۱۴۶٬۱۸۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره =BV ۴۸۱۷/ف۹ع۵ ۱۳۹۷ | | کد کنگره =BV ۴۸۱۷/ف۹ع۵ ۱۳۹۷ | ||
| موضوع =عشق و عبادت الهی (مسیحیت) ihsroWC dna evol -- )doG )ytinaitsirhC,عشق و عبادت الهی ihsroWC dna evol -- doG,خدا -- عشق voLC -- doG | | موضوع =عشق و عبادت الهی (مسیحیت) ihsroWC dna evol --)doG)ytinaitsirhC,عشق و عبادت الهی ihsroWC dna evol -- doG,خدا -- عشق voLC -- doG | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =آن سو | | ناشر =آن سو | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
این کتاب دو جستار از دو عارف برجسته سدههای 18 و 18 میلادی است؛ جستارهایی دربرداندۀ آنچه به زعم آنان طریقی معنوی است برای رستگاری انسان، از رهگذر عشق به پرودگار و نیایش او. | این کتاب دو جستار از دو عارف برجسته سدههای 18 و 18 میلادی است؛ جستارهایی دربرداندۀ آنچه به زعم آنان طریقی معنوی است برای رستگاری انسان، از رهگذر عشق به پرودگار و نیایش او. | ||
نویسندۀ رسالۀ نخست، [[فنلون، فرانسوا|فرانسوا فنلون]] (1715ـ1651م) از چهرههای ماندگار تاریخ عرفان مسیحی در فرانسه، در روزگاری بود که در آن زمانداران از معنویت، تهی کیسه بودند اما عارفانی برجسته از میان حقیقتجویان سربر آوردند و به نشر تعالیم معنوی و هدایت مردم پرداختند. مادان آکاری، مادام گویون، پییر دوبرول، قدیس فرانسوا دوسال، قدیسه شانتال، ... و نیز فرانسوا فنلون در شمار چهرههای تأثیرگذار این عصر در حوزه عرفان هستند. از میان خصایص مهم آموزههای عرفانی این دوره، میتوان این موارد را برشمرد: 1. توکلگرایی که یکی از اصول اساسی این مکاتب معنوی به شمار میرفت. در پرتو چنین نگرشی بود که تسلیم مطلق در برابر پروردگار و وانهادن امور به خداوند، بیهیچ قید و شرطی، ترویج و تشویق میشد و همین امر به گونهای افراطی، ترک مجاهده و تلاش فردی در مسیر سلوک را در پی داشت. 2. تأثیرپذیری از تعالیم مادر ترزا، در نوع نگرش و مفاهیم معنوی ایشان آشکار بود. 3. این عارفان برای نشر و رواج تعالیم و آموزههای خویش از نگارش رساله، نامه و متون عرفانی و آثاری از این دست بهره بردند و از این طریق به آموزش و هدایت مردم پرداختند. البته آثار ایشان نیز با اقبال بسیار مواجه شد و از این طریق تأثیری بسیار بر معنویت آن روزگار داشت. فنلون نیز در آثار خویش و از جمله آنچه که بخشی از آن در این کتاب آمده است، از این شیوه بهره جست. وی در آثار هدایتگرایانه خویش با اتکا به اصل تسلیم مطلق در برابر پروردگار و نیز عشقورزی راستین به او و چشم پوشیدن از غیر او، به هدایت انسانها همت گمارد و با زبانی دلنشین و نغز، آموزههای حکیمانه خویش را بیان کرد. | نویسندۀ رسالۀ نخست، [[فنلون، فرانسوا|فرانسوا فنلون]] (1715ـ1651م) از چهرههای ماندگار تاریخ عرفان مسیحی در فرانسه، در روزگاری بود که در آن زمانداران از معنویت، تهی کیسه بودند اما عارفانی برجسته از میان حقیقتجویان سربر آوردند و به نشر تعالیم