الإتحاف بحب الأشراف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==محتواى كتاب== | ==محتواى كتاب== | ||
وى ابتدا به بيان احاديثى درباره مقام و منزلت اهل‌بيت و ذريه پيامبر(ص) مى‌پردازد. سپس شرح‌حال امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) را محور قرار داده و به تفصيل درباره آن دو بزرگوار سخن گفته است. در ادامه، فصلى را به بيان جواز و عدم جواز لعن يزيد اختصاص داده و با نقل قول گروهى از عالمان اهل‌سنت از كنار آن گذشته‌و در همان باب، تاريخ كربلا را پى مى‌گيرد. مؤلف به جهت سكونت در قاهره و اهميت مشهد الرأس و كرامات مقام منسوب به سر مقدس امام حسين(ع) بابى را به اين محل اختصاص داده است. باب پنجم كتاب درباره بقيه خانواده پيامبر(ص) و ائمه سخن مى‌گويد و مؤلف همه را ذيل يك باب جمع كرده است. او درباره پدر، مادر، همسر و دختر پيامبر(ص)، حسنين (ع)، زيد بن حسن، حسن مثنى، امام سجاد (ع)، امام باقر(ع) و به ترتيب ائمه شيعه تا امام زمان(عج) سخن گفته است. كه در اين كتاب ذيل بحث از امام دوازدهم با عنوان حجت و به قول شيعه، مهدى منتظر(عج) ياد شده ولى مؤلف مى‌گويد اين نظر شيعه درست نيست و او مهدى نيست. مهدى اگر چه از اهل‌بيت است ولى عمر طولانى ندارد و بعداً متولد خواهد شد. | وى ابتدا به بيان احاديثى درباره مقام و منزلت اهل‌بيت و ذريه پيامبر(ص) مى‌پردازد. سپس شرح‌حال امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) را محور قرار داده و به تفصيل درباره آن دو بزرگوار سخن گفته است. در ادامه، فصلى را به بيان جواز و عدم جواز لعن يزيد اختصاص داده و با نقل قول گروهى از عالمان اهل‌سنت از كنار آن گذشته‌و در همان باب، تاريخ كربلا را پى مى‌گيرد. مؤلف به جهت سكونت در قاهره و اهميت مشهد الرأس و كرامات مقام منسوب به سر مقدس امام حسين(ع) بابى را به اين محل اختصاص داده است. باب پنجم كتاب درباره بقيه خانواده پيامبر(ص) و ائمه سخن مى‌گويد و مؤلف همه را ذيل يك باب جمع كرده است. او درباره پدر، مادر، همسر و دختر پيامبر(ص)، حسنين(ع)، زيد بن حسن، حسن مثنى، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و به ترتيب ائمه شيعه تا امام زمان(عج) سخن گفته است. كه در اين كتاب ذيل بحث از امام دوازدهم با عنوان حجت و به قول شيعه، مهدى منتظر(عج) ياد شده ولى مؤلف مى‌گويد اين نظر شيعه درست نيست و او مهدى نيست. مهدى اگر چه از اهل‌بيت است ولى عمر طولانى ندارد و بعداً متولد خواهد شد. | ||
مؤلف به ذكر منابع خود مقيد نبوده است هر چند در موارد زيادى به منبع يا راوى اشاره كرده است. وى حتى در بخش آخر كه سخنانى از معصومين را نقل مى‌كند، منبعى ارائه نمى‌دهد. البته محقق كتاب، مآخذ مؤلف را استخراج كرده و در پاورقى آورده است. | مؤلف به ذكر منابع خود مقيد نبوده است هر چند در موارد زيادى به منبع يا راوى اشاره كرده است. وى حتى در بخش آخر كه سخنانى از معصومين را نقل مى‌كند، منبعى ارائه نمى‌دهد. البته محقق كتاب، مآخذ مؤلف را استخراج كرده و در پاورقى آورده است. | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۷:۰۱
| نام کتاب | الإتحاف بحب الأشراف |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | غریری، سامی (مصحح)
شبراوی، عبدالله بن محمد (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 36 /ش2الف2 |
| موضوع | چهارده معصوم - احادیث
چهارده معصوم - سرگذشت نامه چهارده معصوم - کلمات قصار |
| ناشر | دار الکتاب الإسلامي |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1423 هـ.ق یا 2002 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE901AUTOMATIONCODE |
موضوع
اين اثر شرح حال خاندان پيامبر و ائمه معصومين (عليهم السلام) را به شيوه‌اى خاص بيان مى‌كند.
مؤلف
مؤلف آن شبراوى از عالمان الازهر قاهره و بر مذهب اهل سنت است.
محتواى كتاب
وى ابتدا به بيان احاديثى درباره مقام و منزلت اهل‌بيت و ذريه پيامبر(ص) مى‌پردازد. سپس شرح‌حال امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) را محور قرار داده و به تفصيل درباره آن دو بزرگوار سخن گفته است. در ادامه، فصلى را به بيان جواز و عدم جواز لعن يزيد اختصاص داده و با نقل قول گروهى از عالمان اهل‌سنت از كنار آن گذشته‌و در همان باب، تاريخ كربلا را پى مى‌گيرد. مؤلف به جهت سكونت در قاهره و اهميت مشهد الرأس و كرامات مقام منسوب به سر مقدس امام حسين(ع) بابى را به اين محل اختصاص داده است. باب پنجم كتاب درباره بقيه خانواده پيامبر(ص) و ائمه سخن مى‌گويد و مؤلف همه را ذيل يك باب جمع كرده است. او درباره پدر، مادر، همسر و دختر پيامبر(ص)، حسنين(ع)، زيد بن حسن، حسن مثنى، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و به ترتيب ائمه شيعه تا امام زمان(عج) سخن گفته است. كه در اين كتاب ذيل بحث از امام دوازدهم با عنوان حجت و به قول شيعه، مهدى منتظر(عج) ياد شده ولى مؤلف مى‌گويد اين نظر شيعه درست نيست و او مهدى نيست. مهدى اگر چه از اهل‌بيت است ولى عمر طولانى ندارد و بعداً متولد خواهد شد.
مؤلف به ذكر منابع خود مقيد نبوده است هر چند در موارد زيادى به منبع يا راوى اشاره كرده است. وى حتى در بخش آخر كه سخنانى از معصومين را نقل مى‌كند، منبعى ارائه نمى‌دهد. البته محقق كتاب، مآخذ مؤلف را استخراج كرده و در پاورقى آورده است.
پیوندها
مطالعه کتاب الإتحاف بحب الأشراف در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور