المذاهب الإسلامية الخمسة

المذاهب الإسلامية الخمسة
پدیدآوران	فضلی، عبدالهادی (نويسنده) ریشی، محمد وفا (نویسنده) سکحال، محمد ( نویسنده) زحیلی، محمد ( نویسنده) حموی، اسامه ( نویسنده)
عنوان‌های دیگر	تأریخ و توثیق (الإمامي - الحنفي - المالکي - الشافعي - الحنبلي)
ناشر	ایران. وزارت ارشاد اسلامی. اداره کل انتشارات و تبلیغات
مکان نشر	لبنان - بیروت
سال نشر	1419ق - 1998م
چاپ	1
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	/م4 236 BP
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

المذاهب الإسلامية الخمسة تأریخ و توثیق (الإمامي - الحنفي - المالکي - الشافعي – الحنبلي) ، مجموعه 5 رساله از 5 اندیشور مسلمان است که هر یک به معرفی جامع و مستند یکی از مذاهب فقهی اسلامی پنجگانه (امامی، حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) می‌پردازد و تاریخ و چگونگی شکل‌گیری اعتقادات کلامی و فقهی و منابع آن را معرفی می‌کند. ویژگی جالب این رساله‌ها در آن است که همه نویسندگانش صاحب‌نظر هستند و هر دانشمندی همان مذهبی را می‌شناساند که به آن اعتقاد دارد.

هدف و روش

• ناشر با تأکید بر آنکه پنج مذهب مشهور و رایج در میان مسلمانان عبارتند از مذهب شیعه دوازده امامی و چهار مذهب اهل سنت: حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی، افزوده است:

1. این کتاب، با هدف روشن ساختن این مذاهب فقهی برجسته پنجگانه نگاشته شده است و به معرفی بنیان‌گذاران آنها، شرایط پیدایش، مراحل تطور، اصول و منابع استنباط احکام شرعی، و روش‌های آنها می‌پردازد. و همچنین، آنچه هر مذهب را متمایز می‌کند، دیدگاه‌ها، و مهمترین نقاط گسترش و مراجع آنها را بیان می‌کند.
2. این کتاب به منظور معرفی علمی مذاهب پنج‌گانه مشهور اسلامی و نزدیک کردن دیدگاه‌های مسلمانان به یکدیگر ارائه می‌شود و هر مذهبی را متخصصی از دانشوران همان مذهب می‌شناساند.

ساختار و محتوا

• این اثر 5 فصل دارد و آن را دانشمندان مسلمان ذیل به این ترتیب تألیف کرده‌اند:
• فصل اول: مذهب شیعه دوازده امامی ( عبدالهادی فضلی)
• فصل دوم: مذهب حنفی ( محمد وفاریشی)
• فصل سوم: مذهب مالکی ( محمد سکحال جزائری)
• فصل چهارم: مذهب شافعی ( وهبه زحیلی)
• فصل پنجم: مذهب حنبلی ( اسامه حموی).

نمونه مباحث

• «تعریف مذهب امامی»:
• امامیه قدیمی‌ترین مذهب کلامی و فقهی اسلامی است و در گرایش اعتقادی و فکری خود به امامان دوازده‌گانه اهل‌بیت(ع): علی بن ابی‌طالب(ع)، حسن بن علی(ع)، حسین بن علی(ع)، علی بن حسین زین العابدین(ع)، محمد بن علی الباقر(ع)، جعفر بن محمد الصادق(ع)، موسی بن جعفر الکاظم(ع)، علی بن موسی الرضا(ع)، محمد بن علی الجواد(ع)، علی بن محمد الهادی(ع)، حسن بن علی العسکری(ع) و محمد بن الحسن المهدی(ع) باز می‌گردد و به همین دلیل به این مذهب، امامی می‌گویند و پیروان آن نیز امامیه نامیده می‌شوند.
• گاهی اوقات نیز به آن مذهب جعفری می‌گویند. این نام‌گذاری به جهت انتساب به امام ششم اهل بیت(ع)، ابوعبدالله جعفر بن محمد الصادق(ع) است که در سال ۱۴۸ هجری قمری وفات یافت. دلیل این نسبت، فراوانی عطای فکری ایشان نسبت به بقیه ائمه اهل بیت(ع) و همچنین همزمانی دوران زندگی ایشان با دوره آغاز فکر کلامی و اختلافات فکری در مفاهیم عقیدتی و مسائل دیگر بود....
• این مذهب (شیعه دوازده‌امامی) غالباً به دلیل کثرت پیروان آن در مقایسه با پیروان دو مذهب دیگر شیعه (یعنی زیدیه و اسماعیلیه)، مذهب شیعه نامیده می‌شود. یادآوری: یعنی وقتی «شیعه» گفته می‌شود و قیدِ «دوازده‌امامی» هم ذکر نمی‌شود، باز هم مقصود همان شیعه دوازده‌امامی است زیرا شیعیان دوازده‌امامی، اکثریت جمعیت شیعیان جهان را تشکیل می‌دهند.

منابع مقاله

• مقدمه و متن کتاب.