اردبیلی‌، یوسف‌ بن‌ ابراهیم‌: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
جز (جایگزینی متن - 'دایره المعارف' به 'دایرةالمعارف')
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
| اندازه تصویر =  
| اندازه تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| نام کامل = اردبیلی‌، یوسف‌ بن‌ ابراهیم‌؛
| نام کامل =اردبیلی‌، یوسف‌ بن‌ ابراهیم‌؛
| نام‌های دیگر = اردبیلی‌، عزالدین‌ یوسف‌ بن‌ ابراهیم‌؛  
| نام‌های دیگر = اردبیلی‌، عزالدین‌ یوسف‌ بن‌ ابراهیم‌؛  
| لقب = عزالدین‌؛‌
| لقب = عزالدین‌؛‌
خط ۳۸: خط ۳۸:
| علایق پژوهشی =  
| علایق پژوهشی =  
| سبک نوشتاری =  
| سبک نوشتاری =  
| آثار = 1- الانوار لاعمال‌ الابرار ؛
| آثار = 1- الانوار لاعمال‌ الابرار؛
| وبگاه =  
| وبگاه =  
| امضا =  
| امضا =  
خط ۵۸: خط ۵۸:
درعین‌حال‌ اردبیلی‌ در این‌ اثر به‌ تكمیل مراجع‌ خود نیز پرداخته‌، و صریحاً بیان‌ كرده‌ است كه‌ یكی از هدف‌های‌ وی‌ در تألیف‌ این‌ كتاب‌، بیان‌ مسائلی‌ است كه‌ به‌ نظر وی‌ سخت‌ نیازمند بررسی‌ بوده‌، و در این آثار از قلم‌ افتاده‌، یا مبهم‌ مانده‌ است‌.  
درعین‌حال‌ اردبیلی‌ در این‌ اثر به‌ تكمیل مراجع‌ خود نیز پرداخته‌، و صریحاً بیان‌ كرده‌ است كه‌ یكی از هدف‌های‌ وی‌ در تألیف‌ این‌ كتاب‌، بیان‌ مسائلی‌ است كه‌ به‌ نظر وی‌ سخت‌ نیازمند بررسی‌ بوده‌، و در این آثار از قلم‌ افتاده‌، یا مبهم‌ مانده‌ است‌.  


وی‌ در گردآوری‌ این‌ دسته‌ مسائل نیز بر مهم‌ترین‌ كتاب‌های‌ فقها و علمای‌ شافعی‌، از جمله‌: تهذیب‌، تعلیقه‌ و فتاوی‌ [[نووی، یحیی بن شرف|نووی‌]]، نهایة المطلب‌ [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی‌]]، الوسیط و البسیط [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی‌]]، [[الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي|الحاوی‌ ماوردی‌]]، فتاوی‌ قفال‌، [[المهذب فی فقه الإمام الشافعی|المهذب‌]] [[شیرازی، ابراهیم بن علی|ابواسحاق‌ شیرازی‌]] و التذكرۀ بیضاوی‌ تكیه دارد.  
وی‌ در گردآوری‌ این‌ دسته‌ مسائل نیز بر مهم‌ترین‌ كتاب‌های‌ فقها و علمای‌ شافعی‌، از جمله‌: تهذیب‌، تعلیقه‌ و فتاوی‌ [[نووی، یحیی بن شرف|نووی‌]]، نهایة المطلب‌ [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی‌]]، الوسیط و البسیط [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی‌]]، [[الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي|الحاوی‌ ماوردی‌]]، فتاوی‌ قفال‌، [[المهذب فی فقه الإمام الشافعی|المهذب‌]] [[ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی|ابواسحاق‌ شیرازی‌]] و التذكرۀ بیضاوی‌ تكیه دارد.  


الانوار ازآنجاكه‌ مجموعه‌ای‌ از نظریات‌ و آراء علمای‌ شافعی‌ را در بر دارد، به‌ زودی‌ در سرزمین‌های‌ اسلامی‌ رواج‌ یافت‌ و به‌ عنوان‌ كتابی مرجع‌ مورد استفادۀ فقها قرار گرفت‌ و ازجمله‌ متون‌ متداول مورد مطالعۀ دانش‌پژوهان‌ شمرده‌ شد، چندانكه‌ نسخه‌های‌ خطی‌ فراوانی‌ از آن بر جای‌ مانده‌ است‌.
الانوار ازآنجاكه‌ مجموعه‌ای‌ از نظریات‌ و آراء علمای‌ شافعی‌ را در بر دارد، به‌ زودی‌ در سرزمین‌های‌ اسلامی‌ رواج‌ یافت‌ و به‌ عنوان‌ كتابی مرجع‌ مورد استفادۀ فقها قرار گرفت‌ و ازجمله‌ متون‌ متداول مورد مطالعۀ دانش‌پژوهان‌ شمرده‌ شد، چندانكه‌ نسخه‌های‌ خطی‌ فراوانی‌ از آن بر جای‌ مانده‌ است‌.
خط ۶۵: خط ۶۵:
همین امر و نیز سنگینی‌ متن‌ سبب‌ شد كه‌ در طی قرون‌، حواشی‌ مختلفی‌ بر آن‌ نوشته‌ شود و حتى‌ در شرح‌ آن‌ از شروح دیگر منابع‌ فقه‌ شافعی‌ همچون‌ اسنی‌ المطالب‌ زكریای‌ انصاری و تحفة المحتاج‌ ابن‌ حجر هیتمی‌ نیز استفاده شود. برخی از این شرح‌ها اینهاست:  
همین امر و نیز سنگینی‌ متن‌ سبب‌ شد كه‌ در طی قرون‌، حواشی‌ مختلفی‌ بر آن‌ نوشته‌ شود و حتى‌ در شرح‌ آن‌ از شروح دیگر منابع‌ فقه‌ شافعی‌ همچون‌ اسنی‌ المطالب‌ زكریای‌ انصاری و تحفة المحتاج‌ ابن‌ حجر هیتمی‌ نیز استفاده شود. برخی از این شرح‌ها اینهاست:  


«الكمثرى‌» كه‌ در سدۀ ۱۲ق‌ تألیف شده‌ است‌، حاشیۀ حاج‌ ابراهیم‌، تعلیقۀ [[جلال‌الدین‌ دوانی‌]]، تعلیقۀ اشمونی‌، شرح‌ الانوار بوشی‌ و انوار الانوار سراج‌ یمنی‌. الانوار نخستین‌بار در قاهره‌ (۱۳۲۸ق‌) و مجدداً در همانجا (۱۳۸۹ق‌/ ۱۹۶۹م‌) به‌ همراه‌ ۲ حاشیۀ آن‌، یعنی‌ «الكمثرى‌» و «حاشیۀ» حاج‌ ابراهیم‌، در ۲ مجلد به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌.
«الكمثرى‌» كه‌ در سدۀ ۱۲ق‌ تألیف شده‌ است‌، حاشیۀ حاج‌ ابراهیم‌، تعلیقۀ [[جلال‌الدین‌ دوانی‌]]، تعلیقۀ اشمونی‌، شرح‌ الانوار بوشی‌ و انوار الانوار سراج‌ یمنی‌. الانوار نخستین‌بار در قاهره‌ (۱۳۲۸ق‌) و مجدداً در همانجا (۱۳۸۹ق‌/ ۱۹۶۹م‌) به‌ همراه‌ ۲ حاشیۀ آن‌، یعنی‌ «الكمثرى‌» و «حاشیۀ» حاج‌ ابراهیم‌، در ۲ مجلد به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌.


همچنین‌ شرحی‌ بر مصابیح‌ بغوی‌ مشتمل‌ بر ۳ مجلد را به‌ وی‌ نسبت‌ داده‌اند.  
همچنین‌ شرحی‌ بر مصابیح‌ بغوی‌ مشتمل‌ بر ۳ مجلد را به‌ وی‌ نسبت‌ داده‌اند.