گرابار، آلگ: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = اولگ گرابار | تصویر = NUR10578.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = اولگ گرابار | نامهای دیگر = Oleg Grabar | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = آندره گرابار (باستانشناس و بیزانسشناس) | ولادت = ۳ نوامبر ۱۹۲۹ میلادی | مح...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
}} | }} | ||
'''اولگ گرابار''' (۱۹۲۹-۲۰۱۱م)، مورخ هنر و باستانشناس فرانسوی-آمریکایی و یکی از برجستهترین و تأثیرگذارترین محققان تاریخ هنر و معماری اسلامی در جهان غرب. او با ارائه رویکردی نظری و پرسشمحور، مطالعه هنر اسلامی را متحول کرد و آثارش مانند | '''اولگ گرابار''' (۱۹۲۹-۲۰۱۱م)، مورخ هنر و باستانشناس فرانسوی-آمریکایی و یکی از برجستهترین و تأثیرگذارترین محققان تاریخ هنر و معماری اسلامی در جهان غرب. او با ارائه رویکردی نظری و پرسشمحور، مطالعه هنر اسلامی را متحول کرد و آثارش مانند «[[شکلگیری هنر اسلامی]]» و «میانجیگری زینت» به متونی کلاسیک در این حوزه تبدیل شدهاند. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
گرابار تحصیلات دانشگاهی خود را با مطالعه تاریخ دوران باستان، قرون وسطی و تاریخ مدرن در دانشگاه پاریس آغاز کرد. در سال ۱۹۴۸ به ایالات متحده مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد ادامه داد. او در سال ۱۹۵۰ موفق به اخذ مدرک کارشناسی از هاروارد و نیز مدرک دیگری از دانشگاه پاریس شد. سپس در دانشگاه پرینستون به ادامه تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۵ دکترای خود را در رشته «ادبیات و تاریخ هنر شرق» از این دانشگاه دریافت کرد. پایاننامه او درباره «تشریفات و هنر در دربار اموی» بود.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref> | گرابار تحصیلات دانشگاهی خود را با مطالعه تاریخ دوران باستان، قرون وسطی و تاریخ مدرن در دانشگاه پاریس آغاز کرد. در سال ۱۹۴۸ به ایالات متحده مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد ادامه داد. او در سال ۱۹۵۰ موفق به اخذ مدرک کارشناسی از هاروارد و نیز مدرک دیگری از دانشگاه پاریس شد. سپس در دانشگاه پرینستون به ادامه تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۵ دکترای خود را در رشته «ادبیات و تاریخ هنر شرق» از این دانشگاه دریافت کرد. پایاننامه او درباره «تشریفات و هنر در دربار اموی» بود.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref><ref> [https://arthistorians.info/grabaro/ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."]</ref> | ||
==فعالیتها== | ==فعالیتها== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==ویژگیهای علمی و آثار== | ==ویژگیهای علمی و آثار== | ||
