تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایرانJ1.jpg | عنوان =تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه | عنوانهای دیگر = | پدیدآوران = عروجنیا، پروانه (نویسنده) | زبان =فارسی | کد کنگره =BP286/ع7ت2 1395 | موضوع =تصوف -- ایران -...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدمحمد' به 'سید محمد') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
فصل اول به تصوف در قرون ششم و هفتم هجری اختصاص دارد. در این بخش، نویسنده به معرفی بنیانگذاران سلسلههای مهمی مانند کازرونیه (ابواسحاق کازرونی)، خواجگان (خواجه یوسف همدانی)، قادریه (عبدالقادر گیلانی)، روزبهانیه (روزبهان بقلی) و کبرویه (نجمالدین کبری) پرداخته است. | فصل اول به تصوف در قرون ششم و هفتم هجری اختصاص دارد. در این بخش، نویسنده به معرفی بنیانگذاران سلسلههای مهمی مانند کازرونیه (ابواسحاق کازرونی)، خواجگان (خواجه یوسف همدانی)، قادریه (عبدالقادر گیلانی)، روزبهانیه (روزبهان بقلی) و کبرویه (نجمالدین کبری) پرداخته است. | ||
در فصل دوم، سلسلههای صوفیه از قرن هشتم تا دهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. از مهمترین این سلسلهها میتوان به صفویه (صفیالدین اردبیلی)، نوربخشیه ( | در فصل دوم، سلسلههای صوفیه از قرن هشتم تا دهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. از مهمترین این سلسلهها میتوان به صفویه (صفیالدین اردبیلی)، نوربخشیه (سید محمد نوربخش) و ذهبیه (برزشآبادی) اشاره کرد. این فصل همچنین به معرفی سه تن از مؤلفان بزرگ صوفی یعنی عزالدین کاشانی، شیخ محمود شبستری و عبدالرحمن جامی پرداخته است. | ||
فصل پایانی کتاب به تحولات تصوف از قرن دهم تا عصر حاضر اختصاص دارد. در این بخش سلسلههای جدیدتر مانند خاکساریه، درویشان عجم و اویسیه معرفی شدهاند. نویسنده در پایان به بررسی جریانهای عرفانی در تشیع پرداخته و تفاوتهای آن با تصوف سنتی را تحلیل کرده است. | فصل پایانی کتاب به تحولات تصوف از قرن دهم تا عصر حاضر اختصاص دارد. در این بخش سلسلههای جدیدتر مانند خاکساریه، درویشان عجم و اویسیه معرفی شدهاند. نویسنده در پایان به بررسی جریانهای عرفانی در تشیع پرداخته و تفاوتهای آن با تصوف سنتی را تحلیل کرده است. | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۷
| تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عروجنیا، پروانه (نویسنده) |
| ناشر | دفتر پژوهشهای فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1395 |
| شابک | 978-964-379-364-7 |
| موضوع | تصوف -- ایران -- تاریخ -- سلسلههای صوفیه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP286/ع7ت2 1395 |
تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه تألیف پروانه عروجنیا (متولد 1341ش)، پژوهشگر تاریخ و عرفان اسلامی؛ این کتاب به بررسی سیر تاریخی سلسلههای صوفیه در ایران از قرن ششم تا معاصر میپردازد.
ساختار
کتاب در سه فصل اصلی به بررسی دورههای مختلف تصوف در ایران پرداخته و مهمترین سلسلههای صوفیه را معرفی میکند.
گزارش کتاب
کتاب «تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران» پژوهشی است جامع درباره سیر تحول طریقتهای صوفیه در ایران. پروانه عروجنیا در این اثر با نگاهی تاریخی-تحلیلی، علل ظهور و افول سلسلههای مختلف تصوف را بررسی کرده است.
فصل اول به تصوف در قرون ششم و هفتم هجری اختصاص دارد. در این بخش، نویسنده به معرفی بنیانگذاران سلسلههای مهمی مانند کازرونیه (ابواسحاق کازرونی)، خواجگان (خواجه یوسف همدانی)، قادریه (عبدالقادر گیلانی)، روزبهانیه (روزبهان بقلی) و کبرویه (نجمالدین کبری) پرداخته است.
در فصل دوم، سلسلههای صوفیه از قرن هشتم تا دهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. از مهمترین این سلسلهها میتوان به صفویه (صفیالدین اردبیلی)، نوربخشیه (سید محمد نوربخش) و ذهبیه (برزشآبادی) اشاره کرد. این فصل همچنین به معرفی سه تن از مؤلفان بزرگ صوفی یعنی عزالدین کاشانی، شیخ محمود شبستری و عبدالرحمن جامی پرداخته است.
فصل پایانی کتاب به تحولات تصوف از قرن دهم تا عصر حاضر اختصاص دارد. در این بخش سلسلههای جدیدتر مانند خاکساریه، درویشان عجم و اویسیه معرفی شدهاند. نویسنده در پایان به بررسی جریانهای عرفانی در تشیع پرداخته و تفاوتهای آن با تصوف سنتی را تحلیل کرده است.
این کتاب با نثری روان و ساختاری منسجم، منبعی ارزشمند برای شناخت تاریخ تصوف ایران محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات