گنجینۀ گویش‌های ایرانی استان گیلان: تفاوت میان نسخه‌ها

|زبان  

| زبان =

|ناشر  

| ناشر =فرهنگستان زبان و ادب فارسی  

| پیش از =

}}

==ساختار==

==گزارش کتاب==

زبان گیلکی از زبان‌های پرگویندۀ ایرانی و از دستۀ زبان‌های حاشیۀ دریای کاسپین و از شاخۀ زبان‌ها و گویش‌های ایرانی نو غربی است. گروهی از پژوهشگران ریشه و پیشینۀ زبان‌های کرانۀ خزر، به‌ویژه گیلکی را مرتبط با زبان پارتی می‌دانند. زبان گیلکی گونه‌ها و لهجه‌های بسیاری دارد که در ویژگی‌های بنیادین زبان گیلکی کاملاً همسان هستند. از دید ساختاری نیز تفاوت زیادی بین گونه‌های این زبان نیست؛ اما اختلاف آوایی و واژگانی گاه بسیاری میان این گونه‌ها برقرار است، گرچه مانع درک متقابل گویندگان آن نمی‌شود. بیشتر گونه‌های زبان گیلکی با گونۀ کناری خود ساخت و شکل و ویژگی‌های یکسان دارند و درکی متقابل بین گویشوران هم‌جوار و همسایه برقرار است.

این کتاب مجموعه‌ای است از گویش‌های شرق گیلان (آستانۀ اشرفیه، املش، چابکسر، سیاهکل، رودسر، لاهیجان، لنگرود) از خانوادۀ زبان گیلکی و زبان‌های حاشیۀ دریای کاسپین و دامنۀ البرز. در بیشتر مناطق انتخاب‌شدۀ این کتاب، هر دو گونۀ زبان گیلکی یعنی جلگه‌ای و گالشی وجود دارد و ضبط هر دو گونه موردنظر بوده است. این مجموعه نخستین مجموعۀ زبان گیلکی است که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی تدوین و چاپ شده و در جلدهای بعدی دیگر گویش‌ها و گونه‌های زبان گیلکی شامل مجموعۀ گویش‌های غرب گیلان، مجموعۀ گویش‌های جنوب گیلان و گویش دیلمان جداگانه و با شکل جدیدی بررسی خواهد شد. این مجموعه در سه بخش آواشناسی، ساخت‌واژه و نحو، زبان گیلکی شرقی را بر اساس پیکرۀ گردآوری‌شده در پژوهش میدانی، بررسی و توصیف می‌کند.<ref> [https://literaturelib.com/books/5063 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:مقالات(مهر) باقی زاده]]  

[[رده:فاقد اتوماسیون]]