۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[فخرالدین صفی، علی بن الحسین]] (نويسنده) | [[فخرالدین صفی، علی بن الحسین]] (نويسنده) | ||
[[سیف، عبدالرضا]] ( مصحح) | [[سیف، عبدالرضا]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =BP ۱۱/ف۳الف۳ | | کد کنگره =BP ۱۱/ف۳الف۳ | ||
| موضوع =اسلام -- مسائل متفرقه,اخلاق اسلامی -- مسائل متفرقه | | موضوع =اسلام -- مسائل متفرقه,اخلاق اسلامی -- مسائل متفرقه | ||
| ناشر =دانشگاه تهران، | | ناشر =دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ | ||
| مکان نشر = ایران - تهران | | مکان نشر = ایران - تهران | ||
| سال نشر =۱۳۸۸ | | سال نشر =۱۳۸۸ | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
کتاب مشتمل بر یک مقدمه و سیودو باب و یک خاتمه است که به نثر شیوا و روان فارسی، تحریر شده و میتوان آن را نمونهای از نثر مرسل قرن نهم برشمرد. از جمله خصایص سبکی این متن که در دیگر متون قرن نه مشهود است، آمیختگی نحوی عربی با فارسی است و چون مخاطب کتاب، عامی صرف فرض شده، تقریبا از اصطلاحات علمی و ادبی و عرفانی، تهی است و همین امر، متنی شیوا و بهدور از تکلف را پدید آورده که قابل توجه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | کتاب مشتمل بر یک مقدمه و سیودو باب و یک خاتمه است که به نثر شیوا و روان فارسی، تحریر شده و میتوان آن را نمونهای از نثر مرسل قرن نهم برشمرد. از جمله خصایص سبکی این متن که در دیگر متون قرن نه مشهود است، آمیختگی نحوی عربی با فارسی است و چون مخاطب کتاب، عامی صرف فرض شده، تقریبا از اصطلاحات علمی و ادبی و عرفانی، تهی است و همین امر، متنی شیوا و بهدور از تکلف را پدید آورده که قابل توجه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
مؤلف کتاب را به نام امیر معزالدین علی... - که گویا حاکم هرات و از علویان بوده - تألیف کرده و دیباچه را به نام وی، موشح ساخته و گوید چون مهدیالیه به حکایات و قصص اخلاقی دلبسته بوده، به تألیف این کتاب، دست یازیده که البته شخص مزبور، شناخته نشده است. شایان اینکه مؤلف از اقطاب سلسله نقشبندیه است که از سلاسل نامدار صوفیه اهل سنت و جماعتند و اثر دیگر مؤلف، «[[رشحات عین الحیات|عين الحياة]]» شاهد صادق این مدعاست، ولی کتاب حاضر، به مذاق شیعی نگاشته شده و نهتنها ذکری از خلفا در آن نیست، بلکه استشهاد به احادیث امامان شیعه و تجلیل خاص از آنان، در سراسر کتاب، هویدا است؛ ولی گویا مؤلف با سنن نگارش شیعی، بیگانه است؛ چنانکه لقب [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین]] را برای [[امام حسن علیهالسلام|حسن بن علی(ع)]] آورده است، حال آنکه در سنت شیعی، این لقب خاص [[امام علی علیهالسلام|علی بن ابیطالب(ع)]] است و جز او کسی را نشاید. مخفی نماند که این امر، درباره پدر مؤلف، [[کاشفی، حسین|حسین بن علی کاشفی]] نیز صدق میکند و محققان در تشیع و تسنن وی اختلاف دارند، ولی قدر متیقن این پدر و پسر، در عین اظهار تسنن در آثار خویش دلبستگی قابل توجهی به شیعه و امامان دوازدهگانه(ع) داشتهاند<ref>ر.ک: همان، صفحه پانزده - شانزده</ref>. | مؤلف کتاب را به نام امیر معزالدین علی... - که گویا حاکم هرات و از علویان بوده - تألیف کرده و دیباچه را به نام وی، موشح ساخته و گوید چون مهدیالیه به حکایات و قصص اخلاقی دلبسته بوده، به تألیف این کتاب، دست یازیده که البته شخص مزبور، شناخته نشده است. شایان اینکه مؤلف از اقطاب سلسله نقشبندیه است که از سلاسل نامدار صوفیه اهل سنت و جماعتند و اثر دیگر مؤلف، «[[رشحات عین الحیات|عين الحياة]]» شاهد صادق این مدعاست، ولی کتاب حاضر، به مذاق شیعی نگاشته شده و نهتنها ذکری از خلفا در آن نیست، بلکه استشهاد به احادیث امامان شیعه و تجلیل خاص از آنان، در سراسر کتاب، هویدا است؛ ولی گویا مؤلف با سنن نگارش شیعی، بیگانه است؛ چنانکه لقب [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین]] را برای [[امام حسن علیهالسلام|حسن بن علی(ع)]] آورده است، حال آنکه در سنت شیعی، این لقب خاص [[امام علی علیهالسلام|علی بن ابیطالب(ع)]] است و جز او کسی را نشاید. مخفی نماند که این امر، درباره پدر مؤلف، [[کاشفی، حسین بن علی|حسین بن علی کاشفی]] نیز صدق میکند و محققان در تشیع و تسنن وی اختلاف دارند، ولی قدر متیقن این پدر و پسر، در عین اظهار تسنن در آثار خویش دلبستگی قابل توجهی به شیعه و امامان دوازدهگانه(ع) داشتهاند<ref>ر.ک: همان، صفحه پانزده - شانزده</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||