سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURسبکشناسی روایت در حکایت مشایخJ1.jpg | عنوان =سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = طاهری قلعهنو، زهراسادات (نویسنده) |زبان | زبان =فارسی | کد کنگره =PN 3355 | موضوع =سبکشناسی ا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ''' تألیف زهراسادات | '''سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ''' تألیف [[طاهری قلعهنو، زهراسادات|زهراسادات طاهری]]؛ این کتاب پژوهشی نوآورانه در حوزۀ سبکشناسی روایت است که با رویکردی میانرشتهای به تحلیل حکایتهای عرفانی در آثار بزرگان ادب فارسی مانند [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] میپردازد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
زهراسادات طاهری در این اثر ارزشمند، با تلفیق روشهای سبکشناسی و روایتشناسی، الگویی نوین برای تحلیل متون عرفانی فارسی ارائه کرده است. نویسنده در فصلهای ابتدایی به بررسی مبانی نظری سبکشناسی و ارتباط آن با روایتپردازی میپردازد و با نقد نظریههای موجود، چارچوب تحلیلی خود را طراحی میکند. | [[طاهری قلعهنو، زهراسادات|زهراسادات طاهری]] در این اثر ارزشمند، با تلفیق روشهای سبکشناسی و روایتشناسی، الگویی نوین برای تحلیل متون عرفانی فارسی ارائه کرده است. نویسنده در فصلهای ابتدایی به بررسی مبانی نظری سبکشناسی و ارتباط آن با روایتپردازی میپردازد و با نقد نظریههای موجود، چارچوب تحلیلی خود را طراحی میکند. | ||
یکی از نقاط قوت کتاب، تحلیل تطبیقی حکایتهای مشایخ در آثار سنایی، عطار و مولوی است. طاهری نشان میدهد که چگونه این بزرگان ادب عرفانی از تکنیکهای روایی متفاوتی برای انتقال مفاهیم عرفانی استفاده کردهاند. نویسنده با بررسی مؤلفههایی چون رمز زبانی، شخصیتپردازی، ساختار متنی و بینامتنیت، لایههای پنهان سبکی این حکایتها را آشکار میسازد. | یکی از نقاط قوت کتاب، تحلیل تطبیقی حکایتهای مشایخ در آثار [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] است. [[طاهری قلعهنو، زهراسادات|طاهری]] نشان میدهد که چگونه این بزرگان ادب عرفانی از تکنیکهای روایی متفاوتی برای انتقال مفاهیم عرفانی استفاده کردهاند. نویسنده با بررسی مؤلفههایی چون رمز زبانی، شخصیتپردازی، ساختار متنی و بینامتنیت، لایههای پنهان سبکی این حکایتها را آشکار میسازد. | ||
در فصل پایانی، نویسنده با به کارگیری الگوی طراحیشده، به تحلیل نمونههایی از حکایتهای مشایخ میپردازد و نشان میدهد که چگونه سبک روایتپردازی در خدمت انتقال مفاهیم عمیق عرفانی قرار گرفته است. این اثر نه تنها برای پژوهشگران ادبیات عرفانی، بلکه برای علاقهمندان به تحلیل روایت و سبکشناسی نیز منبعی ارزشمند محسوب میشود.<ref>[https://literaturelib.com/books/13336 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | در فصل پایانی، نویسنده با به کارگیری الگوی طراحیشده، به تحلیل نمونههایی از حکایتهای مشایخ میپردازد و نشان میدهد که چگونه سبک روایتپردازی در خدمت انتقال مفاهیم عمیق عرفانی قرار گرفته است. این اثر نه تنها برای پژوهشگران ادبیات عرفانی، بلکه برای علاقهمندان به تحلیل روایت و سبکشناسی نیز منبعی ارزشمند محسوب میشود.<ref>[https://literaturelib.com/books/13336 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۵
| سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طاهری قلعهنو، زهراسادات (نویسنده) |
| ناشر | نگاه معاصر |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1403 |
| شابک | 978-622-290-453-1 |
| موضوع | سبکشناسی ادبی - روایتشناسی - ادبیات عرفانی فارسی |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | PN 3355 |
سبکشناسی روایت در حکایت مشایخ تألیف زهراسادات طاهری؛ این کتاب پژوهشی نوآورانه در حوزۀ سبکشناسی روایت است که با رویکردی میانرشتهای به تحلیل حکایتهای عرفانی در آثار بزرگان ادب فارسی مانند سنایی، عطار و مولوی میپردازد.
ساختار
کتاب در هشت فصل اصلی سازماندهی شده است که شامل مباحث نظری سبکشناسی، تحلیل روایت، بررسی مؤلفههای زبانی و ساختاری، و در نهایت تطبیق این نظریهها بر نمونههای عملی از حکایتهای مشایخ میباشد. همچنین دارای فهرست شکلها و جدولها است.
گزارش کتاب
زهراسادات طاهری در این اثر ارزشمند، با تلفیق روشهای سبکشناسی و روایتشناسی، الگویی نوین برای تحلیل متون عرفانی فارسی ارائه کرده است. نویسنده در فصلهای ابتدایی به بررسی مبانی نظری سبکشناسی و ارتباط آن با روایتپردازی میپردازد و با نقد نظریههای موجود، چارچوب تحلیلی خود را طراحی میکند.
یکی از نقاط قوت کتاب، تحلیل تطبیقی حکایتهای مشایخ در آثار سنایی، عطار و مولوی است. طاهری نشان میدهد که چگونه این بزرگان ادب عرفانی از تکنیکهای روایی متفاوتی برای انتقال مفاهیم عرفانی استفاده کردهاند. نویسنده با بررسی مؤلفههایی چون رمز زبانی، شخصیتپردازی، ساختار متنی و بینامتنیت، لایههای پنهان سبکی این حکایتها را آشکار میسازد.
در فصل پایانی، نویسنده با به کارگیری الگوی طراحیشده، به تحلیل نمونههایی از حکایتهای مشایخ میپردازد و نشان میدهد که چگونه سبک روایتپردازی در خدمت انتقال مفاهیم عمیق عرفانی قرار گرفته است. این اثر نه تنها برای پژوهشگران ادبیات عرفانی، بلکه برای علاقهمندان به تحلیل روایت و سبکشناسی نیز منبعی ارزشمند محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات