۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
(تکمله) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
این اثر، نخستین کتاب از مجموعه «سلسلة اللغة و الأدب» است و نامی از محقق آن درج نشده است. محقق، واژههای دشوار را معنا نموده و متن کتاب را در برخی آثار دیگر پی گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20 و 28</ref>. او در پایان کتاب، تنبیهی را آورده و در آن به نکتهای از [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحیان توحیدی]]، دانشمند و ادیب و فیلسوف ایرانی سده چهارم هجری، درباره رغبت مردم به کتب [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص46-45</ref>. کتاب از هرگونه فهرستی تهی است. | این اثر، نخستین کتاب از مجموعه «سلسلة اللغة و الأدب» است و نامی از محقق آن درج نشده است. محقق، واژههای دشوار را معنا نموده و متن کتاب را در برخی آثار دیگر پی گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20 و 28</ref>. او در پایان کتاب، تنبیهی را آورده و در آن به نکتهای از [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحیان توحیدی]]، دانشمند و ادیب و فیلسوف ایرانی سده چهارم هجری، درباره رغبت مردم به کتب [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص46-45</ref>. کتاب از هرگونه فهرستی تهی است. | ||
== | ==انتساب دو رساله به نام «الحنین إلی الأوطان» به جاحظ== | ||
گفتنی است که شِکوائیههای گوناگونی در ادبیات عرب نوشته شده است که برخی از مهمترین آنها عبارت است از: 1 و 2- «الحنین إلی الأوطان» و «حُبّ الوطن» از عمرو بن بحر جاحظ (۱۶۰-۲۵۵ق)؛ 3-«الحنین إلی الأوطان» از موسی بن عیسی کسروی (سدۀ 3ق)؛ 4- «الحنین إلی الأوطان» از ابو طیب محمد بن احمد بن إسحاق، وشّاء (درگذشته 325ق) 4- «حنین الإبل إلی الأوطان» از ربیعه بصری؛ 5- «الشوق إلی الأوطان» از ابوحاتم سهل بن محمد بن سجستانی (درگذشته 255ق)؛ 6- «المناهل و الأعطان و الحنین إلی الأوطان» از حسن بن عبدالرحمن بن خلّاد رامهرمزی (درگذشته 360ق)؛ 8- أدب الغُرباء» از ابو فرج علی بن حسین اصفهانی (درگذشته در سالهای پس از 362ق)؛ 9- «الحنین إلی الأوطان» از ابوحیان علی بن محمد بن عباس توحیدی (درگذشته 418ق)؛ و 10- النزوع إلی الأوطان» از ابو سعد عبدالکریم بن محمد بن منصور سمعانی (562ق) | |||
از میان این «حَنینیهها» دو رساله با نامی مشابه به جاحظ منسوب شده است؛ یکی همین رساله و دیگری رسالهای از نامبردار جهان ادبیات عرب (ابن مرزبان). این در حالی است که نامی از این شِکوائیۀ جاحظ در آثار مورخان پیشینِ ادبیات عرب دیده نمیشد تا اینکه نسخۀ خطی آن در مجموعهای حاویِ 18 عنوان کتاب و رساله به نام جاحظ چاپ شد و پردهای از ابهام را در برابر پژوهشگران آثار جاحظ بالا بُرد. از آن پس، محققی به نام «حسن سندوسی» در کتاب خود (أدب الجاحظ) در انتساب این «الحنین» به جاحظ تردید افکند. هرچند محقق دیگری به نام «عبدالسلام هارون» با تأکید بر سه دلیل، آن را «جاحظیِ جاحظی» میداند. او میگوید: | |||
# کتاب با روش نگارش جاحظ نوشته شده است؛ | # کتاب با روش نگارش جاحظ نوشته شده است؛ | ||
# متن، شخصیتها و رخدادهای درون اثر از زمانۀ جاحظ فراتر نمیرود؛ | # متن، شخصیتها و رخدادهای درون اثر از زمانۀ جاحظ فراتر نمیرود؛ | ||
ویرایش