جلوه، سید ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

جلوه، سید ابوالحسن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۲۳:۲۳

۱۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۳ دسامبر ۲۰۱۶

جز

جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'

A-esmaili@noornet.net

۶۱٬۱۸۹

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <div class='wikiInfo'>
-[[پرونده:NUR02083.jpg|بندانگشتی|جلوه، ابو الحسن بن محمد]]
+[[پرونده:NUR02083.jpg|بندانگشتی|جلوه، ابوالحسن بن محمد]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|جلوه، ابو الحسن بن محمد
+! نام!! data-type='authorName'|جلوه، ابوالحسن بن محمد
 |-
 |نام های دیگر
@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 حکیم جلوه
-طباطبایی حسینی، ابو الحسن بن محمد
+طباطبایی حسینی، ابوالحسن بن محمد
-زواره ای اصفهانی، ابو الحسن بن محمد
+زواره ای اصفهانی، ابوالحسن بن محمد
 |-
 |نام پدر
@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
-سيد ابو الحسن بن محمد طباطبايى حسينى زواره‌اى اصفهانى، معروف به جلوه (متوفاى 1314 ق). وى در سال 1238 ق در گجرات حيدرآباد چشم به جهان گشود.
+سيد ابوالحسن بن محمد طباطبايى حسينى زواره‌اى اصفهانى، معروف به جلوه (متوفاى 1314 ق). وى در سال 1238 ق در گجرات حيدرآباد چشم به جهان گشود.
 پدرش سيد محمد طباطبايى اصفهانى در جوانى در امر طبابت از راه کرمان به بلوچستان و حيدرآباد هند رفته و در آنجا اقامت گزيده بود. او پزشكى ماهر و شاعرى اديب بود، در همانجا دختر ابراهيم شاه وزير مير غلام على خان و خواهر ميرزا اسماعيل شاه را به همسرى برگزيده بود.
@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
-سيد محمد داراى جايگاه بلندى در نزد امير بود اما بزودى حسودان كينۀ او را به دل گرفته و نظر امير را از او برگرداندند و او بناچار به گجرات حيدرآباد رفته و در آنجا به تجارت مشغول مى‌شود. در اين شهر خداوند سيد ابو الحسن را به آنها عنايت نموده و پس از مدتى خانوادۀ آنها به بمبئى رفته و سپس به سفارش بستگانشان به ايران برمى‌گردند.
+سيد محمد داراى جايگاه بلندى در نزد امير بود اما بزودى حسودان كينۀ او را به دل گرفته و نظر امير را از او برگرداندند و او بناچار به گجرات حيدرآباد رفته و در آنجا به تجارت مشغول مى‌شود. در اين شهر خداوند سيد ابوالحسن را به آنها عنايت نموده و پس از مدتى خانوادۀ آنها به بمبئى رفته و سپس به سفارش بستگانشان به ايران برمى‌گردند.
 در سال 1252 در شهر زواره پدر بزرگوارش وفات مى‌كند و او را به درياى پر تلاطم مشكلات مى‌سپارد او كه در اين سن توانايى حفظ ميراث پدر را نداشته بزودى فقير شده و توانايى ماليش را از دست مى‌دهد.
@@ خط ۱۰۶: / خط ۱۰۶: @@
 - ميرزا عبدالمجيد بن عبدالعلى زنجانى متوفاى بعد از سال 1320 ق.
-- ميرزا ابراهيم بن ابو الفتح زنجانى (متوفاى 1351 ق)، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]، ج 109/2.
+- ميرزا ابراهيم بن ابوالفتح زنجانى (متوفاى 1351 ق)، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]، ج 109/2.
 - سيد عباس بن على شاهرودى، الذريعة، 35/25.
-- ميرزا ابو الفضل بن ابو القاسم نورى تهرانى (متوفاى 1316 ق).
+- ميرزا ابوالفضل بن ابوالقاسم نورى تهرانى (متوفاى 1316 ق).
 - ميرزا لطفعلى شيرازى، الذريعة، 316/9.
-- ميرزا ابو الحسن بن اسماعيل لارى (متوفاى 1338 ق)، الذريعة، 142/21.
+- ميرزا ابوالحسن بن اسماعيل لارى (متوفاى 1338 ق)، الذريعة، 142/21.
 - ميرزا شهاب الدين حسينى شيرازى، الذريعة، 36/25.
@@ خط ۱۹۲: / خط ۱۹۲: @@
 نقباء البشر: السيد الميرزا أبو الحسن بن محمد الطباطبائي الحسيني الشهير بجلوه عالم جليل و فيلسوف كبير ولد بكجرات (1238 ق) و ولع بالفلسفة و جدّ في طلبها حتى ستم الذروة منها و اشتهر أمره حتى في أواخر أيامه أستاذ حكماء الإسلام. كان المترجم له مشغولا طول عمره المتجاوز عن السبعين بالبحث و التدريس أو التصنيف في علم الفلسفة و الحكمة.(نقباء البشر، ج 1، ص 42).
-ريحانة الأدب: سيد ابو الحسن بن سيد محمد طباطبايى از اكابر فلاسفۀ اسلامى، از احفار سيد الحكماء و المتألهين ميرزا رفيع نائينى استاد علامۀ مجلسى است.(ريحانة الأدب، ج 419/1).
+ريحانة الأدب: سيد ابوالحسن بن سيد محمد طباطبايى از اكابر فلاسفۀ اسلامى، از احفار سيد الحكماء و المتألهين ميرزا رفيع نائينى استاد علامۀ مجلسى است.(ريحانة الأدب، ج 419/1).
 [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]: كان مجلس درسه مجمع الفضلاء و الأعلام و قد انتهت إليه رياسة التدريس بالحكمة و العلوم العقلية في عصره و كان من عظماء علماء الفلسفة الإسلامية و الحكمة الإشراقية و أساتذة هذه الفنون و كان معاصرا للآقا على الحكيم الآلهي و لما توفى الآقا على، تقدم على الكل و كان عالما عارفا ورعا زاهدا حسن الأخلاق و بلغ في الجلالة إلى حيث إنه كان يزور السلطان ناصر الدين القاجاري في حجرة المدرسة.([[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]، 337/4).