پرش به محتوا

مسخر البلاد: «تاریخ شیبانیان»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =«تاریخ شیبانیان»
| عنوان‌های دیگر =«تاریخ شیبانیان»
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[قطغان‏، محمد‌یار بن عرب]] (نويسنده)
[[قطغان، محمدیار بن عرب]] (نویسنده)


[[جلالی، نادره]] (زير نظر)
[[جلالی، نادره]] (زير نظر)
خط ۱۶: خط ۱۶:
مرکز پژوهشی ميراث مکتوب
مرکز پژوهشی ميراث مکتوب
| مکان نشر =تهران - ایران
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1385 ش
| سال نشر = 1385 ش  


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11190AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11190AUTOMATIONCODE
خط ۲۲: خط ۲۲:
| شابک =964-8700-18-4
| شابک =964-8700-18-4
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =17671
| کتابخانۀ دیجیتال نور =11190
| کتابخوان همراه نور =11190
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۲۸: خط ۲۹:
}}
}}


'''مسخر البلاد'''، اثر محمديار بن عرب قطغان، با تصحيح نادره جلالى، يكى از منابع ارزشمند فارسى در باب منطق ماوراءالنهر است.
'''مسخر البلاد'''، اثر [[قطغان، محمدیار بن عرب|محمديار بن عرب قطغان]]، با تصحيح [[جلالی، نادره|نادره جلالى]]، يكى از منابع ارزشمند فارسى در باب منطقه ماوراءالنهر است.
اين اثر درباره خاندان شيبانيان و روابط ايران و اوزبكان در اواخر عصر تيمورى و اوايل دوران صفوى بوده كه در روزگار عبدالله بهادرخان(عبدالله ثانى متوفى 1006ق) به رشته تحرير درآمده و اطلاعات مفيدى راجع به آسياى ميانه از قرن 16 تا اوايل قرن 17 را دربر دارد.
اين اثر درباره خاندان شيبانيان و روابط ايران و اوزبكان در اواخر عصر تيمورى و اوايل دوران صفوى بوده كه در روزگار عبدالله بهادرخان(عبدالله ثانى متوفى 1006ق) به رشته تحرير درآمده و اطلاعات مفيدى راجع به آسياى ميانه از قرن 16 تا اوايل قرن 17 را دربر دارد.انگيزه تأليف، صرف نگارش تاريخ ذكر شده است.
انگيزه تأليف، صرف نگارش تاريخ ذكر شده است.


كتاب به جهت درج برخى كلمات ماوراءالنهرى و آشنايى محققان با اين واژه‌گان و نيز از نظر زبانشناسى، داراى اهميت بسيار بوده و همچنين براى شناخت بسيارى از مناطق جغرافيايى اين منطقه نيز سودمند است؛ چرا كه مؤلف در لابه‌لاى مطالب تاريخى، توضيحاتى دربار موقعيت جغرافيايى بعضى شهرها به دست مى‌دهد. از اين رو مى‌توان گفت مسخرالبلاد خود يك فرهنگ‌نامه كوچك جغرافيايى و ماوراءالنهرى نيز هست.
كتاب به جهت درج برخى كلمات ماوراءالنهرى و آشنايى محققان با اين واژه‌گان و نيز از نظر زبانشناسى، داراى اهميت بسيار بوده و همچنين براى شناخت بسيارى از مناطق جغرافيايى اين منطقه نيز سودمند است؛ چرا كه مؤلف در لابه‌لاى مطالب تاريخى، توضيحاتى دربار موقعيت جغرافيايى بعضى شهرها به دست مى‌دهد. از اين رو مى‌توان گفت مسخرالبلاد خود يك فرهنگ‌نامه كوچك جغرافيايى و ماوراءالنهرى نيز هست.




