جاحظ، عمرو بن بحر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۳: خط ۳۳:
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
| اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[ابوعبیده]] | [[اصمعی]] | [[ابوزید انصاری]] | [[نظام‌الاعرج، حسن بن محمد|نظام]]}}
| اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[ابوعبیده، معمر بن مثنی|ابوعبیده]] | [[اصمعی]] | [[ابوزید انصاری]] | [[نظام‌الاعرج، حسن بن محمد|نظام]]}}
| مشایخ =
| مشایخ =
| معاصرین = حنین بن اسحاق، سلمویه
| معاصرین = حنین بن اسحاق، سلمویه
| شاگردان = یموت بن مزرع، محمد بن عبدالله بن ابودلهاث، محمد بن یزید نحوی، أبو بکر بن أبی داود
| شاگردان = یموت بن مزرع، محمد بن عبدالله بن ابودلهاث، محمد بن یزید نحوی، أبو بکر بن أبی داود
| اجازه اجتهاد از =
| اجازه اجتهاد از =
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[البیان و التبیین]] | [[البخلاء]] | [[الحیوان]] | [[البرصان و العرجان و العمیان و الحولان]] | [[البغال]] | [[العثمانیه]]}}
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[البيان و التبيين]] | [[البخلاء]] | [[الحیوان]] | [[البرصان و العرجان و العمیان و الحولان]] | [[البغال]] | [[التاج في أخلاق الملوك]]}}
| سبک نوشتاری =
| سبک نوشتاری =
| وبگاه =
| وبگاه =
خط ۵۴: خط ۵۴:


== اساتید ==
== اساتید ==
وى در لغت و ادبيات شاگرد ابوعبيده، اصمعى و ابوزيد انصارى و در كلام شاگرد [[نظام‌الاعرج، حسن بن محمد|نظّام]] و مصاحب و هم مباحثۀ حنين بن اسحاق و سلمويه مى‌باشد.جاحظ گرايش سياسى مشخصى نداشت و غالباً  تابع جريان‌هاى حاكم بود. کتاب‌هاى خود را به درباريان تقديم كرده، صله مى‌گرفت و تا آخر عمر به اين روش ارتزاق نمود.او در جوانى در بغداد و مدتى نيز در سامرا اقامت كرد و سپس به بصره بازگشت، همچنين به دمشق و انطاكيه نيز سفر كرد. جاحظ داراى هوش بسيار و حافظه‌اى قوى بود. به گفته مبرّد، وى شيفتۀ مطالعه بود و وقتى كتابى به دست مى‌گرفت تا تمام آن را نمى‌خواند كنارش نمى‌گذاشت.
وى در لغت و ادبيات شاگرد [[ابوعبیده، معمر بن مثنی|ابوعبيده]]، [[اصمعی، عبدالملک بن قریب|اصمعى]] و [[انصاری، سعید بن اوس|ابوزيد انصارى]] و در كلام شاگرد [[نظام‌الاعرج، حسن بن محمد|نظّام]] و مصاحب و هم مباحثۀ حنين بن اسحاق و سلمويه مى‌باشد.جاحظ گرايش سياسى مشخصى نداشت و غالباً  تابع جريان‌هاى حاكم بود. کتاب‌هاى خود را به درباريان تقديم كرده، صله مى‌گرفت و تا آخر عمر به اين روش ارتزاق نمود.او در جوانى در بغداد و مدتى نيز در سامرا اقامت كرد و سپس به بصره بازگشت، همچنين به دمشق و انطاكيه نيز سفر كرد. جاحظ داراى هوش بسيار و حافظه‌اى قوى بود. به گفته مبرّد، وى شيفتۀ مطالعه بود و وقتى كتابى به دست مى‌گرفت تا تمام آن را نمى‌خواند كنارش نمى‌گذاشت.


جاحظ در كلام، ادبيات عرب، حديث، تفسير، تاريخ و حتى علوم طبيعى سرآمد و در فنون گوناگون صاحب تأليف بود.وى توان آن را داشت كه بصورت مستدل با زيركى به اثبات مطلبى بپردازد و سپس با همان روش به ردّ آن اقدام نمايد. جاحظ به دروغ‌پردازى شهرت داشت و احاديث را به سخره مى‌گرفت. خواهرزاده‌اش، يموت بن مزرّع او را بى‌دين خوانده است. با وجود اين گفته‌اند کتاب‌هايش داراى الفاظى شيوا و ساده است و در آنها تناسب معنا و لفظ از هرنوعى(عاميانه، ادبى و غيره)حفظ شده است و با داشتن برخى انحرافات، نقش مهمى در روشن‌سازى اذهان دارد. جاحظ به محتواى برخى آثارى كه مى‌نگاشت هيچگونه اعتقادى نداشت و صرفا در قبال پولى كه دريافت مى‌كرد به نگارش آنها اقدام مى‌نمود.
جاحظ در كلام، ادبيات عرب، حديث، تفسير، تاريخ و حتى علوم طبيعى سرآمد و در فنون گوناگون صاحب تأليف بود.وى توان آن را داشت كه بصورت مستدل با زيركى به اثبات مطلبى بپردازد و سپس با همان روش به ردّ آن اقدام نمايد. جاحظ به دروغ‌پردازى شهرت داشت و احاديث را به سخره مى‌گرفت. خواهرزاده‌اش، يموت بن مزرّع او را بى‌دين خوانده است. با وجود اين گفته‌اند کتاب‌هايش داراى الفاظى شيوا و ساده است و در آنها تناسب معنا و لفظ از هرنوعى(عاميانه، ادبى و غيره)حفظ شده است و با داشتن برخى انحرافات، نقش مهمى در روشن‌سازى اذهان دارد. جاحظ به محتواى برخى آثارى كه مى‌نگاشت هيچگونه اعتقادى نداشت و صرفا در قبال پولى كه دريافت مى‌كرد به نگارش آنها اقدام مى‌نمود.