۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'علامه حسنزاده' به 'علامه حسنزاده ') |
||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
در ابتداى كتاب، دو نامه از علامه [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]] ذكر شده كه در پاسخ تلگرام تسليت دوستانش بهمناسبت رحلت استاد ايشان، ميرزا مهدى الهى قمشهاى نوشته و در آن، شرح حال مختصرى از زندگانى او را بيان كره است <ref>آغاز كتاب بعد از فهرست مطالب، ص7</ref>. | در ابتداى كتاب، دو نامه از علامه [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]] ذكر شده كه در پاسخ تلگرام تسليت دوستانش بهمناسبت رحلت استاد ايشان، ميرزا مهدى الهى قمشهاى نوشته و در آن، شرح حال مختصرى از زندگانى او را بيان كره است <ref>آغاز كتاب بعد از فهرست مطالب، ص7</ref>. | ||
در نامه اول، شرح مختصرى از زندگانى آن مرحوم ذكر شده و اوصاف و رفتارهاى پسنديده ايشان بيان گرديده است. علامه حسنزاده مىفرمايد: «بيش از ده سال با او حشر داشتم، يك كلمهى ناروا و يك حرف ناسزا و يك جمله بيهوده از او نشنيدم؛ چه گريهها و زارىها از او ديدم و چه اندرزها از او به يادگار دارم و چه خاطرات و چه و چه و...» <ref>نامه اول، ص10</ref>. | در نامه اول، شرح مختصرى از زندگانى آن مرحوم ذكر شده و اوصاف و رفتارهاى پسنديده ايشان بيان گرديده است. [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] مىفرمايد: «بيش از ده سال با او حشر داشتم، يك كلمهى ناروا و يك حرف ناسزا و يك جمله بيهوده از او نشنيدم؛ چه گريهها و زارىها از او ديدم و چه اندرزها از او به يادگار دارم و چه خاطرات و چه و چه و...» <ref>نامه اول، ص10</ref>. | ||
نامه دوم نيز در شرح حال و رفتاهاى اخلاقى ميرزا مهدى الهى قمشهاى نگاشته شده است. نويسنده در بخشى از اين نامه، مرحوم الهى قمشهاى را يكى از نوادر روزگار مىداند كه به ارتحال خود دل اهل الله را سوگوار كرد. ايشان مىنويسد: «در هجران اينگونه بزرگان بايد گفت: اى دريغا عالمى» <ref>نامه دوم، ص37</ref>. | نامه دوم نيز در شرح حال و رفتاهاى اخلاقى ميرزا مهدى الهى قمشهاى نگاشته شده است. نويسنده در بخشى از اين نامه، مرحوم الهى قمشهاى را يكى از نوادر روزگار مىداند كه به ارتحال خود دل اهل الله را سوگوار كرد. ايشان مىنويسد: «در هجران اينگونه بزرگان بايد گفت: اى دريغا عالمى» <ref>نامه دوم، ص37</ref>. |
ویرایش