صفایی حائری، عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عباس صفایی حائری''' (۱۳۲۳ق-۱۳۵۷ش)، فقیه، اصولی، مورخ و نویسنده شیعه در سامراء متولد شد. وی تحصیلات حوزوی خود را در کربلا آغاز کرد و سپس به قم مهاجرت نمود. از اساتید وی می‌توان به پدرش شیخ محمد علی صفایی حائری، حاج شیخ علی‌اکبر یامینی، شیخ جعفر دشتی و ابوالقاسم خویی اشاره کرد. از وی آثار متعددی در زمینه‌های تاریخی، فقهی و اصولی به جای مانده است.

عباس صفایی حائری فرزند شیخ محمدعلی صفایی حائری در شب جمعه بیستم صفر سال ۱۳۲۳ هجری قمری در شهر سامراء در جوار حرم امامان حسن عسکری)ع( و علی النقی(ع) دیده به جهان گشود.<ref> ر.ک: واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران، ج1، ص21</ref>

وی پس از گذراندن ایام کودکی، همراه با پدرش به کربلا هجرت نمود و در جوار حرم امام حسین(ع) مشغول فراگیری قرآن و علوم دینی شد. پس از یادگیری قرآن و کتاب گلستان سعدی، بخشی از علوم مقدماتی حوزه را نزد حاج شیخ علی اکبر یامینی، شیخ جعفر دشتی و شیخ ابوالقاسم خویی که از علمای بزرگ آن زمان در کربلا بودند، تحصیل کرد. استاد اصلی وی در فقه و اصول، پدرش شیخ محمدعلی صفایی حائری بود که از شاگردان میرزای بزرگ شیرازی و از علمای برجسته زمان خود به شمار می‌رفت.<ref> ر.ک: واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران، ج1، ص21</ref>

صفایی حائری شخصیتی نویسنده، ادیب، خطیب و معلم اخلاق بود. وی به دلیل دلسوزی و درد دینی که داشت، در برابر اندیشه‌های کسروی تبریزی و حکمی زاده موضعگیری کرد و آثاری در نقد آنان نگاشت. عمر پربرکت خود را در راه خدا، اسلام و مسلمین سپری نمود.