عنایات حضرت مهدی موعود(عج) به علماء و مراجع تقلید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمد فشاركى' به 'سيد محمد فشاركى ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونه‌اى ديگر، مشمول عنايات ايشان شده‌اند؛ كه پس از نقل گوشهاى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است. | دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونه‌اى ديگر، مشمول عنايات ايشان شده‌اند؛ كه پس از نقل گوشهاى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است. | ||
از جمله اين افراد؛ مى‌توان به ابن بابويه، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، سيد بن طاووس، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، شيخ ابراهيم قطيفى، محقق اردبيلى، صاحب معالم، مجلسى اول، شيخ حر جبل عاملى، سيد صالح عاملى، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] ، [[شيخ مرتضى انصارى|انصاری، مرتضی بن محمدامین]]، صاحب جواهر، ملا محمد اشرفى، آقا نجفى اصفهانى، ميرزاى شيرازى، [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] ، شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] و آقاى بروجردى اشاره كرد. | از جمله اين افراد؛ مى‌توان به ابن بابويه، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، سيد بن طاووس، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، شيخ ابراهيم قطيفى، محقق اردبيلى، صاحب معالم، مجلسى اول، شيخ حر جبل عاملى، سيد صالح عاملى، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، [[شيخ مرتضى انصارى|انصاری، مرتضی بن محمدامین]]، صاحب جواهر، ملا محمد اشرفى، آقا نجفى اصفهانى، ميرزاى شيرازى، [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] و آقاى بروجردى اشاره كرد. | ||
در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم اميرالمؤمنين(ع) شده و شروع به خواند اين بيت مى‌كند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مى‌شود، در جواب مى‌فرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مى‌فرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند. | در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم اميرالمؤمنين(ع) شده و شروع به خواند اين بيت مى‌كند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مى‌شود، در جواب مى‌فرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مى‌فرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند. | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۰۲
| نام کتاب | عنایات حضرت مهدی موعود (عج) به علماء و مراجع تقلید |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | کریمی جهرمی، علی (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 224/4 /ک4ع9* |
| موضوع | مجتهدان و علما
محمد بن حسن (عج)، امام دوازدهم، 255ق. - رویت |
| ناشر | نور ولایت |
| مکان نشر | تبریز - ایران |
| سال نشر | 1383 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13755AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«عنايات حضرت مهدى موعود به علما و مراجع تقليد»، اثر فارسى آيت‌الله على كريمى جهرمى، به نشان دادن گوشهاى از عنايات و توجهات ولى عصر(عج) نسبت به علماى عظام و مراجع تقليد شيعه پرداخته است.
فقدان كتابى پيرامون عنايات امام زمان(عج) نسبت به علماى شيعه، اهميت موضوع و سؤال عده‌اى راجع به اين جريان، انگيزه تأليف را شكل داده‌اند.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از ناشر و مؤلف آغاز شده است.
مؤلف با نگارش مطالب در دو بخش:
1- امكان تشرف، افاضه فيض و عنايت از سوى حضرت مهدى(عج)
2- نمونه‌هايى از تشرفات علماى ربانى و مراجع عظام تقليد شيعه و مواردى از عنايات و افاضات حضرت ولى‌عصر(عج) به اعلام امت و علماى ربانى
در سوق دادن قلوب و تحبيب دل‌ها به سوى قطب عالم وجود، اثرى سودمند، دلنشين و منطبق با واقعيات ارائه فرموده است.
در ذكر نمونه‌هاى تشرف، ابتدا مختصرى از حالات و جايگاه علمى علما بيان شده و سپس جريان ملاقات توضيح داده شده است.
مباحث، بيانگر گوشه‌هايى فاش شده از الطاف، عنايات و كرامات حضرت مهدى(عج) به علماء و مراجع گذشته شيعه است.
گزارش محتوا
مقدمه ناشر، به اين نكته اشاره دارد كه شناخت ابعاد مختلف وجودى امام زمان(عج) اين معرفت را انسان مى‌دهد كه در راه محبت به ايشان، بيش از پيش تلاش نموده و براى جلب رضايت او كوشا باشيم.
بخش نخست، به اين موضوع پرداخته است كه: آيا در عصر غيبت كبرا، امكان شرفيابى به حضور ايشان براى كسى هست يا خير؟ و بر فرض امكان، آيا اين موضوع تحقق يافته است يا نه؟ آن‌گاه در اين باره كه علماى بزرگ شيعه و مراجع با تقوا و حوزه‌هاى علميه، مورد عنايات ويژه امام زمان(عج) هستند، سخن رانده شده است.
نويسنده، پس از نقل نظريات بزرگان علماى شيعه در امكان تشرف در زمان غيبت، وجوهى كه اقتضا مى‌كند، علماء بزرگ و مراجه با تقوا از عنايات خاصه ولى عصر(عج) بهره‌مند شوند را، بر شمرده است؛ از جمله اين كه:
1- آنان در صف اول و طبقه اعلاى جامعه دينى و در رأس امت اسلامى قرار دارند و شرف و موقعيت عظيم آنان، از امور بديهى و مكانت و جلالت شأن‌شان، از واضحات است.
2- ايشان منصوب از طرف امام زمان(عج) مى‌باشند و مقام نيابت عامه او را دارند.
3- تصريح خود ولى عصر(عج) به اهتمام و عنايت به نواب عصر غيبت.
4- صدور توقيعات شريفه به نام شيخ مفيد و ديگر بزرگان.
نويسنده، درك فيض محضر امام(ع) را مستلزم دو امر دانسته است: وجود مقتضى و عدم مانع. وى پس از اثبات اقتضاء اين امر، موانع انكار ملاقات را يك به يك برشمرده، آن‌ها را مورد بررسى قرار داده و به آن‌ها پاسخ داده است؛ از جمله:
1- منافات داشتن تشرّف با جريان غيبت.
2- اگر در غيبت كبرى هم امكان تشرف وجود داشته باشد، تفاوتى با غيبت صغرى نخواهد داشت.
3- توقيع امام عصر(عج) مبنى بر انكار مشاهده تا قبل از ظهور.
در توجيه اين توقيع، نويسنده چند احتمال را مطرح و آن‌ها را بررسى كرده است:
1- ممكن است، اين توقيع را حمل بر كسانى كرد كه ضمن ادعاى مشاهده، مدعى شناخت و معرفت امام در حين مشاهده شده‌اند.
2- ممكن است، مربوط به كسانى باشد كه ادعاى ملاقات را مقرون با ادعاى نيابت و وساطت داشته باشند.
3- ممكن است، مقصود ادعاى مشاهده اختيارى باشد.
دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونه‌اى ديگر، مشمول عنايات ايشان شده‌اند؛ كه پس از نقل گوشهاى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است.
از جمله اين افراد؛ مى‌توان به ابن بابويه، شيخ صدوق، شيخ مفيد، سيد بن طاووس، علامه حلى، شيخ ابراهيم قطيفى، محقق اردبيلى، صاحب معالم، مجلسى اول، شيخ حر جبل عاملى، سيد صالح عاملى، وحيد بهبهانى، انصاری، مرتضی بن محمدامین، صاحب جواهر، ملا محمد اشرفى، آقا نجفى اصفهانى، ميرزاى شيرازى، سيد محمد فشاركى، شيخ عبدالكريم حائرى و آقاى بروجردى اشاره كرد.
در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم اميرالمؤمنين(ع) شده و شروع به خواند اين بيت مى‌كند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مى‌شود، در جواب مى‌فرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مى‌فرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند.
در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه مطالعه كتاب، رشته انس و الفت با امام زمان(عج) را مستحكم‌تر نموده و گواه صادقى بر اين مدعاست كه: شيعه به حال خود رها نشده و صاحب و ارباب دارد.
وضعيت كتاب
كتاب براى اولين بار در سال 1366ش به چاپ رسيده و ترجمه عربى آن با نام «رعايه الامام المهدى(عج) للمراجع و العلماء الاعلام» در سال 1414ق در لبنان منتشر گرديد.
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات متن پرداخته است.
منابع
1- مقدمه و متن كتاب.
2- پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص991.
پیوندها
مطالعه کتاب عنایات حضرت مهدی موعود (عج) به علماء و مراجع تقلید در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور