۱۹٬۵۱۸
ویرایش
ابوالقاسم فردوسی: دیدگاههای فلسفی استاد غلامحسین دینانی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۹
، ۳۱ اوتبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NUR103020J1.jpg | ||
| عنوان =ابوالقاسم فردوسی: دیدگاههای فلسفی استاد غلامحسین دینانی | | عنوان =ابوالقاسم فردوسی: دیدگاههای فلسفی استاد غلامحسین دینانی | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۴۴۹۵/الف۲الف۲ ۱۳۹۹ | ||
| موضوع = | | موضوع =فردوسی، ابوالقاسم، ۳۲۹؟-۴۱۶ق. - نقد و تفسیر,ابراهیمی دینانی، غلامحسین، ۱۳۱۳- - مصاحبهها,فلسفه اسلامی,فیلسوفان ایرانی - سرگذشتنامه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =سروش | | ناشر =سروش | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1399 | | سال نشر =1399 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE103020AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک =1ـ1556ـ12ـ964ـ978 | | شابک =1ـ1556ـ12ـ964ـ978 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =103020 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
[[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم ابوالقاسم فردوسی]] یکی از شخصیتهای برجستۀ ادب فارسی و حماسهسرای ایرانی است که با خلق [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] زبان فارسی را احیا کرد. حماسهسراییهای [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] صرفاً جنبۀ اسطورهای ندارد، بلکه از معانی و مفاهیم بلند حکمی و عرفانی برخوردار است. هر صاحب ذوقی که [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] را بخواند، تحت تأثیر وطنپرستی و حکمت ایرانی همراه با اخلاق و آموزههای اسلامی قرار میگیرد. [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] عقل را خلعت ایزدی میخواند و میگوید: | [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم ابوالقاسم فردوسی]] یکی از شخصیتهای برجستۀ ادب فارسی و حماسهسرای ایرانی است که با خلق [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] زبان فارسی را احیا کرد. حماسهسراییهای [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] صرفاً جنبۀ اسطورهای ندارد، بلکه از معانی و مفاهیم بلند حکمی و عرفانی برخوردار است. هر صاحب ذوقی که [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] را بخواند، تحت تأثیر وطنپرستی و حکمت ایرانی همراه با اخلاق و آموزههای اسلامی قرار میگیرد. [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] عقل را خلعت ایزدی میخواند و میگوید: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''خرد مرد را خلعت ایزدی است''|2=''سزاوار خلعت نگه کن که کیست''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
برخی [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] را همتراز [[هومر]] دانستهاند. [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از نظر قدرت تخیل و تصویر در اوج عظمت است و از حیث اخلاق و عاطفۀ انسانی و آنچه میتوان فتوت و جوانمردی نامید، گوی سبقت را از بسیاری سرایندگان ربوده است. | برخی [[فردوسی، ابوالقاسم|حکیم فردوسی]] را همتراز [[هومر]] دانستهاند. [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] از نظر قدرت تخیل و تصویر در اوج عظمت است و از حیث اخلاق و عاطفۀ انسانی و آنچه میتوان فتوت و جوانمردی نامید، گوی سبقت را از بسیاری سرایندگان ربوده است. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۵: | ||
به نظر استاد [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|دینانی]] «خردمند کسیا ست که سپاس حق را میگوید. همۀ حکما میگویند که شکر نعمت واجب است. [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] میگوید که مقتضای عقل و خرد این است که ما خدا را سپاس بگوییم. سپاس بر منعم حقیقی، واجب عقلی است. اگر ما نعمتهای حقتعالی را بفهمیم، سپاس ان واجب است. برای همین میگویند که «اطیعوا الله» امری مولوی است نه ارشادی، یعنی حکم عقل هم همین است و دستور خدا، ارشاد به حکم عقل است. | به نظر استاد [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|دینانی]] «خردمند کسیا ست که سپاس حق را میگوید. همۀ حکما میگویند که شکر نعمت واجب است. [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] میگوید که مقتضای عقل و خرد این است که ما خدا را سپاس بگوییم. سپاس بر منعم حقیقی، واجب عقلی است. اگر ما نعمتهای حقتعالی را بفهمیم، سپاس ان واجب است. برای همین میگویند که «اطیعوا الله» امری مولوی است نه ارشادی، یعنی حکم عقل هم همین است و دستور خدا، ارشاد به حکم عقل است. | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''بداند که هست او ز ما بینیاز''|2=''به نزدیک او آشکار است راز''}} | |||
{{ب|''کسی را جز او محرم راز نیست''|2=''نوایی به جز او خوشآواز نیست''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
اگر گوش نغمۀ الهی را بشنود، این نغمه خوشآوازترین است». (ص 57) | |||
ستایش خرد، ستایش پیامبر(ص)، سرّ آفرینش، خردورزی، ستایش پروردگار، اسرار هستی، ارزش علم، فلسفۀ مرگ، دربارۀ نیکی و احسان، دربارۀ نوروز و حکمت و عبرت دیگر مسائلی است که در این کتاب بدان پرداخته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4869 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | |||
ستایش خرد، ستایش پیامبر (ص)، سرّ آفرینش، خردورزی، ستایش پروردگار، اسرار هستی، ارزش علم، فلسفۀ مرگ، دربارۀ نیکی و احسان، دربارۀ نوروز و حکمت و عبرت دیگر مسائلی است که در این کتاب بدان پرداخته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4869 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||