شاذلی، ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

طبق تاریخ تعریف شده جد شیخ ابوالحسن از روستای جودی ([[کوه جودی]]) [[کردستان ترکیه|شمال کوردستان‌]]  و ازنوادگان سلطانی هستن طی سفری به غماره کوچ نموده اند وی طبقه گفته و خودش از ملت [[کردستان|الکراد]] نسب‌ است و وی مذهب [[مالکی]] داشت و برای تحصیل علوم رایج و جستجوی [[دانش|معرفت]] پا در راه [[مسافرت|سفر]] گذاشت.

ابوالحسن در قله جَبَلُ العَلَم نزدیک شهر [[تطوان]] [[عزلت]] پیشه کرد. او در جوانی در نزد عبدالسلام بن مشیش شاگردی نمود، تعالیم شیخ مشیش در زندگانی شاذلی تأثیر زیادی داشت. او به اشارت شیخ عبدالاسلام به ناحیه‌ای در تونس که شاذلی نامیده می‌شد سفر کرد و به سبب اقامت در آن ناحیه به شاذلی شهرت یافت. وی در شاذلی مراحل سلوک را پیمود و به ترویج تعالیم صوفیه همت گمارد. طریقه او در مغرب رواج پذیرفت و شمار زیادی از مردم و عده ای از خانواده سلطان به این طریقه تمایل پیدا کردند.

[[شیخ کاکوذکریا شاذلی|شیخ زکریا قدس سره]] طریقت شاذلی را در این بلاد رواج داد و همسر ایشان شاهدخت بخارا به اسم بیبی اراک بود از ایشان صاحب دوازده فرزند پسر بود که به مقام قطب رسیده بودند از میان پسر هاش که برجسته تر بودند شاه نعمت الله ولی و حضرت شیخ [[پیریونس انجیران]] قدس سره بود که به مقام قطب زمان رسیده بود که نواده گان شیخ زکریا در مریوان مشغول به خدا پرستی در طریقت پدربزرگشان شیخ ابولحسن شاذلی هستند که در کتاب های نورالانوار ،قاموس الانساب‌، بنه مالی زانیاران کاملا نسب ایشانندمشخص است که نوه برجسته ایشان [[شهاب کاکوزکریایی]] شیخ شهاب الدین کاکوزکریایی، یا شیخ شهاب الدین شاذلی شاعر الکراد و شیخ طریقت شاذلیه است که در عهد صفویه زیسته است.[۱][۲][۳][۴] او بیشتر در [[مریوان]] و اطراف زیسته، از نسل شاه نعمت الله ولی  است و در اشعار خود به او اشاره می‌کند. تخلص شعری وی شهاب است و از او اشعاری به زبان‌های مختلف، از جمله الکردی و فارسی، به جا مانده است و شجره این طایفه بزرگ شیخ میران شیخ کریم هانه شیخان در [[مریوان]] هست که به شیخ میران باختر مشهور است.