۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهمالسلام'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'علیهم السلام' به 'علیهمالسلام') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| تصویر =NUR119672J1.jpg | | تصویر =NUR119672J1.jpg | ||
| عنوان = المصابيح الساطعة الأنوار | | عنوان = المصابيح الساطعة الأنوار | ||
| عنوانهای دیگر = تفسیر أهل البیت | | عنوانهای دیگر = تفسیر أهل البیت علیهمالسلام | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شرفی، عبدالله بن احمد]] (نويسنده) | [[شرفی، عبدالله بن احمد]] (نويسنده) | ||
[[هاشمی، محمد قاسم عبدالله ]] (محقق) | [[هاشمی، محمد قاسم عبدالله]] (محقق) | ||
[[وجیه، عبدالسلام بن عباس ]] ( محقق) | [[وجیه، عبدالسلام بن عباس]] (محقق) | ||
[[هاشمی، صلاح بن محمد ]] ( ناظر) | [[هاشمی، صلاح بن محمد]] (ناظر) | ||
[[رسی، قاسم بن ابراهیم ]] ( نويسنده) | [[رسی، قاسم بن ابراهیم]] (نويسنده) | ||
[[ابن قاسم غزی، محمد بن قاسم]] ( نويسنده) | [[ابن قاسم غزی، محمد بن قاسم]] (نويسنده) | ||
[[هادی الی الحق، یحیی بن حسین]] ( نويسنده) | [[هادی الی الحق، یحیی بن حسین]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المصابيح الساطعة الأنوار تفسير أهلالبيت(ع)'''، مجموعهای است از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم هجری، نوشته زید بن علی بن الحسین(ع) (75 یا 78 یا 80-122ق)، قاسم بن ابراهیم (196-246ق)، محمد بن قاسم (متوفی 284ق) و الهاديإلیالحق یحیی بن حسن (245- 298ق) و... که با اشراف عبدالله بن احمد بن ابراهیم شرقی (1062ق) و تحقیق محمد قاسم هاشمی و عبدالسلام عباس | '''المصابيح الساطعة الأنوار تفسير أهلالبيت(ع)'''، مجموعهای است از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم هجری، نوشته [[زید بن علی بن الحسین(ع)]] (75 یا 78 یا 80-122ق)، [[رسی، قاسم بن ابراهیم|قاسم بن ابراهیم]] (196-246ق)، محمد بن قاسم (متوفی 284ق) و الهاديإلیالحق یحیی بن حسن (245- 298ق) و... که با اشراف [[شرفی، عبدالله بن احمد|عبدالله بن احمد بن ابراهیم شرقی]] (1062ق) و تحقیق [[هاشمی، محمد قاسم عبدالله|محمد قاسم هاشمی]] و [[وجیه، عبدالسلام بن عباس|عبدالسلام عباس وجیه]]، منتشر شده است. | ||
این تفسیر، ازآنجاکه مجموعهای از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم است، دارای مؤلفان سهگانه، بلکه چهارگانه است و از سویی این تفسیر موسوعهای از آثار قرآنی اهلبیت(ع) در مدرسه زیدیه است که در مجموعهای گردآوری شده و بهصورت ترتیبی آیات در کنار هم قرار گرفته است<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص597</ref>. | این تفسیر، ازآنجاکه مجموعهای از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم است، دارای مؤلفان سهگانه، بلکه چهارگانه است و از سویی این تفسیر موسوعهای از آثار قرآنی اهلبیت(ع) در مدرسه زیدیه است که در مجموعهای گردآوری شده و بهصورت ترتیبی آیات در کنار هم قرار گرفته است<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص597</ref>. | ||
این مجموعه تفسیری، از امامان معروف زیدیه به حساب میآید و قداست خاص دارد که افزون بر افراد یادشده، افراد دیگری در نگارش آن نقش دارند؛ مانند ابوالفتح دیلمی (متوفی ۴۵۰ق) و حسین بن قاسم عیانی (۳۷۶-404ق) که حوزه گستردهای از قرن دوم تا تفاسیر قرن پنجم را شامل میشود و توسط علامه | این مجموعه تفسیری، از امامان معروف زیدیه به حساب میآید و قداست خاص دارد که افزون بر افراد یادشده، افراد دیگری در نگارش آن نقش دارند؛ مانند [[ابوالفتح دیلمی]] (متوفی ۴۵۰ق) و [[حسین بن قاسم عیانی]] (۳۷۶-404ق) که حوزه گستردهای از قرن دوم تا تفاسیر قرن پنجم را شامل میشود و توسط [[شرفی، عبدالله بن احمد|علامه شرفی]]، یعنی در قرن یازدهم گردآوری شده و پنج جلد آن از سوره فاتحه آغاز و تا سوره روم شامل میشود؛ البته با ترتیب خاصی که از آخر قرآن شروع و به سمت اول قرآن، تفسیر ادامه مییابد و البته در اصل هفت جلد است و اگر با این شیوه ادامه پیدا کند، شاید به ۱۲ جلد برسد<ref>ر.ک: همان، ص601</ref>. | ||
نکته قابل توجه اینکه در تفسیر قاسم بن | نکته قابل توجه اینکه در تفسیر [[رسی، قاسم بن ابراهیم|قاسم بن ابراهیم]]، برخلاف تفاسیر دیگر، بهجز سوره حمد، بر مبنای آخر به اول است؛ یعنی از سوره الناس و فلق و اخلاص و شمس و الضحی ادامه مییابد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
روش تفسیری مفسران، بر اساس تفسیر قرآن به قرآن و قرآن به سنت و قرآن با اتکای لغت عرب و واژهشناسی و عقل و گرایشهای عقلانی و برهانی و استدلالی است، تا آنجا که محقق کتاب، این گرایش مفسران را ممتاز از دیگر تفاسیر آن دوره میداند؛ بهویژه در عصری که به تعقل توجه نمیشده و باعث انحراف در عقاید و ابتلای به عقایدی همچون تجسیم، تشبیه، جبر و امور دیگر گشته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | روش تفسیری مفسران، بر اساس تفسیر قرآن به قرآن و قرآن به سنت و قرآن با اتکای لغت عرب و واژهشناسی و عقل و گرایشهای عقلانی و برهانی و استدلالی است، تا آنجا که محقق کتاب، این گرایش مفسران را ممتاز از دیگر تفاسیر آن دوره میداند؛ بهویژه در عصری که به تعقل توجه نمیشده و باعث انحراف در عقاید و ابتلای به عقایدی همچون تجسیم، تشبیه، جبر و امور دیگر گشته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
[[رده:تفاسیر فقهی (آیات الاحکام)]] | [[رده:تفاسیر فقهی (آیات الاحکام)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1403]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||