گرابار با تسلط بر مبانی نظری علوم انسانی مانند روانشناسی، جامعهشناسی و زبانشناسی، رویکردی نوین و تفسیری به تاریخ هنر اسلامی ارائه داد. به جای توصیف صرف، همواره پرسشهای بنیادینی درباره ماهیت، شکلگیری و معنا در هنر اسلامی مطرح میکرد. دو کتاب «شکلگیری هنر اسلامی» (۱۹۷۳) و «میانجیگری زینت» (۱۹۹۲) از شاهکارهای فکری او هستند که مباحث جدیدی را در این حوزه گشودند.<ref> [https://ghubarplatform.com/oleg-grabar-islamic-art-historian/ ر.ک: اولگ گرابار ۱۹۲۹ تا ۲۰۱۱، پایگاه غبار]</ref> او در کتاب اخیر، نقش تزئینات (ارنمنت) را به عنوان «میانجی»ای برای انتقال معنا در هنر اسلامی تحلیل میکند. مجموعه چهارجلدی «ساختار مطالعات هنر اسلامی» (۲۰۰۵-۲۰۰۶) که شامل ۸۳ مقاله منتخب اوست، گنجینهای از اندیشههای وی محسوب میشود. گرابار علاوه بر هنر و معماری دوران شکلگیری اسلام، بر هنر ایرانی به ویژه نقاشیهای دوره مغول (مانند شاهنامه بزرگ مغولی) نیز پژوهشهای عمیقی انجام داد.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref> | گرابار با تسلط بر مبانی نظری علوم انسانی مانند روانشناسی، جامعهشناسی و زبانشناسی، رویکردی نوین و تفسیری به تاریخ هنر اسلامی ارائه داد. به جای توصیف صرف، همواره پرسشهای بنیادینی درباره ماهیت، شکلگیری و معنا در هنر اسلامی مطرح میکرد. دو کتاب «شکلگیری هنر اسلامی» (۱۹۷۳) و «میانجیگری زینت» (۱۹۹۲) از شاهکارهای فکری او هستند که مباحث جدیدی را در این حوزه گشودند.<ref> [https://ghubarplatform.com/oleg-grabar-islamic-art-historian/ ر.ک: اولگ گرابار ۱۹۲۹ تا ۲۰۱۱، پایگاه غبار]</ref> او در کتاب اخیر، نقش تزئینات (ارنمنت) را به عنوان «میانجی»ای برای انتقال معنا در هنر اسلامی تحلیل میکند. مجموعه چهارجلدی «ساختار مطالعات هنر اسلامی» (۲۰۰۵-۲۰۰۶) که شامل ۸۳ مقاله منتخب اوست، گنجینهای از اندیشههای وی محسوب میشود. گرابار علاوه بر هنر و معماری دوران شکلگیری اسلام، بر هنر ایرانی به ویژه نقاشیهای دوره مغول (مانند شاهنامه بزرگ مغولی) نیز پژوهشهای عمیقی انجام داد.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref><ref> [https://arthistorians.info/grabaro/ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."]</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
اولگ گرابار سرانجام در ۸ ژانویه سال ۲۰۱۱ میلادی در سن ۸۱ سالگی در خانه خود در پرینستون نیوجرسی، در اثر نارسایی قلبی درگذشت.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref> | اولگ گرابار سرانجام در ۸ ژانویه سال ۲۰۱۱ میلادی در سن ۸۱ سالگی در خانه خود در پرینستون نیوجرسی، در اثر نارسایی قلبی درگذشت.<ref> [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011]</ref><ref> [https://arthistorians.info/grabaro/ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."]</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
* [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html Grimes, William. "Oleg Grabar, Historian Who Studied Islamic Culture, Dies at 81." The New York Times, January 12, 2011]. | * [https://www.nytimes.com/2011/01/13/world/middleeast/13grabar.html Grimes, William. "Oleg Grabar, Historian Who Studied Islamic Culture, Dies at 81." The New York Times, January 12, 2011]. | ||
* [https://ghubarplatform.com/oleg-grabar-islamic-art-historian/ پایگاه غبار] | * [https://ghubarplatform.com/oleg-grabar-islamic-art-historian/ پایگاه غبار] | ||
