عروض و قافیۀ فارسی با رویکرد جدید: تفاوت میان نسخه‌ها

در این کتاب دو سطح مقدماتی و متوسط در آموزش عروض لحاظ شده است تا هر عروض‌آموز به اندازۀ توان و علاقه‌اش بهرۀ خود را ببرد. در کنار دانستن اختیارات شاعری و ضرورت‌های وزنی، دانستن وزن‌های پرکاربرد فارسی در سطح مقدماتی کفایت می‌کند؛ یعنی همین که عروض‌آموز هنگام برخورد با شعری که بر یکی از وزن‌های پرکاربرد سروده شده است، بتواند ضرورت‌های وزنی آن را تشخیص دهد و وزن تقطیعی آن را به دست آورد، سپس با مراعات اختیارات شاعری به وزن اصلی شعر برسد و آن را به طور صحیح رکن‌بندی کرده و نام‌گذاری کند، کافی خواهد بود. مباحث پیشرفتۀ وزن‌های دوری، تشخیص وزن‌های کم‌کاربرد و مقولۀ طبقه‌بندی وزن‌ها را می‌توان در ضمن سطح متوسط و حتی پیشرفتۀ عروضی تلقی کرد.

در فصل دوم بعد از بیان کمّی‌بودن وزن شعر فارسی در میان دیگر نظام‌های وزنی، ویژگی‌های هجایی زبان فارسی، انواع هجاها و شیوۀ تقطیع هجایی ذکر شده و پس از آن به‌تفصیل به رکن‌های عروضی و انواع آن پرداخته شده است. در پایان فصل نیز چهار اصطلاح عروضی آمده است که عروض‌آموز در مطالعۀ فصل‌های بعدی کتاب به آنها نیاز دارد.

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:مقالات(خرداد) باقی زاده]]