۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مجتبى زارعى' به 'مجتبى زارعى '
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'مجتبى زارعى' به 'مجتبى زارعى ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
«الإشارات و التنبيهات»، اثر [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] در موضوعات منطق، طبيعيات، فلسفه و عرفان است. درباره اين نسخه چند نكته گفتنى است: | «الإشارات و التنبيهات»، اثر [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] در موضوعات منطق، طبيعيات، فلسفه و عرفان است. درباره اين نسخه چند نكته گفتنى است: | ||
#اثر حاضر يك جلدى است و آن را آقاى مجتبى زارعى تصحيح كرده و مقدمه‌اى به زبان عربى به آن افزوده و در آن زندگى و آثار [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] را شناسانده و چگونگى تصحيح اثر حاضر و ويژگى‌هاى نسخه‌هاى مورد استفاده را شرح داده است (ر.ك: مقدمه كتاب، ص7-20). | #اثر حاضر يك جلدى است و آن را آقاى [[زارعی، مجتبی|مجتبى زارعى]] تصحيح كرده و مقدمه‌اى به زبان عربى به آن افزوده و در آن زندگى و آثار [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] را شناسانده و چگونگى تصحيح اثر حاضر و ويژگى‌هاى نسخه‌هاى مورد استفاده را شرح داده است (ر.ك: مقدمه كتاب، ص7-20). | ||
#مصحح محترم تأكيد كرده است كه مشهور است كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، يكى از بزرگ‌ترين فيلسوفان مشاء است و آثار او مانند «الشفاء»، «النجاة» و «المبدأ و المعاد» روش او را آشكار مى‌كند، وليكن چنين نيست؛ زيرا گاهى آراى [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] با آراى مشائيان متفاوت است و فقط به استدلال عقلى صرف بسنده نكرده و همچنان كه در مقدمه كتاب «منطق المشرقيّين» گفته، از استدلال مبتنى بر حدس نيز استفاده كرده و همچنين در برخى از آثارى كه در اواخر عمرش نوشته، به مشرب عرفانى گرايش پيدا كرده و در رساله «حيّ بن يقظان» و «رسالة الطير» و نمط هشتم تا دهم اشارات، ايمانش به كشف حقائق از راه قلب و شهود را آشكار ساخته است... (ر.ك: همان، ص10-12). | #مصحح محترم تأكيد كرده است كه مشهور است كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، يكى از بزرگ‌ترين فيلسوفان مشاء است و آثار او مانند «الشفاء»، «النجاة» و «المبدأ و المعاد» روش او را آشكار مى‌كند، وليكن چنين نيست؛ زيرا گاهى آراى [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] با آراى مشائيان متفاوت است و فقط به استدلال عقلى صرف بسنده نكرده و همچنان كه در مقدمه كتاب «منطق المشرقيّين» گفته، از استدلال مبتنى بر حدس نيز استفاده كرده و همچنين در برخى از آثارى كه در اواخر عمرش نوشته، به مشرب عرفانى گرايش پيدا كرده و در رساله «حيّ بن يقظان» و «رسالة الطير» و نمط هشتم تا دهم اشارات، ايمانش به كشف حقائق از راه قلب و شهود را آشكار ساخته است... (ر.ك: همان، ص10-12). | ||
#مصحح همچنين تصاويرى از صفحاتى از نسخه‌هاى خطى مورد استفاده را نيز آورده است (همان، ص21-30). | #مصحح همچنين تصاويرى از صفحاتى از نسخه‌هاى خطى مورد استفاده را نيز آورده است (همان، ص21-30). | ||