دیوان شاه نعمتالله ولی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان شاه نعمتالله ولی (دو جلد)''' تألیف | '''دیوان شاه نعمتالله ولی (دو جلد)''' تألیف [[نعمتالله ولی، نعمتالله بن عبدالله|سید نورالدین نعمتالله کوهبنانی کرمانی]] معروف به [[نعمتالله ولی، نعمتالله بن عبدالله|شاه نعمتالله ولی]] (731-834ق)، عارف و شاعر نامدار سدۀ هفت و هشت هجری، با تصحیح [[علیزاده، عزیزالله|عزیزالله علیزاده]] (متولد 1350ش)، مصحح؛ کتابی است که دربردارندۀ کامل دیوان اشعار این عارف بزرگ شامل غزلیات، قصاید، مثنویها، قطعات، ترجیعبندها، مستزادها، رباعیات و دیگر قالبهای شعری میباشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
دیوان شاه نعمتالله ولی اثر | دیوان شاه نعمتالله ولی اثر [[نعمتالله ولی، نعمتالله بن عبدالله|سید نورالدین نعمتالله کوهبنانی کرمانی]]، از عرفا و شاعران برجستۀ سدۀ هفتم و هشتم هجری است که در حلب متولد شد و بنیانگذار سلسلۀ نعمتاللهی میباشد. این شاعر بزرگ که از سادات حسینی و شیعه مذهب بود، در 24 سالگی به سیروسلوک پرداخت و به مکه، مدینه، شام، مصر، آذربایجان، همدان، خراسان، هرات، بلخ و سمرقند سفر کرد. | ||
شاه نعمتالله ولی در دیوانش از پیامبران بزرگی چون آدم، ابراهیم، موسی، عیسی و همچنین از ائمه اطهار(ع) و عرفایی مانند شمس تبریزی و خواجه نصیر طوسی نام برده است. شهرت وی بیشتر از جنبۀ تصوف و عرفان است تا شعر، چنانکه به سلطان دراویش مشهور گردید. | [[نعمتالله ولی، نعمتالله بن عبدالله|شاه نعمتالله ولی]] در دیوانش از پیامبران بزرگی چون آدم، ابراهیم، موسی، عیسی و همچنین از ائمه اطهار(ع) و عرفایی مانند [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیر طوسی]] نام برده است. شهرت وی بیشتر از جنبۀ تصوف و عرفان است تا شعر، چنانکه به سلطان دراویش مشهور گردید. | ||
در دیوان شاه نعمتالله ولی از 57 وزن و بحر مختلف استفاده شده است که وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن در بحر خفیف مسدس مخبون اصلم بیشترین بسامد را دارد. از 2550 شعر موجود در دیوان، 1475 شعر ردیفدار هستند و 46 شعر دارای اوزان دوری میباشند. شاعر در 982 شعر از تخلص نعمتالله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است. | در دیوان شاه نعمتالله ولی از 57 وزن و بحر مختلف استفاده شده است که وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن در بحر خفیف مسدس مخبون اصلم بیشترین بسامد را دارد. از 2550 شعر موجود در دیوان، 1475 شعر ردیفدار هستند و 46 شعر دارای اوزان دوری میباشند. شاعر در 982 شعر از تخلص نعمتالله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۷
| دیوان شاه نعمتالله ولی (دو جلد) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نعمتالله ولی، نعمتالله بن عبدالله (شاعر) علیزاده، عزیزالله (مصحح) |
| عنوانهای دیگر | دیوان اشعار |
| ناشر | فردوس |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| چاپ | اول |
| شابک | 4ـ532ـ320ـ964ـ978 (دوره) -- 0ـ1ـ530ـ320ـ964ـ978 (ج1) -- 7ـ2ـ531ـ320ـ964ـ978 (ج2) |
| موضوع | شعر فارسی -- قرن ٩ق -- نعمت الله ولی بن عبدالله، ٧٣١-٨٣٢ق |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | ٩١٣٩٣د/٥٨٣٣ PIR |
دیوان شاه نعمتالله ولی (دو جلد) تألیف سید نورالدین نعمتالله کوهبنانی کرمانی معروف به شاه نعمتالله ولی (731-834ق)، عارف و شاعر نامدار سدۀ هفت و هشت هجری، با تصحیح عزیزالله علیزاده (متولد 1350ش)، مصحح؛ کتابی است که دربردارندۀ کامل دیوان اشعار این عارف بزرگ شامل غزلیات، قصاید، مثنویها، قطعات، ترجیعبندها، مستزادها، رباعیات و دیگر قالبهای شعری میباشد.
ساختار
این کتاب در دو جلد تنظیم شده است که جلد اول شامل غزلیات و جلد دوم دربرگیرندۀ قصاید، مثنویها، قطعات، ترجیعبندها، مستزادها، سؤال و جواب، رباعیات، دوبیتیها و مفردات است.
گزارش کتاب
دیوان شاه نعمتالله ولی اثر سید نورالدین نعمتالله کوهبنانی کرمانی، از عرفا و شاعران برجستۀ سدۀ هفتم و هشتم هجری است که در حلب متولد شد و بنیانگذار سلسلۀ نعمتاللهی میباشد. این شاعر بزرگ که از سادات حسینی و شیعه مذهب بود، در 24 سالگی به سیروسلوک پرداخت و به مکه، مدینه، شام، مصر، آذربایجان، همدان، خراسان، هرات، بلخ و سمرقند سفر کرد.
شاه نعمتالله ولی در دیوانش از پیامبران بزرگی چون آدم، ابراهیم، موسی، عیسی و همچنین از ائمه اطهار(ع) و عرفایی مانند شمس تبریزی و خواجه نصیر طوسی نام برده است. شهرت وی بیشتر از جنبۀ تصوف و عرفان است تا شعر، چنانکه به سلطان دراویش مشهور گردید.
در دیوان شاه نعمتالله ولی از 57 وزن و بحر مختلف استفاده شده است که وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن در بحر خفیف مسدس مخبون اصلم بیشترین بسامد را دارد. از 2550 شعر موجود در دیوان، 1475 شعر ردیفدار هستند و 46 شعر دارای اوزان دوری میباشند. شاعر در 982 شعر از تخلص نعمتالله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است.
جلد اول کتاب به غزلیات اختصاص دارد که شامل اشعار عرفانی و غنایی است و جلد دوم دیگر قالبهای شعری از جمله قصاید، مثنویها، قطعات، ترجیعبندها، مستزادها، رباعیات و دوبیتیها را دربرمیگیرد. این تصحیح بر اساس نسخ معتبر انجام شده و شامل بررسی دقیق وزنهای شعری و تحلیل محتوای عرفانی اشعار است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات