۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع =تصوف - آداب و اعمال - متون قدیمی تا قرن 14 - نثر فارسی - قرن 8ق. | | موضوع =تصوف - آداب و اعمال - متون قدیمی تا قرن 14 - نثر فارسی - قرن 8ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''رساله ذکریه'''، نوشته [[همدانی، سید علی بن شهابالدین|امیر سید علی بن | '''رساله ذکریه'''، نوشته [[همدانی، سید علی بن شهابالدین|امیر سید علی بن شهابالدین]]، معروف به [[همدانی، سید علی بن شهابالدین|میرسید علی همدانی]] و ملقب به علی ثانی(786-714ق) از عارفان مشهور قرن هشتم هجری و قطب سلسلۀ کبرویه و ذهبیه است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 5</ref>که رسالهای کوتاه به فارسی و در باره آداب و اعمال تصوف میباشد. این اثر به کوشش [[تقیزاده طوسی، فریدون|فریدون تقیزاده طوسی]] و با مقدمه و پاورقیهای او چاپ شده است. | ||
رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و | رساله ذکریه با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) آغاز میشود. سپس، اشارهای به آیۀ «ألست» کرده و با استناد به آیۀ «فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات»(فاطر-32)، سه گروه «ظالمان، مقتصدان و سابقان» را از یکدیگر تمیز میدهد و به توصیف آنان میپردازد.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 9و10</ref>[[همدانی، سید علی بن شهابالدین|همدانی]] در پایان رسالهاش ارکان چهارگانۀ سلوک نزد ارباب طریقت را -که طهارت، توکل، توبه و عدل است- به آیههای قرآن مستند میکند و برای این ارکان، دو طبقۀ «ظاهر» و «باطن» برمیشمرد و آنها را به [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بغدادی]] نسبت میدهد.<ref>ر.ک: همان، ص 25و26</ref> | ||
[[تقیزاده طوسی، فریدون|طوسی]] در پیشگفتار خود، رساله ذکریه را نسخهشناسی نموده و از نسخههایی در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و کتابخانه گنجبخش پاکستان یاد کرده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 2-1</ref> | [[تقیزاده طوسی، فریدون|طوسی]] در پیشگفتار خود، رساله ذکریه را نسخهشناسی نموده و از نسخههایی در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی و کتابخانه گنجبخش پاکستان یاد کرده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص 2-1</ref> | ||