== ساختار ==
==ساختار==
 
مقدمه مصحح، آغازگر اين اثر بوده و مؤلف، كتاب را در يك ديباچه و هشت باب و يك خاتمه به نگارش درآورده، ولى تنها مقدمه و باب اول را در متن مشخص كرده و عنوان باب‌هاى ديگر را در تيتر نياورده است. از اين رو مطالب باب‌هاى ديگر به دنبال باب اول آمده است.
مقدمه مصحح، آغازگر اين اثر بوده و مؤلف، كتاب را در يك ديباچه و هشت باب و يك خاتمه به نگارش درآورده، ولى تنها مقدمه و باب اول را در متن مشخص كرده و عنوان باب‌هاى ديگر را در تيتر نياورده است. از اين رو مطالب باب‌هاى ديگر به دنبال باب اول آمده است.


در اين اثر از حوادث مهمى كه در ماوراءالنهر و خراسان در طى صد سال(اواخر قرن 9 و اوايل قرن 10) به وقوع پيوسته، به صورت سال‌شمار، خبر داده مى‌شود و نظر مؤلف بيشتر معطوف به تاريخ خاندان شيبانى است.
در اين اثر از حوادث مهمى كه در ماوراءالنهر و خراسان در طى صد سال(اواخر قرن 9 و اوايل قرن 10) به وقوع پيوسته، به صورت سال‌شمار، خبر داده مى‌شود و نظر مؤلف بيشتر معطوف به تاريخ خاندان شيبانى است.


سبک نگارش مؤلف، ساده و روان است و درلابه‌لاى مطالب خود به اقتضاى كلام، از آيات قرآن و اشعار شاعران بهره برده، اما از ذكر نام شاعران خوددارى كرده است.
سبک نگارش مؤلف، ساده و روان است و درلابه‌لاى مطالب خود به اقتضاى كلام، از آيات قرآن و اشعار شاعران بهره برده، اما از ذكر نام شاعران خوددارى كرده است.


مطالب به دو صورت متفاوت تأليف شده است: در بخش انساب خاندان شيبانى، با نثرى ساده و روان، اما در بخشى كه مربوط به عهد مؤلف است، با نثرى متكلف.
مطالب به دو صورت متفاوت تأليف شده است: در بخش انساب خاندان شيبانى، با نثرى ساده و روان، اما در بخشى كه مربوط به عهد مؤلف است، با نثرى متكلف.
خط ۵۷: خط ۵۶:
از ديگر نكات مهمى كه در اين اثر به چشم مى‌خورد، آن است كه مؤلف جهت خوشايند حكمرانان شيبانى، در ذكر بسيارى از وقايع، شاه اسماعيل را والى عراق و تركمان معرفى مى‌كند و از جنگ مرو به عنوان جنگ تركمان و اوزبك ياد مى‌نمايد.
از ديگر نكات مهمى كه در اين اثر به چشم مى‌خورد، آن است كه مؤلف جهت خوشايند حكمرانان شيبانى، در ذكر بسيارى از وقايع، شاه اسماعيل را والى عراق و تركمان معرفى مى‌كند و از جنگ مرو به عنوان جنگ تركمان و اوزبك ياد مى‌نمايد.


با تمام جانبدارى‌هاى مؤلف از اعمال و رفتار ناپسند حكام اوزبك نسبت به شيعيان و اهانتهايى كه در مورد پيروان تشيع و فرمانروايان صفوى به كار برده‌اند، كتاب او از لحاظ اشتمال بر آگاهى‌هايى از روابط صفويه و اوزبكان، اثرى قابل توجه و ارزشمند است.
با تمام جانبدارى‌هاى مؤلف از اعمال و رفتار ناپسند حكام اوزبك نسبت به شیعیان و اهانتهایى كه در مورد پيروان تشيع و فرمانروايان صفوى به كار برده‌اند، كتاب او از لحاظ اشتمال بر آگاهى‌هايى از روابط صفويه و اوزبكان، اثرى قابل توجه و ارزشمند است.


