طهرانی، عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR10492.jpg|بندانگشتی|طهرانی، عباس]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

|-

! نام!! data-type="authorName" |طهرانی، عباس

|-

|نام‌های دیگر

| data-type="authorOtherNames" |آيت‌الله طهراني

 

 

 

 

|-

|نام پدر

| data-type="authorfatherName" |حاج محمد محمدزاده

|-

|متولد

| data-type="authorbirthDate" | 1309ق

|-

|محل تولد

| data-type="authorBirthPlace" |تهران

|-

|رحلت

| data-type="authorDeathDate" | 1385ق/ 1345ش

|-

|اساتید

| data-type="authorTeachers" |[[نائینی، محمدحسین|میرزای نائینی]]،

 

[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقی]]

 

[[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]

|-

|برخی آثار

| data-type="authorWritings" |‏[[دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی]]

 

|- class="articleCode"

|کد مؤلف

| data-type="authorCode" |AUTHORCODE10492AUTHORCODE

|}

'''عباس تهرانی''' (1309-1385ق)، متخلص به منزوی، از اساتید معاصر حوزه علمیه قم، شاگرد [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]، امام جماعت مدرسه علمیه حقانی قم و مدفون در حرم حضرت معصومه(س) است. از او دیوانی به‌جای مانده است.

او در 1339، از نجف به ایران بازگشت و به اراک رفت تا از درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی استفاده کند.

در سال 1340 که استاد شیخ عباس تهرانی، یعنی [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] از اراک به قم هجرت کرد و حوزه علمیه قم تأسیس شد، او هم همراه استادش به قم آمد و تا سال وفات [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم]]، یعنی تا 1355 از درس او بهره برد<ref>ر.ک: همان</ref>.

«[[حسینی طهرانی، محمدحسین|علامه سیدمحمدحسین حسینی تهرانی]]، در کتاب «روح مجرد» آورده است: حضرت آیت‌اللّه حاج شیخ عباس تهرانی مردی بزرگوار و خلیق و مؤدب به آداب شرعیه و عالم بود. برای دوری از ابناء دنیا در زمان پهلوی بزرگ (رضاخان) در قم به آخر شهر نزدیک باغ‎های اناری رفته و خانه ساخته بود. در توسلات به امام زمان - عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشريف - و دعوت طلاب قم و معاشران خود، در تجنب از آداب کفر و دوری از تمدن ضاله و مضله غربی‌ها، داستان‌های شنیدنی داشت. بسیار مبارز و صریح‌اللهجه بود و با [[خمینی، سید روح‌الله|رهبر کبیر انقلاب اسلامی، آیت‌اللّه خمینی - قدس‌سره]] - از نزدیک دوست و صمیمی و کمال مراوده و آشنایی را داشتند. حقیر از محضر شریف آیت‌اللّه تهرانی استفاده‌ها بردم و چندین سال که در حوزه مبارکه قم بودم، بعضی از جمعه‌ها به محضر انورشان می‌رسیدیم و از مواعظ و نصایحشان مستفیض می‌گشتیم. ایشان دارای بعضی از حالات روحی بودند که کاشف از نوعی اتصال بوده؛ از طرفی دل‌دردهای شدید و زخم معده و از طرف دیگر محافظت بر اسرار، اجازه نمی‌داد تا پرده از چهره برافکنند و حقایق را روشن سازند. خودشان می‌فرمودند: «من گوهری در خرابه گیر آورده‌ام و راه پیدا کردنش را بلد نیستم». روزی حقیر از ایشان درباره توحید افعالی سؤال کردم، فرمودند: «لب ببند! این از اسرار است. اجمالا اینک بدان که: همه امور از جانب خداست»<ref>سایت حوزه.نت</ref>.

آیت‌الله شیخ عباس تهرانی، در سال 1345 خورشیدی، برابر با 1385ق، از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع، در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد<ref>سایت تبیان؛ سایت اندیشمندان اسلامی</ref>.

[[دین و وجدان گفتار عالم و عارف ربانی و حكیم الهی مرحوم آیت‌الله  حاج شیخ عباس طهرانی]]