گذری بر اندیشه‌های دینی و هنری فردوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۶۴: خط ۶۴:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات(آبان 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات(آبان 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۳

    گذری بر اندیشه‌های دینی و هنری فردوسی
    گذری بر اندیشه‌های دینی و هنری فردوسی
    پدیدآورانصباغیان، موسی (نویسنده)
    ناشرشکوفه یاس
    مکان نشرقم
    سال نشر1392
    چاپاول
    شابک978-88-60-48-8
    موضوعفردوسی، ابوالقاسم، ۳۲۹-۴۱۶ق -- نقد و تفسیر، شعر فارسی -- قرن ۴ ق. -- تاریخ و نقد
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR ۴۴۹۵/ص۲گ۴۵

    گذری بر اندیشه‌های دینی و هنری فردوسی تألیف موسی صباغیان (متولد ۱۳۴۵ش)، پژوهشگر و نویسنده؛ این کتاب تحلیلی تاریخی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی زمان حیات ابوالقاسم فردوسی و ابعاد ادبی، دینی و هنری اشعار اوست. در این اثر، نویسنده به بررسی عمیق شاهنامه به عنوان حافظ راستین سنت‌های ملی و شناسنامۀ قوم ایرانی پرداخته و دعوت شاعر به اسلام، آزادی و روی‌آوردن به خاندان عترت را در ادبیاتش تحلیل کرده است.

    ساختار

    این کتاب در ۲۱۸ صفحه و در پنج بخش اصلی تنظیم شده است.

    گزارش کتاب

    کتاب «گذری بر اندیشه‌های دینی و هنری فردوسی» تألیف موسی صباغیان، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات شکوفه یاس در قم منتشر شده است. این اثر تحلیلی تاریخی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی زمان حیات ابوالقاسم فردوسی و ابعاد ادبی، دینی و هنری اشعار او ارائه می‌دهد.

    نویسنده در این کتاب ابتدا از منظری تاریخی به توصیف اوضاع فکری و هنری ایران باستان پرداخته و پیشینه تاریخی ترجمه و ادبیات شفاهی، ادبیات داستانی و اساطیری را بیان نموده است. سپس به توصیف شاهنامه فردوسی پرداخته و ویژگی‌های ملی، دینی، هنری و ادبی این اثر سترگ را با توجه به وضعیت فکری و هنری زمان نگارش آن بررسی کرده است.

    از جمله مسائل مهمی که در این کتاب مورد توجه قرار گرفته، پاکدامنی و تهذیب اخلاق در اندیشه فردوسی است که حدود هفتصد بیت در شاهنامه به این موضوع اختصاص دارد:

    بیا تا جهان را به بد نسپریمبه کوشش همه دست نیکی بریم
    نباشد همان نیک و بد پایدار همان به که نیکی بود یادگار

    خداشناسی فردوسی نیز در سراسر ابیاتش آشکار است؛ خدایی که خرد را نخست خلقت و اولین پدیده قرار داده است:

    سخن چون برابر شود با خرد روان نیوشنده زو برخورد
    سخن هیچ بهتر ز توحید نیست به ناگفتن و گفتن ایزد یکی است

    یکی از بخش‌های برجستۀ کتاب، تحلیل ایمان و اعتقاد فردوسی به مبانی اسلام و کردگار جهان است که هر خواننده‌ای را مسحور می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چگونه فردوسی انسان را به سوی خدای جهان‌آفرین که آرمان انسانی ـ اسلامی است دعوت می‌کند و پیوستن به انسان‌های برگزیدۀ حق را ضروری می‌داند:

    حکیم این جهان را چو دریا نهاد برانگیخته موج از او تندباد
    محمد(ص) بدو اندرون با علی همان اهل‌بیت نبی و وصی
    هر آن‌کس که در جانش بغض علی است از او زارتر در جهان زار کیست؟

    کتاب در پنج بخش اصلی تنظیم شده است: بخش نخست به ویژگی‌های نامۀ باستان، بخش دوم به اندیشه‌های دینی و قرآنی، بخش سوم به خردگرایی و نکوهش نادانی، بخش چهارم به شاخه‌های دانش و بخش پنجم به ستایش هنر و هنروری در شاهنامه می‌پردازد. نویسنده در این اثر به وصف آرایه‌های ادبی موجود در شاهنامه مانند لف و نشر، طباق یا تضاد، جناس، اشتفاق و تصویرآفرینی پرداخته و ابعادی از اندیشه‌های دینی و قرآنی فردوسی و نوع نگرش وی نسبت به جهان، علم، اخلاق، فلسفه و هنر را تشریح نموده است.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها