حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن''' تألیف [[قرهداغی، اکبر|اکبر قرهداغی]] (متولد 1323ش) پژوهشگر ادبیات فارسی؛ این کتاب به بررسی حکمتها و اندرزهای موجود در شاهنامه فردوسی میپردازد و با ارائه مثالهای متعدد از متن | '''حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن''' تألیف [[قرهداغی، اکبر|اکبر قرهداغی]] (متولد 1323ش) پژوهشگر ادبیات فارسی؛ این کتاب به بررسی حکمتها و اندرزهای موجود در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]] میپردازد و با ارائه مثالهای متعدد از متن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، بینش فلسفی و اخلاقی [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] را تحلیل میکند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب با بخشی درباره فردوسی و روزگار او آغاز میشود. نویسنده در فصلهای ابتدایی به موضوعاتی مانند هجو سلطان محمود، آرامگاه فردوسی و مجسمههای او پرداخته است. فصل اصلی کتاب با عنوان «خرد در شاهنامه» به بررسی جایگاه خرد در اندیشه فردوسی میپردازد که بیش از 550 بار در شاهنامه تکرار شده است. | کتاب با بخشی درباره [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و روزگار او آغاز میشود. نویسنده در فصلهای ابتدایی به موضوعاتی مانند هجو سلطان محمود، آرامگاه [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و مجسمههای او پرداخته است. فصل اصلی کتاب با عنوان «خرد در شاهنامه» به بررسی جایگاه خرد در اندیشه [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] میپردازد که بیش از 550 بار در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] تکرار شده است. | ||
نویسنده در فصل «حکمت حکیم فردوسی» نشان میدهد که فردوسی حکمت خود را به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان میکند. فصل «داد و دادگری در شاهنامه» به مفاهیم عدالت و انصاف در شاهنامه اختصاص دارد. در فصل «حرمت کلام در شاهنامه» نویسنده تأکید میکند که فردوسی حتی در توصیف شخصیتهای منفی از واژگان موهن استفاده نکرده است. | نویسنده در فصل «حکمت حکیم فردوسی» نشان میدهد که فردوسی حکمت خود را به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان میکند. فصل «داد و دادگری در شاهنامه» به مفاهیم عدالت و انصاف در شاهنامه اختصاص دارد. در فصل «حرمت کلام در شاهنامه» نویسنده تأکید میکند که [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] حتی در توصیف شخصیتهای منفی از واژگان موهن استفاده نکرده است. | ||
فصلهای میانی کتاب به تحلیل شخصیتها و داستانهای شاهنامه مانند هفتخان رستم، رستم و اسفندیار، بهرام گور و کاوه آهنگر اختصاص دارد. نویسنده در این فصلها با استناد به ابیات شاهنامه، جنبههای حکمتآمیز این داستانها را بررسی کرده است. | فصلهای میانی کتاب به تحلیل شخصیتها و داستانهای [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] مانند هفتخان رستم، رستم و اسفندیار، بهرام گور و کاوه آهنگر اختصاص دارد. نویسنده در این فصلها با استناد به ابیات شاهنامه، جنبههای حکمتآمیز این داستانها را بررسی کرده است. | ||
در فصل پایانی با عنوان «تأثیر حکیم توس بر شاعران»، نویسنده تأثیر فردوسی بر شاعران پس از خود را تحلیل کرده است. کتاب با ارائه نمونههای متعدد از ابیات | در فصل پایانی با عنوان «تأثیر حکیم توس بر شاعران»، نویسنده تأثیر [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] بر شاعران پس از خود را تحلیل کرده است. کتاب با ارائه نمونههای متعدد از ابیات [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، خواننده را با عمق اندیشه فلسفی و اخلاقی فردوسی آشنا میسازد.<ref>[https://literaturelib.com/books/2193 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۷
| حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قرهداغی، اکبر (نویسنده) |
| ناشر | بهجت |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1395 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-600-338-020-2 |
| موضوع | شاهنامه - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | F1۶؟ق / BJ FF95 |
حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن تألیف اکبر قرهداغی (متولد 1323ش) پژوهشگر ادبیات فارسی؛ این کتاب به بررسی حکمتها و اندرزهای موجود در شاهنامه فردوسی میپردازد و با ارائه مثالهای متعدد از متن شاهنامه، بینش فلسفی و اخلاقی فردوسی را تحلیل میکند.
ساختار
کتاب شامل یک پیشگفتار و 20 فصل است که هر فصل به موضوع خاصی از حکمتهای شاهنامه اختصاص دارد.
گزارش کتاب
کتاب با بخشی درباره فردوسی و روزگار او آغاز میشود. نویسنده در فصلهای ابتدایی به موضوعاتی مانند هجو سلطان محمود، آرامگاه فردوسی و مجسمههای او پرداخته است. فصل اصلی کتاب با عنوان «خرد در شاهنامه» به بررسی جایگاه خرد در اندیشه فردوسی میپردازد که بیش از 550 بار در شاهنامه تکرار شده است.
نویسنده در فصل «حکمت حکیم فردوسی» نشان میدهد که فردوسی حکمت خود را به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان میکند. فصل «داد و دادگری در شاهنامه» به مفاهیم عدالت و انصاف در شاهنامه اختصاص دارد. در فصل «حرمت کلام در شاهنامه» نویسنده تأکید میکند که فردوسی حتی در توصیف شخصیتهای منفی از واژگان موهن استفاده نکرده است.
فصلهای میانی کتاب به تحلیل شخصیتها و داستانهای شاهنامه مانند هفتخان رستم، رستم و اسفندیار، بهرام گور و کاوه آهنگر اختصاص دارد. نویسنده در این فصلها با استناد به ابیات شاهنامه، جنبههای حکمتآمیز این داستانها را بررسی کرده است.
در فصل پایانی با عنوان «تأثیر حکیم توس بر شاعران»، نویسنده تأثیر فردوسی بر شاعران پس از خود را تحلیل کرده است. کتاب با ارائه نمونههای متعدد از ابیات شاهنامه، خواننده را با عمق اندیشه فلسفی و اخلاقی فردوسی آشنا میسازد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات