العروض و القوافي: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
{{کاربردهای دیگر| عروض (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر| عروض (ابهام‌زدایی)}}
'''العروض و القوافی''' تألیف ادیب و شاعر یمنی [[ابن‌ مقری، اسماعيل‌ بن‌ ابى‌بکر|ابومحمد اسماعیل بن ابی بکر مقری]] معروف به [[ابن‌ مقری، اسماعيل‌ بن‌ ابى‌بکر|ابن مقری]] (837-754ق)، بخشی از کتاب «البدیع» خود اوست که به بررسی علم عروض و قوافی در شعر عربی پرداخته است. شرح و تعلیقات کتاب به قلم [[مبارکی، یحیی بن علی|یحیی بن علی یحیی المبارکی]] است.  
'''العروض و القوافی''' تألیف ادیب و شاعر یمنی [[ابن‌ مقری، اسماعيل‌ بن‌ ابى‌بکر|ابومحمد اسماعیل بن ابی بکر مقری]] معروف به [[ابن‌ مقری، اسماعيل‌ بن‌ ابى‌بکر|ابن مقری]] (837-754ق)، بخشی از کتاب «البدیع» خود اوست که به بررسی علم عروض و قوافی در شعر عربی پرداخته است. شرح و تعلیقات کتاب به قلم [[مبارکی، یحیی بن علی|یحیی بن علی یحیی المبارکی]] است.  


خط ۳۴: خط ۳۴:
اولین مبحث کتاب عروض است. عروض، علمی است که به بررسی اوزان معتبر شعر می‌پردازد یا به سخن دیگر علم عروض، ترازویی است که اشعار موزون و خارج از وزن را شناسایی می‌کند؛ مانند علم نحو که معیار بررسی کلام صحیح از غلط است.<ref>ر.ک: امیدوار، احمد؛ ص29</ref> بحث عروض با ذکر بحر طویل به عنوان اولین بحر آغاز شده است که مبتنی بر چهار «فعولن مفاعیلن» است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8 و 12و 13 </ref> پس از آن انواع ضروب، زحافات و علل و تغییراتی که به موازین بحری ملحق می‌شود مطرح شده است.   
اولین مبحث کتاب عروض است. عروض، علمی است که به بررسی اوزان معتبر شعر می‌پردازد یا به سخن دیگر علم عروض، ترازویی است که اشعار موزون و خارج از وزن را شناسایی می‌کند؛ مانند علم نحو که معیار بررسی کلام صحیح از غلط است.<ref>ر.ک: امیدوار، احمد؛ ص29</ref> بحث عروض با ذکر بحر طویل به عنوان اولین بحر آغاز شده است که مبتنی بر چهار «فعولن مفاعیلن» است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8 و 12و 13 </ref> پس از آن انواع ضروب، زحافات و علل و تغییراتی که به موازین بحری ملحق می‌شود مطرح شده است.   


از صفحه 65 کتاب، مبحث «قوافی» با عبارت «فینبغی للناظر فی علم القوافی ان یعرف المقید و المطلق» <ref>ر.ک: همان، ص65 و 67</ref> آغاز و با اشاره به ایطاء و تضمین به عنوان دو عیب و اشکال در مبحث قوافی  به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref>  
از صفحه 65 کتاب، مبحث «قوافی» با عبارت «فینبغی للناظر فی علم القوافی ان یعرف المقید و المطلق» <ref>ر.ک: همان، ص65 و 67</ref> آغاز و با اشاره به ایطاء و تضمین به عنوان دو عیب و اشکال در مبحث قوافی  به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref>


فهرست محتوا، اشعار و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.
فهرست محتوا، اشعار و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.