۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - 'ارسطو' به 'ارسطو') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
نويسنده به تشريح مباحث اخلاقى وارده از صاحبان صفات كريمه و پيشوايان امت‌ها پرداخته و معتقد است كه عمل به صفات نيك و پرهيز از صفات زشت، ما را در رسيدن به اهداف اين بزرگواران، رهنمون خواهد كرد. | نويسنده به تشريح مباحث اخلاقى وارده از صاحبان صفات كريمه و پيشوايان امت‌ها پرداخته و معتقد است كه عمل به صفات نيك و پرهيز از صفات زشت، ما را در رسيدن به اهداف اين بزرگواران، رهنمون خواهد كرد. | ||
وى در ابتداى کتاب، با استناد به حديثى از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]]، به تعريف حسن خلق پرداخته است. از نظر وى، حسن خلق حالتى نفسانى است كه منجر به حسن معاشرت با مردم شده و باعث مى‌گردد، انسان با ديگران،زيبا برخورد كند، نيكو سخن بگويد، مدارا با مردم داشته باشد و با بشاشت با ايشان مواجه گردد. | وى در ابتداى کتاب، با استناد به حديثى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، به تعريف حسن خلق پرداخته است. از نظر وى، حسن خلق حالتى نفسانى است كه منجر به حسن معاشرت با مردم شده و باعث مى‌گردد، انسان با ديگران،زيبا برخورد كند، نيكو سخن بگويد، مدارا با مردم داشته باشد و با بشاشت با ايشان مواجه گردد. | ||
در ادامه، از سوء خلق سخن گفته شده است. نويسنده بداخلاقى را انحراف نفسانى داسنته و معتقد است كه اين رذيله، سبب انقباض و غلظت انسان در رفتار مى‌گردد. | در ادامه، از سوء خلق سخن گفته شده است. نويسنده بداخلاقى را انحراف نفسانى داسنته و معتقد است كه اين رذيله، سبب انقباض و غلظت انسان در رفتار مى‌گردد. | ||