۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نعمت الله' به 'نعمتالله'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نعمت الله' به 'نعمتالله') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
|کد مؤلف =AUTHORCODE16534AUTHORCODE | |کد مؤلف =AUTHORCODE16534AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شاذلی ( | {{کاربردهای دیگر|شاذلی (ابهامزدایی)}} | ||
'''ابوالحسن علی بن عبدالله بن عبدالجبار شاذلی مغربی''' (519-656ق)، زاهدی نابینا، قطب اول و مؤسس فرقه شاذلیه اهل تصوف است. | '''ابوالحسن علی بن عبدالله بن عبدالجبار شاذلی مغربی''' (519-656ق)، زاهدی نابینا، قطب اول و مؤسس فرقه شاذلیه اهل تصوف است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
او در سال 519ق در منطقه غماره در نزدیکی سبته در شمال کشور مراکش به دنیا آمد. نسب او با چندین واسطه به امام حسن مجتبی برمیگردد. | او در سال 519ق یا 571 و یا 591ق در منطقه غماره در نزدیکی سبته در شمال کشور مراکش به دنیا آمد. نسب او با چندین واسطه به امام حسن مجتبی برمیگردد. | ||
طبق تاریخ تعریف شده جد شیخ ابوالحسن از روستای جودی ([[کوه جودی]]) [[کردستان ترکیه|شمال کوردستان]] و ازنوادگان سلطانی هستن طی سفری به غماره کوچ نموده اند وی طبقه گفته و خودش از ملت [[کردستان|الکراد]] نسب است و وی مذهب [[مالکی]] داشت و برای تحصیل علوم رایج و جستجوی [[دانش|معرفت]] پا در راه [[مسافرت|سفر]] گذاشت.ابوالحسن در قله جَبَلُ العَلَم نزدیک شهر [[تطوان]] [[عزلت]] پیشه کرد. او در جوانی در نزد عبدالسلام بن مشیش شاگردی نمود، تعالیم شیخ مشیش در زندگانی شاذلی تأثیر زیادی داشت. او به اشارت شیخ عبدالاسلام به ناحیهای در تونس که شاذلی نامیده میشد سفر کرد و به سبب اقامت در آن ناحیه به شاذلی شهرت یافت. وی در شاذلی مراحل سلوک را پیمود و به ترویج تعالیم صوفیه همت گمارد. طریقه او در مغرب رواج پذیرفت و شمار زیادی از مردم و عدهای از خانواده سلطان به این طریقه تمایل پیدا کردند. | |||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
پس از آنکه به سن رشد رسید، به منطقه شاذله در کشور تونس رفت و سالیان زیادی در آنجا مشغول تحصیل و تعلیم و تهذیب نفس گردید و بر این اساس، به «شاذلی» معروف شد. | پس از آنکه به سن رشد رسید، به منطقه شاذله در کشور تونس رفت و سالیان زیادی در آنجا مشغول تحصیل و تعلیم و تهذیب نفس گردید و بر این اساس، به «شاذلی» معروف شد. | ||
ابوالحسن شاذلی در منطقه شاذله، بسیار مورد اذیت و آزار قرار میگرفت، بهطوریکه عرصه بر وی تنگ شد و تصمیم گرفت همراه با تعدادی از مریدانش شاذله را به قصد اسکندریه مصر ترک کند. | ابوالحسن شاذلی در منطقه شاذله، بسیار مورد اذیت و آزار قرار میگرفت، بهطوریکه عرصه بر وی تنگ شد و تصمیم گرفت همراه با تعدادی از مریدانش شاذله را به قصد اسکندریه مصر ترک کند. | ||
برخی بر این باورند که شاذلی از طرف دولت وقت به اسکندریه تبعید شده است. درهرصورت، وقتی وارد اسکندریه شد، مورد استقبال مردم قرار گرفت و بهخاطر روحیه معنوی و اخلاقیاش هر روز به جمع مریدانش افزوده میشد. مردم با دیدن کرامات زیاد از شیخ، هر روز ارادتشان به او افزوده میشد و بهمرور زمان صاحب طریق و خرقه گردید. | برخی بر این باورند که شاذلی از طرف دولت وقت به اسکندریه تبعید شده است. درهرصورت، وقتی وارد اسکندریه شد، مورد استقبال مردم قرار گرفت و بهخاطر روحیه معنوی و اخلاقیاش هر روز به جمع مریدانش افزوده میشد. مردم با دیدن کرامات زیاد از شیخ، هر روز ارادتشان به او افزوده میشد و بهمرور زمان صاحب طریق و خرقه گردید. | ||
