۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '. '
جز (جایگزینی متن - 'رشيدالدين فضل‌الله همدانى' به 'رشيدالدين فضل‌الله همدانى') |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اين اثر، دو بخش دارد: «ذر ذكر دولت خلفاى علويه طاهره مهديه» و «در تاريخ طايفه نزاريان و داعيان ايشان». هر يك از اين بخش‌ها با مقدمه‌اى آغاز و از آن پس، گزارش‌هاى تاريخى عرضه مى‌شود. بخش نخست، چهارده عنوان (فصل) و بخش دوم سيزده عنوان در بردارد. | اين اثر، دو بخش دارد: «ذر ذكر دولت خلفاى علويه طاهره مهديه» و «در تاريخ طايفه نزاريان و داعيان ايشان». هر يك از اين بخش‌ها با مقدمه‌اى آغاز و از آن پس، گزارش‌هاى تاريخى عرضه مى‌شود. بخش نخست، چهارده عنوان (فصل) و بخش دوم سيزده عنوان در بردارد. | ||
نويسنده براى نوشتن اين بخش از كتاب بزرگ خود، افزون بر تاريخ جوينى از آثار گوناگونى سود برده و با توجه به نثر آن، مى‌توان گمان زد كه منشى همه باب‌ها و فصل‌ها يك تن نبوده، بلكه هر بخشى را كسى نوشته است. اگرچه رشيدالدين در نوشتن اين كتاب از دستياران و فضلاى بسيارى كمك گرفت، شايد بتوان گفت كه علت مهم‌تر ناهم‌گونى فصل‌هاى اين بخش (اسماعيليان و فاطميان و نزاريان)؛ نقل مطالب از كتاب‌هاى گوناگون و بازتابنده نثر آنها است. براى نمونه، بخش اواخر اسماعيليه و حركت هلاكو براى فتح قلاع، از جهانگشاى جوينى اقتباس شده است . خود نويسنده نيز بارها با عبارت «العهده على الراوى»، بدين نكته اشاره مى‌كند. | نويسنده براى نوشتن اين بخش از كتاب بزرگ خود، افزون بر تاريخ جوينى از آثار گوناگونى سود برده و با توجه به نثر آن، مى‌توان گمان زد كه منشى همه باب‌ها و فصل‌ها يك تن نبوده، بلكه هر بخشى را كسى نوشته است. اگرچه رشيدالدين در نوشتن اين كتاب از دستياران و فضلاى بسيارى كمك گرفت، شايد بتوان گفت كه علت مهم‌تر ناهم‌گونى فصل‌هاى اين بخش (اسماعيليان و فاطميان و نزاريان)؛ نقل مطالب از كتاب‌هاى گوناگون و بازتابنده نثر آنها است. براى نمونه، بخش اواخر اسماعيليه و حركت هلاكو براى فتح قلاع، از جهانگشاى جوينى اقتباس شده است. خود نويسنده نيز بارها با عبارت «العهده على الراوى»، بدين نكته اشاره مى‌كند. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
برپايه درون‌مايه جهانگشاى عطاملك جوينى، او مطالب فراوانى را از نوشته‌هاى اسماعيليان و رفيقان در كتابخانه الموت برگرفته و در جاى جاى اثر خود به تحريف و توهين به آنان پرداخته، اما خواجه رشيدالدين بى‌طرفانه ناسزاهاى مورخان رسمى اهل سنت را ناديده گرفته و بر پايه كتاب‌هايى كه بدان‌ها دسترس داشته، از نوشته‌هاى دوست‌داران و پيروان اسماعيلى؛ مانند دستور المنجمين و ... بهره گرفته است. | برپايه درون‌مايه جهانگشاى عطاملك جوينى، او مطالب فراوانى را از نوشته‌هاى اسماعيليان و رفيقان در كتابخانه الموت برگرفته و در جاى جاى اثر خود به تحريف و توهين به آنان پرداخته، اما خواجه رشيدالدين بى‌طرفانه ناسزاهاى مورخان رسمى اهل سنت را ناديده گرفته و بر پايه كتاب‌هايى كه بدان‌ها دسترس داشته، از نوشته‌هاى دوست‌داران و پيروان اسماعيلى؛ مانند دستور المنجمين و. .. بهره گرفته است. | ||
مصحح كتاب در مقدمه خود اطلاعاتى درباره جايگاه اين كتاب در ميان اثر سترگ رشيدالدين عرضه مى‌كند و با گزارش بسيار كوتاهى درباره پيشينه و روند پيدايى و رشد اسماعيليان به ويژه در ايران، به عرضه اطلاعات نسخه‌شناختى اين اثر مى‌پردازد. هفت عكس از نسخه اساس مصحح محترم نيز در آستانه كتاب وجود دارد. شرح نسخه بدل‌ها، واژه‌نامه و نمايه آيات قرآن، عبارت‌هاى عربى (تازى)، شعرهاى فارسى و عربى و نام‌هاى جاى‌ها و كسان و ...، در نيمه دوم كتاب گنجانده شده‌اند. | مصحح كتاب در مقدمه خود اطلاعاتى درباره جايگاه اين كتاب در ميان اثر سترگ رشيدالدين عرضه مى‌كند و با گزارش بسيار كوتاهى درباره پيشينه و روند پيدايى و رشد اسماعيليان به ويژه در ايران، به عرضه اطلاعات نسخه‌شناختى اين اثر مى‌پردازد. هفت عكس از نسخه اساس مصحح محترم نيز در آستانه كتاب وجود دارد. شرح نسخه بدل‌ها، واژه‌نامه و نمايه آيات قرآن، عبارت‌هاى عربى (تازى)، شعرهاى فارسى و عربى و نام‌هاى جاى‌ها و كسان و. ..، در نيمه دوم كتاب گنجانده شده‌اند. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||