۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
تقويم تاريخى شيعه را از اعياد و وفيات امامان و بزرگان دين تماماً يادآور شده و در اين جهت تقريباً همه موارد را آورده است. افزون بر تقويم تاريخى شيعه، تقويم عبادى را هم مدّ نظر دارد و روزهاى روزهدار بودن و عبادات ويژه ايام خاص را هم گويا در بيشتر موارد از زادالمعاد [[علامه مجلسى]] به دست مىدهد. مىدانيم كه وى بعدها كتابى با عنوان انيس الشيعه نوشت كه دقيقاً تقويم تاريخى و عبادى شيعه بود. تاريخ وفات برخى از اقوام و خويشان و نيز سالگرد آنان را در روزهاى معين، همينطور تاريخ تولد خودش، تاريخ وفات زوجهاش و بسيارى از تواريخ ديگر را با دقت بيان مىكند. | تقويم تاريخى شيعه را از اعياد و وفيات امامان و بزرگان دين تماماً يادآور شده و در اين جهت تقريباً همه موارد را آورده است. افزون بر تقويم تاريخى شيعه، تقويم عبادى را هم مدّ نظر دارد و روزهاى روزهدار بودن و عبادات ويژه ايام خاص را هم گويا در بيشتر موارد از زادالمعاد [[علامه مجلسى]] به دست مىدهد. مىدانيم كه وى بعدها كتابى با عنوان انيس الشيعه نوشت كه دقيقاً تقويم تاريخى و عبادى شيعه بود. تاريخ وفات برخى از اقوام و خويشان و نيز سالگرد آنان را در روزهاى معين، همينطور تاريخ تولد خودش، تاريخ وفات زوجهاش و بسيارى از تواريخ ديگر را با دقت بيان مىكند. | ||
وى در موارد مهم از تاريخگذارى كتاب؛ از جمله اول ماهها، دو تاريخ به دست مىدهد كه هر دو هجرى قمرى است؛ اما يكى از هجرت پيامبر(ص) و همان تاريخ معمول نبوى است و ديگرى از جلوس [[امام على (ع)]] بر مسند خلافت كه از نخستين ماه سال 36هجرى است؛ مثلا چنين: «غرّه جمادى الاول سنه 1232 هجريه مقدسه مطابق چاردهم ماه اوّل سنه 1197 جلوسى مبارك روز پنجشنبه». اين را اصطلاحات سال جلوسى مرتضوى مىنامد. اين امر برخاسته از حس تشيع وى است كه نشان آن را در جاىجاى كتاب مىتوان گرفت. | وى در موارد مهم از تاريخگذارى كتاب؛ از جمله اول ماهها، دو تاريخ به دست مىدهد كه هر دو هجرى قمرى است؛ اما يكى از هجرت پيامبر(ص) و همان تاريخ معمول نبوى است و ديگرى از جلوس [[امام على(ع)]] بر مسند خلافت كه از نخستين ماه سال 36هجرى است؛ مثلا چنين: «غرّه جمادى الاول سنه 1232 هجريه مقدسه مطابق چاردهم ماه اوّل سنه 1197 جلوسى مبارك روز پنجشنبه». اين را اصطلاحات سال جلوسى مرتضوى مىنامد. اين امر برخاسته از حس تشيع وى است كه نشان آن را در جاىجاى كتاب مىتوان گرفت. | ||
در اين كتاب، برخى از اطلاعات تاريخى وجود دارد كه از جهاتى مىتواند قابل توجه باشد. بخش عمده اين اطلاعات مربوط به دولت اوّل وهابيان در آستانه سقوط و حدود دو سه سال پيش از حمله نيروهاى ابراهيم پاشا به آنها است. عبداللّه بن سعود رهبر وهابيان در منطقهاى كه نويسنده ماهها در رفت و برگشت با بيچارگى و مشكل در آنجا بسر برده، حكومت مىكرده و عوامل خاص خود را داشته است. همين زمان، هر لحظه ترس از حمله نيروهاى مصرى وجود داشته است. | در اين كتاب، برخى از اطلاعات تاريخى وجود دارد كه از جهاتى مىتواند قابل توجه باشد. بخش عمده اين اطلاعات مربوط به دولت اوّل وهابيان در آستانه سقوط و حدود دو سه سال پيش از حمله نيروهاى ابراهيم پاشا به آنها است. عبداللّه بن سعود رهبر وهابيان در منطقهاى كه نويسنده ماهها در رفت و برگشت با بيچارگى و مشكل در آنجا بسر برده، حكومت مىكرده و عوامل خاص خود را داشته است. همين زمان، هر لحظه ترس از حمله نيروهاى مصرى وجود داشته است. |
ویرایش