عبدالسلام بن مشیش الشریف الحسنی اجازه گرفته است. | |||
پس از کسب اجازه و تلبس به خرقه، شاذلی توانست با سیر و سلوک و تحمل ریاضتها، خود صاحب خرقه و مؤسس طریقه جدیدی به نام طریقه شاذلیه شود. | پس از کسب اجازه و تلبس به خرقه، شاذلی توانست با سیر و سلوک و تحمل ریاضتها، خود صاحب خرقه و مؤسس طریقه جدیدی به نام طریقه شاذلیه شود. | ||
سند طریقه شاذلیه از چند طریق به علی بن ابیطالب(ع) میرسد<ref>ر.ک: شاهدی، سید محمد</ref>. | سند طریقه شاذلیه از چند طریق به علی بن ابیطالب(ع) میرسد<ref>ر.ک: شاهدی، سید محمد</ref>. | ||
در سال ۶۴۲ق وی به همراه پیروانش از [[مغرب (کشور)|مغرب]] به [[اسکندریه]] رفت و در محلی که سلطان ایوب بدو بخشیده بود اقامت گزید. طریقه ابوالحسن شاذلی در مصر با اقبال زیادی روبرو شد و شمار فراوانی از اهل علم و صاحبان منصب و طبقات مختلف مردم به حلقه پیروان آن پیوستند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کواکب الدریه فی تراجم الساده الصوفیه|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|جلد=2|مکان=|صفحات=470}}</ref> او همچنین سفری کوتاه به [[اسپانیا]] داشت تا این که سرانجام در اسکندریه ساکن شد. شاذلی در اسکندریه ازدواج کرد و صاحب فرزندان شد. در این زمان شاذلی در اسکندریه و [[قاهره]] شاگردان و مریدان بسیاری داشت که از طبقات مختلف مردم بودند. | |||
او در سال ۱۲۵۸ میلادی معادل با ۶۵۶ قمری در صحرای عیذاب [[مصر]] در نزدیکی [[دریای سرخ]] در حالی که در مسیر [[حج]] بود درگذشت. | |||
از جمله فرزندان ایشان به جای مانده از ١١ تا فرزند فقط سه در قید حیاتش ماندن | |||
شیخ طه درولایت مصر | |||
شیخ عبدلله در ولایت سوریه | |||
شیخ خالد بن حسن در بلاد کردستان ایران شهر مریوان واقع هستند | |||
که شیخ خالد شاذلی به عنوان فرماند به سوی عراق لشکر کشی کرد برای جنگ با تار تار ها بعد به بلاد [[مریوان]] رفت مشغول به خدا پرستی بود که نوه ایشان | |||
[[شیخ کاکوذکریا شاذلی|شیخ زکریا قدس سره]] طریقت شاذلی را در این بلاد رواج داد و همسر ایشان شاهدخت بخارا به اسم بیبی اراک بود از ایشان صاحب دوازده فرزند پسر بود که به مقام قطب رسیده بودند از میان پسر هاش که برجسته تر بودند شاه نعمتالله ولی و حضرت شیخ [[پیریونس انجیران]] قدس سره بود که به مقام قطب زمان رسیده بود که نواده گان شیخ زکریا در مریوان مشغول به خدا پرستی در طریقت پدربزرگشان شیخ ابولحسن شاذلی هستند که در کتاب های نورالانوار،قاموس الانساب، بنه مالی زانیاران کاملا نسب ایشانندمشخص است که نوه برجسته ایشان [[شهاب کاکوزکریایی]] شیخ شهابالدین کاکوزکریایی، یا شیخ شهابالدین شاذلی شاعر الکراد و شیخ طریقت شاذلیه است که در عهد صفویه زیسته است.[۱][۲][۳][۴] او بیشتر در [[مریوان]] و اطراف زیسته، از نسل شاه نعمتالله ولی است و در اشعار خود به او اشاره میکند. تخلص شعری وی شهاب است و از او اشعاری به زبانهای مختلف، از جمله الکردی و فارسی، به جا مانده است و شجره این طایفه بزرگ شیخ میران شیخ کریم هانه شیخان در [[مریوان]] هست که به شیخ میران باختر مشهور است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۸۶: | خط ۹۳: | ||
[[أبوالحسن الشاذلي]] | [[أبوالحسن الشاذلي]] | ||
[[رسائل سیدي أبي الحسن الشاذلي]] | |||