ختن و زبان ختنی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURختن و زبان ختنیJ1.jpg | عنوان =خُتَن و زبان خُتَنی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = طامه، مجید (نویسنده) |زبان | زبان =فارسی | کد کنگره =PIR 2462 | موضوع =زبان خُتَنی، زبانهای ایرانی، تاریخ ختن |ناشر | ناشر =دف...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =PIR | | کد کنگره =PIR ۲۴۶۲/ط۲،خ۲ ۱۳۹۵ | ||
| موضوع =زبان خُتَنی، زبانهای ایرانی، تاریخ ختن | | موضوع =زبان خُتَنی، زبانهای ایرانی، تاریخ ختن | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''خُتَن و زبان خُتَنی''' تألیف مجید | '''خُتَن و زبان خُتَنی''' تألیف [[طامه، مجید|مجید طامه]]؛ این کتاب به بررسی جامع منطقه تاریخی ختن و زبان خُتَنی به عنوان یکی از گویشهای زبان سکایی میپردازد و تاریخ، فرهنگ و ویژگیهای زبانی این منطقه مهم آسیای مرکزی را تحلیل میکند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «خُتَن و زبان خُتَنی» اثر مجید | کتاب «خُتَن و زبان خُتَنی» اثر [[طامه، مجید|مجید طامه]]، پژوهشی است درباره یکی از زبانهای ایرانی میانۀ شرقی که در منطقه ختن (در ترکستان چین امروزی) رواج داشته است. نویسنده در فصل اول به بررسی تاریخی و جغرافیایی منطقه ختن پرداخته و جنبههای مختلف تمدن بودایی این ناحیه را تحلیل میکند. | ||
فصل دوم کتاب به معرفی زبان خُتَنی اختصاص دارد که یکی از گویشهای زبان سکایی محسوب میشود و تا قرن یازدهم میلادی در این منطقه رواج داشته است. نویسنده در این فصل به پیشینه تاریخی، ادوار تحول و خط مورد استفاده در متون خُتَنی میپردازد. | فصل دوم کتاب به معرفی زبان خُتَنی اختصاص دارد که یکی از گویشهای زبان سکایی محسوب میشود و تا قرن یازدهم میلادی در این منطقه رواج داشته است. نویسنده در این فصل به پیشینه تاریخی، ادوار تحول و خط مورد استفاده در متون خُتَنی میپردازد. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۰۸
| خُتَن و زبان خُتَنی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طامه، مجید (نویسنده) |
| ناشر | دفتر پژوهشهای فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1395 |
| چاپ | چاپ نخست |
| شابک | 978-964-379-387-6 |
| موضوع | زبان خُتَنی، زبانهای ایرانی، تاریخ ختن |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۲۴۶۲/ط۲،خ۲ ۱۳۹۵ |
خُتَن و زبان خُتَنی تألیف مجید طامه؛ این کتاب به بررسی جامع منطقه تاریخی ختن و زبان خُتَنی به عنوان یکی از گویشهای زبان سکایی میپردازد و تاریخ، فرهنگ و ویژگیهای زبانی این منطقه مهم آسیای مرکزی را تحلیل میکند.
ساختار
این کتاب در 130 صفحه و چهار فصل اصلی تنظیم شده است که به ترتیب به بررسی تاریخ ختن، زبان خُتَنی، دستور زبان و متون ادبی این زبان میپردازد.
گزارش کتاب
کتاب «خُتَن و زبان خُتَنی» اثر مجید طامه، پژوهشی است درباره یکی از زبانهای ایرانی میانۀ شرقی که در منطقه ختن (در ترکستان چین امروزی) رواج داشته است. نویسنده در فصل اول به بررسی تاریخی و جغرافیایی منطقه ختن پرداخته و جنبههای مختلف تمدن بودایی این ناحیه را تحلیل میکند.
فصل دوم کتاب به معرفی زبان خُتَنی اختصاص دارد که یکی از گویشهای زبان سکایی محسوب میشود و تا قرن یازدهم میلادی در این منطقه رواج داشته است. نویسنده در این فصل به پیشینه تاریخی، ادوار تحول و خط مورد استفاده در متون خُتَنی میپردازد.
در فصل سوم، مؤلف به صورت مفصل به بررسی دستور زبان خُتَنی شامل آواشناسی، صرف، نحو و واژهسازی پرداخته است. فصل پایانی کتاب نیز به معرفی و طبقهبندی متون باقیمانده به زبان خُتَنی اختصاص دارد که شامل متون دینی بودایی، متون غیردینی و نمونههایی از شعر خُتَنی میشود.
این کتاب با ارائه تصویری جامع از زبان و تمدن ختن، منبع ارزشمندی برای پژوهشگران زبانهای ایرانی و تاریخ آسیای مرکزی محسوب میشود. نویسنده با استناد به منابع معتبر و جدیدترین پژوهشهای انجام شده در این حوزه، توانسته اثری علمی و در عین حال قابل فهم برای عموم علاقهمندان ارائه دهد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات