۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،'
جز (جایگزینی متن - 'فخرالمحقّقين' به 'فخرالمحقّقين ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
در درس چهارم و پنجم، دوره دوم، كه دوره «توسعه و تدوين‌هاى گسترده و كامل در اصول» نام گرفته، بررسى شده است. اين دوره در يك نگاه از اوايل غيبت كبرا آغاز شده و تا زمان ابن ادريس در 598ق، ادامه يافته و در اين نگاه، صرفا به زمان براى تفكيك اين دوره از دوره‌ى قبل توجّه شده است. امّا از منظر ديگر، نويسنده آغاز اين دوره را هنگامى دانسته كه لزوم تأليف دوره‌هاى اصولى، كامل‌تر احساس مى‌شده است؛ يعنى دوره‌ى تك‌رساله‌ها و امالى سپرى شده و اجتهاد از بساطت پيشين خويش خارج گشته و ضرورت بررسى مباحث اجتهادى از زاويه‌اى عميق‌تر مورد توجّه قرار گرفته است <ref>همان، ص 89</ref>. | در درس چهارم و پنجم، دوره دوم، كه دوره «توسعه و تدوين‌هاى گسترده و كامل در اصول» نام گرفته، بررسى شده است. اين دوره در يك نگاه از اوايل غيبت كبرا آغاز شده و تا زمان ابن ادريس در 598ق، ادامه يافته و در اين نگاه، صرفا به زمان براى تفكيك اين دوره از دوره‌ى قبل توجّه شده است. امّا از منظر ديگر، نويسنده آغاز اين دوره را هنگامى دانسته كه لزوم تأليف دوره‌هاى اصولى، كامل‌تر احساس مى‌شده است؛ يعنى دوره‌ى تك‌رساله‌ها و امالى سپرى شده و اجتهاد از بساطت پيشين خويش خارج گشته و ضرورت بررسى مباحث اجتهادى از زاويه‌اى عميق‌تر مورد توجّه قرار گرفته است <ref>همان، ص 89</ref>. | ||
دوره سوم كه «دوره تكامل» نام گرفته و از زمان [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادريس حلى]] (598ق) آغاز مى‌شود، در درس ششم و هفتم، مورد نگرش قرار گرفته است. اين دوره با تلاش‌هاى علمى [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و شيخ سديدالدين حمصى زمينه‌سازى و به دست تواناى محمّد بن احمد بن ادريس حلّى بنياد گذاشته شده است و محقّقان ارجمندى نظير [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] ، علامه‌ى حلّى، [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحقّقين]] ، [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] ، [[شهيد ثانى]]، شيخ حسن (صاحب معالم) و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در ثمردهى و استوارى آن تلاش كرده‌اند. اين دوره تا اوايل قرن يازدهم، مقارن با نهضت اخباريان باقى ماند و بيش از 450 سال به طول انجاميد <ref>همان، ص 141</ref>. | دوره سوم كه «دوره تكامل» نام گرفته و از زمان [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادريس حلى]] (598ق) آغاز مى‌شود، در درس ششم و هفتم، مورد نگرش قرار گرفته است. اين دوره با تلاش‌هاى علمى [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و شيخ سديدالدين حمصى زمينه‌سازى و به دست تواناى محمّد بن احمد بن ادريس حلّى بنياد گذاشته شده است و محقّقان ارجمندى نظير [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]]، علامه‌ى حلّى، [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحقّقين]]، [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]]، [[شهيد ثانى]]، شيخ حسن (صاحب معالم) و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] در ثمردهى و استوارى آن تلاش كرده‌اند. اين دوره تا اوايل قرن يازدهم، مقارن با نهضت اخباريان باقى ماند و بيش از 450 سال به طول انجاميد <ref>همان، ص 141</ref>. | ||
در درس هشتم و نهم، به دوره چهارم تاريخ علم اصول كه دوره پيدايش و اوج اخبارى‌گرى و ضعيف شدن اصول مى‌باشد، پرداخته شده است. اين دوره، از اوايل قرن يازدهم آغاز و تا اواخر قرن دوازدهم، ادامه داشته است <ref>همان، ص 209</ref>. | در درس هشتم و نهم، به دوره چهارم تاريخ علم اصول كه دوره پيدايش و اوج اخبارى‌گرى و ضعيف شدن اصول مى‌باشد، پرداخته شده است. اين دوره، از اوايل قرن يازدهم آغاز و تا اواخر قرن دوازدهم، ادامه داشته است <ref>همان، ص 209</ref>. | ||