معنوی و هدایت مردم پرداختند. مادان آکاری، مادام گویون، پییر دوبرول، قدیس فرانسوا دوسال، قدیسه شانتال،... و نیز فرانسوا فنلون در شمار چهرههای تأثیرگذار این عصر در حوزه عرفان هستند. از میان خصایص مهم آموزههای عرفانی این دوره، میتوان این موارد را برشمرد: 1. توکلگرایی که یکی از اصول اساسی این مکاتب معنوی به شمار میرفت. در پرتو چنین نگرشی بود که تسلیم مطلق در برابر پروردگار و وانهادن امور به خداوند، بیهیچ قید و شرطی، ترویج و تشویق میشد و همین امر به گونهای افراطی، ترک مجاهده و تلاش فردی در مسیر سلوک را در پی داشت. 2. تأثیرپذیری از تعالیم مادر ترزا، در نوع نگرش و مفاهیم معنوی ایشان آشکار بود. 3. این عارفان برای نشر و رواج تعالیم و آموزههای خویش از نگارش رساله، نامه و متون عرفانی و آثاری از این دست بهره بردند و از این طریق به آموزش و هدایت مردم پرداختند. البته آثار ایشان نیز با اقبال بسیار مواجه شد و از این طریق تأثیری بسیار بر معنویت آن روزگار داشت. فنلون نیز در آثار خویش و از جمله آنچه که بخشی از آن در این کتاب آمده است، از این شیوه بهره جست. وی در آثار هدایتگرایانه خویش با اتکا به اصل تسلیم مطلق در برابر پروردگار و نیز عشقورزی راستین به او و چشم پوشیدن از غیر او، به هدایت انسانها همت گمارد و با زبانی دلنشین و نغز، آموزههای حکیمانه خویش را بیان کرد. | ||
رسالۀ دوم، اثر از [[کلپیوس، یوهانس|یوهانس کلپیوس]] (1708ـ1667 م)، عارف مسیحی آلمانی، دربارۀ شیوۀ مناجات با پرودگار است. در این اثر به نکاتی دقت شده است که ایدههای عمومی دربارۀ نیایش و مناجات را اصلاح میکند. کلپیوس توضیح میدهد که نیایش مؤثر در حقیقت مناجاتی است که از درون و قلب آدمی سرچشمه گیرد و فارغ از هر غفلت و تغافلی، بیوقفه جاری و ساری باشد. او معتقد است عزلت و انزوا در حقیقت باید به صورت قلبی و درونی روی دهد و چنین خلوتی ممکن است بدون تحقق انزوای ظاهری، در حد کمال به وجود آید. وی مسیح را واسطۀ فیض میان بندگان و پروردگار میداند و معتقد است بندگان برای مناجات و نیایش به درگاه پروردگار، باید مسیح را وسیله قرار دهند و از طریق روح بلند او با خدای خویش راز و نیاز کنند. | رسالۀ دوم، اثر از [[کلپیوس، یوهانس|یوهانس کلپیوس]] (1708ـ1667 م)، عارف مسیحی آلمانی، دربارۀ شیوۀ مناجات با پرودگار است. در این اثر به نکاتی دقت شده است که ایدههای عمومی دربارۀ نیایش و مناجات را اصلاح میکند. کلپیوس توضیح میدهد که نیایش مؤثر در حقیقت مناجاتی است که از درون و قلب آدمی سرچشمه گیرد و فارغ از هر غفلت و تغافلی، بیوقفه جاری و ساری باشد. او معتقد است عزلت و انزوا در حقیقت باید به صورت قلبی و درونی روی دهد و چنین خلوتی ممکن است بدون تحقق انزوای ظاهری، در حد کمال به وجود آید. وی مسیح را واسطۀ فیض میان بندگان و پروردگار میداند و معتقد است بندگان برای مناجات و نیایش به درگاه پروردگار، باید مسیح را وسیله قرار دهند و از طریق روح بلند او با خدای خویش راز و نیاز کنند. | ||