== گزارش محتوا ==
== گزارش محتوا ==
مقدمه، پس از بيان شرح مفصلى از خاندان شيبانيان، حكّام و فرمانروايان آن‌ها و روابط صفويان با ازبكان، ويژگى‌هاى اين اثر را يادآور شده است.
مقدمه، پس از بيان شرح مفصلى از خاندان شيبانيان، حكّام و فرمانروايان آن‌ها و روابط صفويان با ازبكان، ويژگى‌هاى اين اثر را يادآور شده است.


ديباچه، به ذكر شجرنامه خاندان شيبانى پرداخته و گاه به تفصيل و در بعضى موارد به اجمال، شرح حال آنان و جنگ‌هايشان را بيان مى‌كند.
ديباچه، به ذكر شجرنامه خاندان شيبانى پرداخته و گاه به تفصيل و در بعضى موارد به اجمال، شرح حال آنان و جنگ‌هایشان را بيان مى‌كند.


در ابتداى كتاب، وقايع سال‌هاى آخر دوران تيمورى و كيفيت سقوط آن بيان مى‌شود. بعد با مرگ سلطان حسين بايقرا در 911ق و سقوط هرات، نشان داده مى‌شود كه نهايتاً شيبك‌خان پس از تصرف ماوراءالنهر، خراسان را مورد تاخت و تاز قرار داده و با تصرف هرات و پناهنده شدن بديع‌الزمان ميرزا گوركانيبه به ايران، دولت صفوى به دست شاه اسماعيل، بنيان‌گذارى شده و با جلوس اين پادشاه بر تخت سلطنت، دولت آق‌قوينلو انقراض مى‌يابد و اوزبكان با حكومت قدرتمندى در شرق متصرفات خود روبرو مى‌شوند.
در ابتداى كتاب، وقايع سال‌هاى آخر دوران تيمورى و کیفیت سقوط آن بيان مى‌شود. بعد با مرگ سلطان حسين بايقرا در 911ق و سقوط هرات، نشان داده مى‌شود كه نهايتاً شيبك‌خان پس از تصرف ماوراءالنهر، خراسان را مورد تاخت و تاز قرار داده و با تصرف هرات و پناهنده شدن بديع‌الزمان ميرزا گوركانيبه به ايران، دولت صفوى به دست شاه اسماعيل، بنيان‌گذارى شده و با جلوس اين پادشاه بر تخت سلطنت، دولت آق‌قوينلو انقراض مى‌يابد و اوزبكان با حكومت قدرتمندى در شرق متصرفات خود روبرو مى‌شوند.


باب اول: از احوال ابوالخيرخان ياد كرده است كه پايه‌گذار قدرت ازبك‌ها در آسياى مركزى بود و سلسله امراى خاندان شيبانيان را در دشت قبچاق بنياد نهاد. وى در جنگ‌هاى كه ميان جانشينان تيمور در گرفت، شركت داشت.
باب اول: از احوال ابوالخيرخان ياد كرده است كه پايه‌گذار قدرت ازبك‌ها در آسياى مركزى بود و سلسله امراى خاندان شيبانيان را در دشت قبچاق بنياد نهاد. وى در جنگ‌هاى كه ميان جانشينان تيمور در گرفت، شركت داشت.
خط ۱۰۰: خط ۹۹:
# مقدمه و متن كتاب
# مقدمه و متن كتاب
# جلالى، نادره «نگاهى به نسخه خطى مسخرالبلاد و وجوه ارزشى آن»(كتاب ماه، تاريخ و جغرافيا)، فروردين و ارديبهشت 1380- شمار42و43.
# جلالى، نادره «نگاهى به نسخه خطى مسخرالبلاد و وجوه ارزشى آن»(كتاب ماه، تاريخ و جغرافيا)، فروردين و ارديبهشت 1380- شمار42و43.
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:تاریخ (عمومی)]]
[[رده:تاریخ (عمومی)]]
[[رده:تاریخ آسیا]]
[[رده:تاریخ آسیا]]
۱٬۸۱۲

ویرایش