۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ح الله،' به 'حالله،'
جز ({{کاربردهای دیگر| وحدت اسلامی (ابهام زدایی)}}) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ح الله،' به 'حالله،') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| کد کنگره =DSR 1574/5 /ح3ت3 | | کد کنگره =DSR 1574/5 /ح3ت3 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
خمینی، | خمینی، روحالله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368 - نظریه درباره حج | ||
نماز | نماز | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| وحدت اسلامی (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|حج (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر| وحدت اسلامی ( | |||
{{کاربردهای دیگر|حج ( | |||
'''تجلى وحدت'''، اثر [[نجمی، محمدصادق|محمدصادق نجمى]] (شبستر 1315-1390ش) است كه در آن، فتواى حضرت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] در مورد شركت در نماز جماعت اهل سنت در زمان برگزارى مراسم عبادى حج را بهصورت مشروح توضيح داده و ادله قرآنى، روايى و عقلى آن را بهصورت عالمانه مطرح كرده است. | '''تجلى وحدت'''، اثر [[نجمی، محمدصادق|محمدصادق نجمى]] (شبستر 1315-1390ش) است كه در آن، فتواى حضرت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] در مورد شركت در نماز جماعت اهل سنت در زمان برگزارى مراسم عبادى حج را بهصورت مشروح توضيح داده و ادله قرآنى، روايى و عقلى آن را بهصورت عالمانه مطرح كرده است. | ||
| خط ۵۳: | خط ۴۷: | ||
#نویسنده با تأكيد بر اينكه تفرقه عامل تسلط دشمنان است، افزوده است: «مراسم حج و اجتماع بزرگ مسلمانان جهان در مكه و مدينه است كه مىتواند اتحاد و اتفاق پيروان اسلام را كه آرمان پيامبر خاتم(ص) و اوصياى آن بزرگوار است، محقق و متجلى سازد؛ ليكن افسوس كه حكومتهاى ستمگر در طول تاريخ و دست مرموز استعمار، بهويژه در يك قرن اخير، موجب گرديد تا روح حقيقى آن به فراموشى سپرده شود و از ابعاد سياسى و اجتماعى و عبادى حج، تنها بعد عبادى آن، آن هم خالى از روح واقعى پرستش، ترويج و تبليغ شود. اينجاست كه امام امت به احياى حج ابراهیمى قيام كرد و در مناسبتهاى مختلف در سخنرانىها و پيامهایش، ضمن توصى بسيار به دقت در اعمال حج و فراگيرى مسائل آن و بيان ابعاد معنوى و عرفانى مناسك، جنبههاى سياسى و اجتماعى حج را مطرح ساخت و با دعوتِ جوامع اسلامى به وحدت و همدلى و پرهيز از تشتت و تفرق، كه بزرگترين عامل تسلط بيگانگان است، مسلمانان را در مقابله با دشمنان اسلام بسيج كرد.<ref>ر.ک: همان، ص28-30</ref> | #نویسنده با تأكيد بر اينكه تفرقه عامل تسلط دشمنان است، افزوده است: «مراسم حج و اجتماع بزرگ مسلمانان جهان در مكه و مدينه است كه مىتواند اتحاد و اتفاق پيروان اسلام را كه آرمان پيامبر خاتم(ص) و اوصياى آن بزرگوار است، محقق و متجلى سازد؛ ليكن افسوس كه حكومتهاى ستمگر در طول تاريخ و دست مرموز استعمار، بهويژه در يك قرن اخير، موجب گرديد تا روح حقيقى آن به فراموشى سپرده شود و از ابعاد سياسى و اجتماعى و عبادى حج، تنها بعد عبادى آن، آن هم خالى از روح واقعى پرستش، ترويج و تبليغ شود. اينجاست كه امام امت به احياى حج ابراهیمى قيام كرد و در مناسبتهاى مختلف در سخنرانىها و پيامهایش، ضمن توصى بسيار به دقت در اعمال حج و فراگيرى مسائل آن و بيان ابعاد معنوى و عرفانى مناسك، جنبههاى سياسى و اجتماعى حج را مطرح ساخت و با دعوتِ جوامع اسلامى به وحدت و همدلى و پرهيز از تشتت و تفرق، كه بزرگترين عامل تسلط بيگانگان است، مسلمانان را در مقابله با دشمنان اسلام بسيج كرد.<ref>ر.ک: همان، ص28-30</ref> | ||
#در مورد تشويق و ترغيب شیعیان جهت حضور در نماز جماعت اهل سنت، همچنين رابطه شیعیان با آنان، روايات بسيارى در منابع حديثى ما وارد شده است. صاحب وسايل در اين زمينه، نزدیک به بيست روايت آورده كه مىتوان آنها را به دو بخش مستقل تقسيم كرد: بخشى از آنها داراى جنبه ترغيب و تشويق و ايجاد انگيزه در جهت ارتباط و امتزاج و معاشرت نيك با اهل سنت و حضور در نماز آنان و دورى از اختلاف و تفرقه با آنهاست و بخش ديگر به موضوع نماز اختصاص دارد و در اين روايات ائمه(ع) پيروان خويش را بر حضور در نماز جماعت اهل سنت تشويق و جدا شدن از صف نماز آنان را نكوهش كردهاند.<ref>همان، ص64-65</ref> | #در مورد تشويق و ترغيب شیعیان جهت حضور در نماز جماعت اهل سنت، همچنين رابطه شیعیان با آنان، روايات بسيارى در منابع حديثى ما وارد شده است. صاحب وسايل در اين زمينه، نزدیک به بيست روايت آورده كه مىتوان آنها را به دو بخش مستقل تقسيم كرد: بخشى از آنها داراى جنبه ترغيب و تشويق و ايجاد انگيزه در جهت ارتباط و امتزاج و معاشرت نيك با اهل سنت و حضور در نماز آنان و دورى از اختلاف و تفرقه با آنهاست و بخش ديگر به موضوع نماز اختصاص دارد و در اين روايات ائمه(ع) پيروان خويش را بر حضور در نماز جماعت اهل سنت تشويق و جدا شدن از صف نماز آنان را نكوهش كردهاند.<ref>همان، ص64-65</ref> | ||
#عبدالله بن سنان از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل مىكند كه مىفرمود: «أوصيكم بتقوى الله عز و جل و لا تحملوا الناس على اكتافكم فتذلوا إن الله تبارك و تعالى يقول في كتابه: ''' «و قولوا للناس حسناً» '''. ثم قال عودوا مرضاهم و اشهدوا جنائزهم و اشهدوا لهم و عليهم و صلوا معهم في مساجدهم»؛ «بر شما وصيت مىكنم تقواى خدا را و اين مردم را بر پشت خود سوار نكنيد تا در جامعه ذليل باشيد (كارى نكنيد كه مورد تحقير و بدبينى افراد اين جامعه باشيد)؛ زيرا خداوند در كتاب خود مىفرمايد: «به مردم نيك بگوييد». سپس فرمود مريضهاى آنان را عيادت و در تشييع جنازهشان شركت كنيد و در اختلافاتشان شهادت بدهيد. خود را جزو نزدیک ترين افراد به آنان قرار دهيد و با آنان در مساجدشان نماز بخوانيد».<ref>همان، ص67-68</ref> | #عبدالله بن سنان از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل مىكند كه مىفرمود: «أوصيكم بتقوى الله عز و جل و لا تحملوا الناس على اكتافكم فتذلوا إن الله تبارك و تعالى يقول في كتابه:''' «و قولوا للناس حسناً»'''. ثم قال عودوا مرضاهم و اشهدوا جنائزهم و اشهدوا لهم و عليهم و صلوا معهم في مساجدهم»؛ «بر شما وصيت مىكنم تقواى خدا را و اين مردم را بر پشت خود سوار نكنيد تا در جامعه ذليل باشيد (كارى نكنيد كه مورد تحقير و بدبينى افراد اين جامعه باشيد)؛ زيرا خداوند در كتاب خود مىفرمايد: «به مردم نيك بگوييد». سپس فرمود مريضهاى آنان را عيادت و در تشييع جنازهشان شركت كنيد و در اختلافاتشان شهادت بدهيد. خود را جزو نزدیک ترين افراد به آنان قرار دهيد و با آنان در مساجدشان نماز بخوانيد».<ref>همان، ص67-68</ref> | ||
#نویسنده، تأكيد كرده است: اين حكم امام، مسئلهاى است مسبوق به سابقه و در كتب فقهى و فتاواى علماى گذشته نيز مطرح گرديده و حتى طبق فرموده امام، به عدم لزوم اعاده چنين نمازى هم فتوا دادهاند... او افزوده است: مطرح بودنِ مسئله بهصورتِ فتوا، در قرون گذشته و از سوى فقها، جاى ترديد نيست، ولى آنچه بر حكم امام از ساير فتاوى امتياز مىبخشد و اهميتش را مىرساند، اين است كه اين موضوع در طول تاريخ و در منابع فقهى بهصورت يك «فتوا» مطرح بوده و نه بهصورت «حكم» و اجراى عملى... صدور اين حكم بود كه پس از قرنها توانست تحول عظيم و شگرفى به وجود آورد و... همانگونهكه اين حكم نقش مؤثرى در توجه دادن فقها و مجتهدين و مدرسين حوزههاى علميه به اين مسئله ايفا كرد.<ref>ر.ک: همان، ص77-78</ref> | #نویسنده، تأكيد كرده است: اين حكم امام، مسئلهاى است مسبوق به سابقه و در كتب فقهى و فتاواى علماى گذشته نيز مطرح گرديده و حتى طبق فرموده امام، به عدم لزوم اعاده چنين نمازى هم فتوا دادهاند... او افزوده است: مطرح بودنِ مسئله بهصورتِ فتوا، در قرون گذشته و از سوى فقها، جاى ترديد نيست، ولى آنچه بر حكم امام از ساير فتاوى امتياز مىبخشد و اهميتش را مىرساند، اين است كه اين موضوع در طول تاريخ و در منابع فقهى بهصورت يك «فتوا» مطرح بوده و نه بهصورت «حكم» و اجراى عملى... صدور اين حكم بود كه پس از قرنها توانست تحول عظيم و شگرفى به وجود آورد و... همانگونهكه اين حكم نقش مؤثرى در توجه دادن فقها و مجتهدين و مدرسين حوزههاى علميه به اين مسئله ايفا كرد.<ref>ر.ک: همان، ص77-78</ref> | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۰: | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
{{وحدت اسلامی}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: تاریخ ایران]] | [[رده: تاریخ ایران]] | ||