* [https://arthistorians.info/grabaro/ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg." Accessed] | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[شکلگیری هنر اسلامی]] | |||
[[ده گفتار درباره شاهنامه فردوسی]] | [[ده گفتار درباره شاهنامه فردوسی]] | ||
[[مسجد بزرگ اصفهان]] | [[مسجد بزرگ اصفهان]] | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1404]] | ||
[[رده:مؤلفین-دی]] | [[رده:مؤلفین-دی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۴۱
| اولگ گرابار | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اولگ گرابار |
| نامهای دیگر | Oleg Grabar |
| نام پدر | آندره گرابار (باستانشناس و بیزانسشناس) |
| ولادت | ۳ نوامبر ۱۹۲۹ میلادی |
| محل تولد | استراسبورگ، فرانسه، فرانسه |
| محل زندگی | ایالات متحده آمریکا (پرینستون) |
| رحلت | ۸ ژانویه ۲۰۱۱ میلادی |
| طول عمر | ۸۱ سال |
| همسر | تِری گرابار |
| فرزندان | نیکولاس، آنه لوئیس |
| پیشه | تاریخدان هنر، باستانشناس، استاد دانشگاه |
| منصب | اولین استاد کرسی آقاخان در هنر و معماری اسلامی دانشگاه هاروارد |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | پروفسور |
| دانشگاه | دانشگاه هاروارد، مؤسسه مطالعات پیشرفته پرینستون |
| علایق پژوهشی | هنر و معماری اسلامی، هنر ایرانی، باستانشناسی خاور نزدیک |
| برخی آثار | |
اولگ گرابار (۱۹۲۹-۲۰۱۱م)، مورخ هنر و باستانشناس فرانسوی-آمریکایی و یکی از برجستهترین و تأثیرگذارترین محققان تاریخ هنر و معماری اسلامی در جهان غرب. او با ارائه رویکردی نظری و پرسشمحور، مطالعه هنر اسلامی را متحول کرد و آثارش مانند «شکلگیری هنر اسلامی» و «میانجیگری زینت» به متونی کلاسیک در این حوزه تبدیل شدهاند.
ولادت
اولگ گرابار در ۳ نوامبر سال ۱۹۲۹ میلادی در شهر استراسبورگ فرانسه به دنیا آمد. پدرش، آندره گرابار، مورخ هنر و بیزانسشناس مشهور بود. او در یک خانواده اروپایی فرهیخته با اصالت روسی-آلمانی بزرگ شد (مادربزرگش بارونس الیزابت دو پریتوتیز، هنرمند آلمانی بود). محیط خانوادگی غنی، زمینهساز علاقه او به تاریخ و هنر شد.[۱]
تحصیلات
گرابار تحصیلات دانشگاهی خود را با مطالعه تاریخ دوران باستان، قرون وسطی و تاریخ مدرن در دانشگاه پاریس آغاز کرد. در سال ۱۹۴۸ به ایالات متحده مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد ادامه داد. او در سال ۱۹۵۰ موفق به اخذ مدرک کارشناسی از هاروارد و نیز مدرک دیگری از دانشگاه پاریس شد. سپس در دانشگاه پرینستون به ادامه تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۵ دکترای خود را در رشته «ادبیات و تاریخ هنر شرق» از این دانشگاه دریافت کرد. پایاننامه او درباره «تشریفات و هنر در دربار اموی» بود.[۲][۳]
فعالیتها
فعالیت آکادمیک گرابار از سال ۱۹۵۴ با تدریس در دانشگاه میشیگان آغاز شد و تا سال ۱۹۶۹ در آنجا ماند. در سال ۱۹۶۹ به دانشگاه هاروارد پیوست و در سال ۱۹۸۰ به عنوان اولین دارنده «کرسی استادی آقاخان در هنر و معماری اسلامی» منصوب شد. او در سال ۱۹۹۰ از هاروارد بازنشسته شد و سپس به «مدرسه مطالعات تاریخی» در «مؤسسه مطالعات پیشرفته» پرینستون ملحق شد. گرابار نقش مؤثری در نهادینه کردن مطالعات هنر اسلامی داشت؛ از بنیانگذاران و سردبیر نشریه معتبر «مقرنس» (Muqarnas) بود و مدتی سردبیر مجله «آرس اورینتالیس» نیز بود. فعالیتهای میدانی او شامل سرپرستی کاوشهای باستانشناسی در محوطه قصرالحیر شرقی در سوریه و نیز پژوهشهای گسترده روی بناهای شاخصی مانند «گنبد صخره» در اورشلیم بود. وی همچنین مدتی موزهدار بخش هنر خاور نزدیک در «گالری فریر» واشنگتن بود.[۴][۵]
