۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي' به 'زبان =عربی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| ناشر = مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلام | | ناشر = مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلام | ||
| مکان نشر =ايران - مشهد مقدس | | مکان نشر =ايران - مشهد مقدس | ||
| سال نشر = 1426ق. | | سال نشر = 1426ق. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13092AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13092AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|روح (ابهامزدایی)}} | |||
'''الروح المجرد''' تعریب «[[روح مجرد]]» یادنامهای در ذکر احوالات و سخنان و سلوک عرفانی عارف بالله [[سید هاشم موسوی حداد]] (درگذشته 1404 ق) است. اصل این اثر به فارسی توسط [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی]] (درگذشته 1416 ق) معروف به [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|علامه تهرانی]] به رشته تحریر درآمده و [[مبارک، عبدالرحيم|عبدالرحیم مبارک]] آن را به عربی برگردانده است. | '''الروح المجرد''' تعریب «[[روح مجرد]]» یادنامهای در ذکر احوالات و سخنان و سلوک عرفانی عارف بالله [[سید هاشم موسوی حداد]] (درگذشته 1404 ق) است. اصل این اثر به فارسی توسط [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|آیتالله سید محمدحسین حسینی تهرانی]] (درگذشته 1416 ق) معروف به [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|علامه تهرانی]] به رشته تحریر درآمده و [[مبارک، عبدالرحيم|عبدالرحیم مبارک]] آن را به عربی برگردانده است. | ||
سید هاشم حداد کتاب یا رسالهای از خود برجای نگذاشته و فقط [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|سید محمدحسین حسینی تهرانی]] در روح مجرد، حالات یا سخنان عرفانی او را نقل کرده است. به نوشته او، حداد در توحید بسیار تعصب داشت و کلمه فنا بیش از هر واژه دیگری بر زبان او جاری بود. او شهادت امام حسین (ع) را عالیترین منظر عشق و زیباترین جلوه جلال و جمال و نیکوترین مظاهر اسماء رحمت و غضب الهی میدانست. به نظر او، اگر گوشهای از تجلیات الهی در عاشورا را به سالکان نشان دهند تا ابد مدهوش میگردند.<ref>ر.ک: ثبوت، اکبر، ص 695-694</ref> | سید هاشم حداد کتاب یا رسالهای از خود برجای نگذاشته و فقط [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|سید محمدحسین حسینی تهرانی]] در روح مجرد، حالات یا سخنان عرفانی او را نقل کرده است. به نوشته او، حداد در توحید بسیار تعصب داشت و کلمه فنا بیش از هر واژه دیگری بر زبان او جاری بود. او شهادت امام حسین(ع) را عالیترین منظر عشق و زیباترین جلوه جلال و جمال و نیکوترین مظاهر اسماء رحمت و غضب الهی میدانست. به نظر او، اگر گوشهای از تجلیات الهی در عاشورا را به سالکان نشان دهند تا ابد مدهوش میگردند.<ref>ر.ک: ثبوت، اکبر، ص 695-694</ref> | ||
[[مبارک، عبدالرحيم|عبدالرحیم مبارک]]، متن فارسی را به قلمی روان به عربی برگردانده است. وی اشعار فارسی را در متن حفظ کرده و ترجمه آنها را در پاورقی متذکر شده است. اشعاری هم که نویسنده در پاورقی از شعرای بزرگ آورده به همان صورت بدون ترجمه ذکر کرده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 31، پاورقی 1</ref> پانوشتهای اندکی به قلم مترجم است که با (م) از پانوشتهای نویسنده مشخصشده است. <ref>ر.ک: همان، ص 40</ref> | [[مبارک، عبدالرحيم|عبدالرحیم مبارک]]، متن فارسی را به قلمی روان به عربی برگردانده است. وی اشعار فارسی را در متن حفظ کرده و ترجمه آنها را در پاورقی متذکر شده است. اشعاری هم که نویسنده در پاورقی از شعرای بزرگ آورده به همان صورت بدون ترجمه ذکر کرده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 31، پاورقی 1</ref> پانوشتهای اندکی به قلم مترجم است که با (م) از پانوشتهای نویسنده مشخصشده است. <ref>ر.ک: همان، ص 40</ref> | ||