زوزنی، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوسهل زوزنی''' (متوفی ح ۴۴۶ق)،ابوسهل زوزنی با نام کامل محمد بن حسین (یا حسن) زوزنی، ملقب به شیخ العمید، از دبیران و دیوانسالاران برجسته عصر غزنوی بود. وی ابتدا به عنوان معلم فرزندان احمد میمندی، وزیر سلطان محمود غزنوی، به دربار راه یافت و سپس به عنوان سرپرست ولیعهد، مسعود، در هرات منصوب شد. ابوسهل به دلیل نزدیکی به مسعود، مورد حسادت درباریان قرار گرفت و به بددینی متهم شد که منجر به زندانی شدنش در غزنین گردید. پس از مرگ سلطان محمود، ابوسهل از زندان گریخت و در دامغان به مسعود پیوست و در به قدرت رساندن او نقش کلیدی ایفا کرد. در دوره سلطنت مسعود، ابوسهل به مقاماتی همچون ریاست دیوان رسائل دست یافت و نفوذ بسیاری پیدا کرد. او به داشتن طبعی شرور و توطئه‌گر شهرت داشت و در برکناری و اعدام رقبایی چون حسنک وزیر نقش مستقیم داشت. ابوسهل در ادبیات عرب و فارسی مهارت داشت و با ادیبان بزرگی مانند ثعالبی مکاتبه می‌کرد. از اشعار او، نمونه‌هایی در مضامین ذم دنیا و خمریات به جا مانده است.

از ابوسهل زوزنی، آثار مکتوب مدونی به جا نمانده است. شهرت ادبی او بیشتر به دلیل اشعاری است که به زبان عربی می‌سروده است. نمونه‌هایی از اشعار او که در مضامین "ذم دنیا" و "خمریات" سروده شده، توسط مورخان و ادبایی مانند بیهقی، ثعالبی و باخرزی نقل شده است. ثعالبی همچنین از نوشته‌های منثور وی یاد کرده است، اما نمونه‌ای از آنها بر جای نمانده است.<ref> ر.ک: خطیبی، ابوالفضل، ج5، ص574</ref>