ویژگیهای علمی و آثار
گرابار با تسلط بر مبانی نظری علوم انسانی مانند روانشناسی، جامعهشناسی و زبانشناسی، رویکردی نوین و تفسیری به تاریخ هنر اسلامی ارائه داد. به جای توصیف صرف، همواره پرسشهای بنیادینی درباره ماهیت، شکلگیری و معنا در هنر اسلامی مطرح میکرد. دو کتاب «شکلگیری هنر اسلامی» (۱۹۷۳) و «میانجیگری زینت» (۱۹۹۲) از شاهکارهای فکری او هستند که مباحث جدیدی را در این حوزه گشودند.[۶] او در کتاب اخیر، نقش تزئینات (ارنمنت) را به عنوان «میانجی»ای برای انتقال معنا در هنر اسلامی تحلیل میکند. مجموعه چهارجلدی «ساختار مطالعات هنر اسلامی» (۲۰۰۵-۲۰۰۶) که شامل ۸۳ مقاله منتخب اوست، گنجینهای از اندیشههای وی محسوب میشود. گرابار علاوه بر هنر و معماری دوران شکلگیری اسلام، بر هنر ایرانی به ویژه نقاشیهای دوره مغول (مانند شاهنامه بزرگ مغولی) نیز پژوهشهای عمیقی انجام داد.[۷][۸]
وفات
اولگ گرابار سرانجام در ۸ ژانویه سال ۲۰۱۱ میلادی در سن ۸۱ سالگی در خانه خود در پرینستون نیوجرسی، در اثر نارسایی قلبی درگذشت.[۹][۱۰]
آثار
- شکلگیری هنر اسلامی (۱۹۷۳)
- میانجیگری زینت (۱۹۹۲)
- شهر در صحرا: قصر الحیر شرقی (با همکاری دیگران، ۱۹۷۸)
- گنبد صخره (۲۰۰۶)
- هنر و معماری اسلام ۶۵۰-۱۲۵۰ (با ریچارد اتینگهاوزن و مارلین جنکینز-مدینا، ۲۰۰۱)
- تصاویر حماسی و تاریخ معاصر: تصویرسازیهای شاهنامه بزرگ مغول (با شِیلای بلر، ۱۹۸۰)
- ساختار مطالعات هنر اسلامی (۴ جلد، ۲۰۰۵-۲۰۰۶)
- بیشتر ریزنگارهها: مقدمهای بر نقاشی ایرانی (۲۰۰۱)
- ترجمههای فارسی:**
- شکلگیری هنر اسلامی (ترجمه مهدی گلچین عارفی، ۱۳۹۵)
- مروری بر نگارگری ایرانی (ترجمه مهرداد وحدتی دانشمند، ۱۳۸۴)
- مدخل «هنر اسلامی» در دانشنامه هنر و معماری ایرانی (ترجمه صالح طباطبایی، ۱۳۹۱)[۱۱]
پانويس
- ↑ William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011
- ↑ William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011
- ↑ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."
- ↑ William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011
- ↑ ر.ک: اولگ گرابار ۱۹۲۹ تا ۲۰۱۱، پایگاه غبار
- ↑ ر.ک: اولگ گرابار ۱۹۲۹ تا ۲۰۱۱، پایگاه غبار
- ↑ William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011
- ↑ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."
- ↑ William Grimes, The New York Times, Jan. 12, 2011
- ↑ Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg."
- ↑ ر.ک: اولگ گرابار ۱۹۲۹ تا ۲۰۱۱، پایگاه غبار
منابع مقاله
- Grimes, William. "Oleg Grabar, Historian Who Studied Islamic Culture, Dies at 81." The New York Times, January 12, 2011.
- پایگاه غبار
- Dictionary of Art Historians, s.v. "Grabar, Oleg." Accessed