الإیضاح (ابوعلی فارسی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1404 توسط غلامرضا بدرخانی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1404 توسط غلامرضا بدرخانی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1404 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1404 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۳۲
| الإیضاح | |
|---|---|
| پدیدآوران | فارسی، حسن بن احمد (نويسنده) مرجان، کاظم بحر (محقق) |
| ناشر | عالم الکتب |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1416ق - 1996م |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ف2الف9 6151 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإيضاح، اثر ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار نحوی (377-286ق)، معروف به ابوعلی فارسی، در موضوع علم نحو است.
اهمیت کتاب
- این کتاب، با توجه به جایگاه آن در بین علمای ادبیات عرب، که از زمان ظهورش تا بیش از سه قرن محور درس و بحث آنها بوده، یکی از بنیادینترین و مهمترین آثار در علم نحو زبان عربی و از اهمیت علمی بالایی برخوردار است[۱].
- در عظمت این کتاب همین بس که دانشمندی همچون شیخ عبدالقاهر، شیفته آن گردیده و آن را سه بار شرح داده است؛ یکی در کتابی گسترده با نام «المغني» که بالغ بر 30 جلد است؛ دوم در کتابی به نام «المقتصد في شرح الإيضاح» و سوم در کتابی به نام «الإيجاز»[۲].
ویژگیهای کتاب
- با عباراتی روشن و تقریبا مختصر و استوار مشتمل بر ابواب نحو است.
- از جهت پایههای اصلی آن، که بر استقرا و قیاس و استدلال به قرآن و شواهد شعری و نصوص دیگر مورد اعتماد نحویان، تکیه دارد، جامع اصول بحث نحوی است.
- همه آرای علمای پیشین را در بر دارد؛ به این صورت که گاه نویسنده در آن آرا مناقشه میکند و گاه آرای ویژه خود را بیان مینماید.
- تقسیم مباحث در این کتاب – چنانکه در گزارش محتوا گفته خواهد شد - تقسیمی منحصربهفرد است؛ تقسیمی که چندین قرن توسط نحویان دیگر مورد پیروی واقع شده است.
- کمتر کتاب نحوی پس از این کتاب وجود دارد که در آن نظریهای نحوی از ابوعلی یا تعلیل یا توجیه شاهد شعری و اشاره به قرائتی از قرائات قرآن، منقول از وی، نباشد[۳].
ساختار و محتوا
کتاب، مشتمل است بر:
- مقدمه و تمهید محقق؛
- متن کتاب، مشتمل بر خطبه مؤلف و ابواب نحو به شرح زیر:
نویسنده مباحث خود را با تقسیم کلام آغاز کرده و سپس به ابواب اعراب و بنا پرداخته؛ آنگاه از مرفوعات از قبیل مبتدا و خبر و فاعل و مبنی للمفعولبه (نایب فاعل) سخن گفته و در ادامه از عوامل داخل بر مبتدا و خبر و عوامل عام دیگر (از قبیل افعال و مشابههای افعال) بحث کرده است. پس از آن، ابواب منصوبات و مجرورات و توابع را ذکر کرده و مطالب خویش را با ابواب مخصوص به افعال (افعال مرفوع و منصوب و مجزوم)، به پایان رسانده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.