موسوی گرمارودی، سید علی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR02714.jpg|بندانگشتی|موسوی گرمارودی، سید علی]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

|-

! نام!! data-type="authorName" |موسوی گرمارودی، سید علی

|-

|نام‌های دیگر

| data-type="authorOtherNames" |  

|-

|نام پدر

| data-type="authorfatherName" |سید محمدعلی

|-

|متولد

| data-type="authorbirthDate" |1320 ش

|-

|محل تولد

| data-type="authorBirthPlace" |محله چهارمردان قم

|-

|رحلت

| data-type="authorDeathDate" |

|-

|اساتید

| data-type="authorTeachers" |[[مصفا، مظاهر|مظاهر مصفا]]

 

 

 

 

 

 

== ولادت ==

در 31 فروردین‌ماه 1320ش، برابر با ۲۲ربیع‌الاول۱۳۶۰ق در محله چهارمردان قم متولد شد. پدرش، حجت‌الاسلام سید محمدعلی موسوی گرمارودی، از بزرگان اهل گرمارود الموت قزوین و مادرش تنکابنی بود. نیاکانش از سادات روستای “میخسار ” کجور مازندران بودند که در زمان قاجاریه به الموت و سپس به گرمارود کوچ کرده بودند.

 

''' '''پدر او ابتدا در مسجد جامع «گرمارود» مردم را راهنمایی می‌کرد، سپس در دوران جوانی وی به قم و سپس نجف، هجرت و آنگاه دوباره به قم بازگشت و در همانجا سکنی گزید.

سپس به دبستان ملى «باقریه» رفت. تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «دین و دانش» - که شهید [[آيت‌الله بهشتى|آیت‌الله بهشتى]] دایر کرده بود - دنبال نمود و از محضر اساتید برجسته‌اى چون [[على‌اصغر فقيهى|على‌اصغر فقیهى]]، دکتر [[حسين اشراقى|حسین اشراقى]]، [[مفتح، محمد|شهید دکتر مفتح]]، دکتر [[بزرگ‌نيا|بزرگ‌نیا]]، دکتر [[مصفا، مظاهر|مظاهر مصفا]]، دکتر [[شيمى|شیمى]]، دکتر رضوانى و شهید دکتر بهشتى بهره برد. در 1338ش، همراه پدر به مشهد رفت، مدت چهار سال در آنجا اقامت گزید. او در حوزه علمیه مشهد نزد حاج شیخ [[مجتبى قزوينى|مجتبى قزوینى]] و شیخ [[محمدتقى اديب نيشابورى|محمدتقى ادیب نیشابورى]] مشهور به ادیب ثانى تلمذ کرد و کتاب‌هاى «سیوطى»، «[[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]]» و «[[المطول|مطول]]» را خواند. همچنین منطق و مقدمات اصول و فقه را نزد مدرسان دیگر حوزه مشهد ازجمله مرحوم «نهنگ» و «واعظ طبسى» آموخت.  

از 15 فروردین‌ماه 1359ش، با سمت مشاور مطبوعاتى و فرهنگى رئیس جمهور در دوران ریاست جمهورى بنى‌صدر مشغول به کار گردید، اما چند ماه بعد، از سمت مشاور مطبوعاتى استعفا داد. پس از فرار ابوالحسن بنى‌صدر، به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى بازگشت؛ زیرا کارمند رسمى آنجا بود. مدت دو سال بر اثر همکارى که سابقاً با بنى‌صدر داشت، مورد آزار و اذیت قرار گرفت و خانه‌نشین شد. بعدها مجله ادبى «گلچرخ» را بنیان نهاد که به‌طور ماهنامه انتشار مى‌یافت. از 1378 تا 1382ش، با سمت رایزن فرهنگى به تاجیکستان رفت.

انجمن آثار و مفاخر فرهنگى به پاس سال‌ها فعالیت علمى و فرهنگى وى، طى برگزارى مراسم بزرگداشتى در اول شهریورماه 1390 ایشان را به‌عنوان یکى از مفاخر ایران‌زمین معرفى کرد و لوح تقدیرى همراه با نشان زرین انجمن به استاد اهدا نمود.

تاکنون آثار ارزنده‌اى از این شاعر و مترجم تواناى معاصر منتشر شده است که از آن جمله مى‌توان به  

# تا ناکجا» (این اثر به زبان ایتالیایى ترجمه شده است)

# در فصل مردن سرخ»

=== کتاب‌های ادبی، پژوهش‌های ادبی (نقد و بررسی؛ مقالات و ...) ===

# غوطه در مهتاب: بررسى و نقد شعر 32 شاعر معاصر

# از ساقه تا صدر (تذکرهٔ شعرای قرن بیستم تاجیکستان، به‌اهتمام علی موسوی گرمارودی)

# جوشش و کوشش در شعر

# پرتو انسان‌ها» (2 جلد)

# به کوتاهی آه به بلندای ماه (زندگی خاتون کبریا حضرت زهرا)

# منشور دادگرى (عهدنامهٔ مالک اشتر)

# ترجمه قرآن مجید

#ر.ک. سایت انجمن آثار و مفاخر فرهنگى در تاریخ 18 تیرماه 1392