ابوالأسود دوئ‍ل‍ی، ظال‍م‌ ب‍ن‌ ع‍م‍رو: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' '''' به '''''
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۸: خط ۲۸:
| پیش از =  
| پیش از =  
| اساتید = امام علی(ع)
| اساتید = امام علی(ع)
| مشایخ =  
| مشایخ=  
| معاصرین =  
| معاصرین =  
| شاگردان =  
| شاگردان =  
خط ۴۳: خط ۴۳:
}}
}}


'''ظالم بن عمرو بن جندل بن یوسف''' معروف به '''ابوالأسود دئلى بصرى''' (متوفای 69 ق) از قبیله‌ى «کنانه» مى‌باشد. او علم نحو را از محضر مبارک [[امام علی علیه‌السلام|امام على(ع)]] در کوفه فراگرفت.  
'''ظالم بن عمرو بن جندل بن یوسف''' معروف به'''ابوالأسود دئلى بصرى''' (متوفای 69 ق) از قبیله‌ى «کنانه» مى‌باشد. او علم نحو را از محضر مبارک [[امام علی علیه‌السلام|امام على(ع)]] در کوفه فراگرفت.  


[[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|صاحب معجم الأدبا]]ء، نام او را ظالم بن عمرو، و کنیه‌اش را ابوالأسود ذکر کرده است. و او را به‌عنوان یکى از بزرگان تابعین، محدّثین، فقهاء، شعراء و حاضر جوابها و اشراف توصیف مى‌کند و مى‌افزاید: «اکثر برآنند که او نخستین فردى است که علوم عربى را پایه‌گذارى و قرآن را نقطه‌گذارى نمود او از عمر، [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] و ابوذر و [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] و دیگران روایت کرده است و امیه و یحیى بن یعمر از او روایت نموده‌اند. او مصاحبت [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] را داشت و همراه او در صفّین حضور پیدا نمود. تدوین علم نحو و برخى از نصایح موزون او را نسبت به‌ فرزندش نقل و بازگو مى‌نماید.»  
[[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|صاحب معجم الأدبا]]ء، نام او را ظالم بن عمرو، و کنیه‌اش را ابوالأسود ذکر کرده است. و او را به‌عنوان یکى از بزرگان تابعین، محدّثین، فقهاء، شعراء و حاضر جوابها و اشراف توصیف مى‌کند و مى‌افزاید: «اکثر برآنند که او نخستین فردى است که علوم عربى را پایه‌گذارى و قرآن را نقطه‌گذارى نمود او از عمر، [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] و ابوذر و [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] و دیگران روایت کرده است و امیه و یحیى بن یعمر از او روایت نموده‌اند. او مصاحبت [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] را داشت و همراه او در صفّین حضور پیدا نمود. تدوین علم نحو و برخى از نصایح موزون او را نسبت به‌ فرزندش نقل و بازگو مى‌نماید.»