مدرس یزدی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

علی‌اکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد [[قمشه‌ای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشه‌اى]]، اسفار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و شرح قیصرى بر [[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص‎ الحکم]] [[ابن عربی، محمد بن علی|محیی‌الدین بن ‎عربى]] را خواند و از درس شرح منظومه [[قشقایی، جهانگیر|جهان‌گیرخان قشقایى]] نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و سیدصادق طباطبایى و میرزا حسن آشتیانى فراگرفت.

حکیم یزدى در اواخر عمر، به ‎سبب بیمارى، نتوانست آثار خود را جمع‌آورى و چاپ کند؛ لذا برخى از آنها پس از مرگ او از میان رفت. قسمتى از آنچه باقى مانده با عنوان رسایل حکمیه، که همه به فارسى است، به اهتمام فرزند او، محمود حکمى یزدى، در 1365ش، در تهران چاپ شده است. قسمتى دیگر نیز، که برخى از آنها به فارسى و برخى به عربى است، با عنوان مجموعه رسائل کلامى و فلسفى و ملل و نحل، با مقدمه [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|غلامحسین ابراهیمى دینانى]] در 1374ش، در تهران به چاپ رسیده است. رسایل حکمیه مشتمل است بر رساله بديعة إلهية في بيان مفهوم الماهية و الوجود که آن را براى بدیع‌الملک نوشته، شرح فارسى رساله مسئله وجود [[جامی، عبدالرحمن|ملاعبدالرحمن جامى]]، رساله معرفة النفس و معرفة الرب و رساله‌اى در هندسه با خط حکیم یزدى. از جمله آثارى که در مجموعه رسائل کلامى و فلسفى مندرج است، رساله حکمت متعالیه، رساله ملل و نحل، تعليقات على شرح فصوص الحكم قیصرى و تعليقات على الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة است. حواشى بر شرح نهج‌البلاغة [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن‎ ابی‌الحدید]]، شرح [[الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية|الشواهد الربوبية]] [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و تعلیقه بر شرح منظومه سبزوارى، از جمله آثار چاپ‌نشده وى است. حکیم، شعر نیز می‌سرود و «تجلى» تخلص می‌کرد و نیز در نگارش انواع خط مهارت داشت<ref>ر.ک: سید عرب، حسن، ص782-780</ref>.