علمی – اخلاقی است که علامه حسن‌زاده آملی در طول تدریس کتاب | کتاب حاضر، مجموعه یادداشت‌های علمی – اخلاقی است که [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده آملی]] در طول تدریس کتاب «[[الإشارات و التنبيهات]]» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شیخ‌الرئیس، ابوعلی سینا]]، بیان کرده است. ایشان در هر فرصت و مناسبتی که در حین درس پیش می‌آمده، اندوخته‌های علمی و اخلاقی خود را در حین درس بیان می‌کرده است. نوشته حاضر، غیر از محتوای آن که شامل مطالب نفیس علمی – اخلاقی است و می‌تواند تا حدی راهگشای طالبان راه باشد، از طرفی هم روش علمی تدریس [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده]] را به نمایش می‌گذارد؛ به تعبیر نویسنده: این روش، روشی است «که کم‌کم از حوزه‌های علمیه در حال رخت بربستن است؛ روشی که نتیجه‌اش خیل عظیم علمای وارسته و حکمای الهی و عارفان بالله که همه عمر بر سر سفره الهی و در پای چراغ معرفت با عشقی سوزان و اکثرا با تنگی معیشت و نبود امکانات و فشار زمانه، ولی با همتی بلند، شب را از روز نشناخته و در راه کسب علم و معرفت، تمام عمر در چله بوده‌اند و حاصل آن را به‌صورت دو میراث، یکی مکتوب و دیگری معنوی، یعنی شاگردان که عالمانی متخلق بوده‌اند به یادگار گذاشته‌اند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص9-10</ref>. | ||
این کتاب، مورد مطالعه و مداقه شخص علامه حسن‌زاده آملی قرار گرفته و کاستی‌های آن برطرف شده است<ref>ر.ک: همان، 11</ref>. | این کتاب، مورد مطالعه و مداقه شخص [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده آملی]] قرار گرفته و کاستی‌های آن برطرف شده است<ref>ر.ک: همان، 11</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: فلسفه، مذهب و روان‌شناسی]] | |||
[[رده: فلسفه اسلامی]] | |||
[[رده:عصر صاحب‌نظران فلسفه اسلامی]] | |||
[[رده: فلاسفه قرن پنجم]] | |||
[[رده:آثار فلسفی]] | |||
[[رده:ابن سينا، حسین بن عبدالله، 370-428ق]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 یقموری]] | [[رده:مقالات آبان 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۵۴
صدوده اشاره، عنوان کتابی است یک جلدی از حسن حسن‌زاده آملی با تنظیم و گردآوری حسنعلی بنکدار و با موضوع فلسفه، عرفان و اخلاق.
| صد و ده اشاره | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسن زاده آملی، حسن (نويسنده) بنکدار، حسنعلی (گردآورنده) |
| عنوان‌های دیگر | الاشارات و التنبیهات. شرح |
| ناشر | ال‍ف. لام. م‍ی‍م |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-93307-8-x |
| موضوع | ابن سینا، حسین بن عبدالله، 370 - 428ق. الاشارات و التنبیهات - نقد و تفسیر - فلسفه اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5ص4 415 BBR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب حاضر، مجموعه یادداشت‌های علمی – اخلاقی است که علامه حسن‌زاده آملی در طول تدریس کتاب «الإشارات و التنبيهات» شیخ‌الرئیس، ابوعلی سینا، بیان کرده است. ایشان در هر فرصت و مناسبتی که در حین درس پیش می‌آمده، اندوخته‌های علمی و اخلاقی خود را در حین درس بیان می‌کرده است. نوشته حاضر، غیر از محتوای آن که شامل مطالب نفیس علمی – اخلاقی است و می‌تواند تا حدی راهگشای طالبان راه باشد، از طرفی هم روش علمی تدریس علامه حسن‌زاده را به نمایش می‌گذارد؛ به تعبیر نویسنده: این روش، روشی است «که کم‌کم از حوزه‌های علمیه در حال رخت بربستن است؛ روشی که نتیجه‌اش خیل عظیم علمای وارسته و حکمای الهی و عارفان بالله که همه عمر بر سر سفره الهی و در پای چراغ معرفت با عشقی سوزان و اکثرا با تنگی معیشت و نبود امکانات و فشار زمانه، ولی با همتی بلند، شب را از روز نشناخته و در راه کسب علم و معرفت، تمام عمر در چله بوده‌اند و حاصل آن را به‌صورت دو میراث، یکی مکتوب و دیگری معنوی، یعنی شاگردان که عالمانی متخلق بوده‌اند به یادگار گذاشته‌اند[۱].
این کتاب، مورد مطالعه و مداقه شخص علامه حسن‌زاده آملی قرار گرفته و کاستی‌های آن برطرف شده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار.