جریانشناسی شعر دهه هفتاد: بررسی جریانهای نو در شعر دهۀ هفتاد: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURجریانشناسی شعر دهه هفتادJ1.jpg | عنوان =جریانشناسی شعر دهۀ هفتاد: بررسی جریانهای نو در شعر دهۀ هفتاد | عنوانهای دیگر =یک دهه تجربهگرایی: بررسی جریانهای نو در شعر دهه هفتاد |پدیدآورندگان | پدیدآوران = زهرهو...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۲۲
| جریانشناسی شعر دهۀ هفتاد: بررسی جریانهای نو در شعر دهۀ هفتاد | |
|---|---|
| پدیدآوران | زهرهوند، سعید (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | یک دهه تجربهگرایی: بررسی جریانهای نو در شعر دهه هفتاد |
| ناشر | روزگار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1395 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-374-695-7 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 14 - تاریخ و نقد. شعر فارسی - قرن 12 - مجموعهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ١٣٩۵ ۴ج٩ز/٣٨١١ |
جریانشناسی شعر دهۀ هفتاد: بررسی جریانهای نو در شعر دهۀ هفتاد تألیف سعید زهرهوند؛ این کتاب به تحلیل نظاممند جریانهای شعری دهه هفتاد خورشیدی میپردازد و با بررسی ویژگیهای زیباییشناختی و زمینههای اجتماعی، تصویر جامعی از تحولات شعر معاصر در این دهه ارائه میدهد.
ساختار
این کتاب در شش فصل اصلی به همراه پیشگفتار تنظیم شده است که هر فصل به بررسی یکی از جریانهای مهم شعری دهه هفتاد اختصاص دارد.
گزارش کتاب
کتاب «جریانشناسی شعر دهۀ هفتاد» اثر سعید زهرهوند، پژوهشی عمیق و نظاممند در حوزۀ شعر معاصر فارسی است. نویسنده در این اثر به تحلیل جریانهای نوظهور شعری در دهه هفتاد خورشیدی پرداخته و با نگاهی تحلیلی-تاریخی، زمینههای شکلگیری و ویژگیهای هر جریان را بررسی کرده است (ص 25).
در فصل اول، نویسنده به تعریف مفاهیم پایهای مانند جریانشناسی ادبی و انواع شعر در یکصدسال اخیر میپردازد. زهرهوند جریانشناسی را فرایندی میداند که هم به بررسی الگوهای زیباییشناختی میپردازد و هم زمینههای اجتماعی-سیاسی تأثیرگذار بر شکلگیری جریانها را تحلیل میکند (ص 45-50).
فصل دوم به بررسی کلی وضعیت شعر در دهه هفتاد اختصاص دارد. نویسنده با رد دیدگاههای یکسره منفی درباره این دهه، نشان میدهد که چگونه این دوره شاهد تجربیات ارزشمند و نوآوریهای قابل توجهی در شعر فارسی بوده است (ص 75-90).
فصل سوم به تحلیل «شعر گفتار» میپردازد. زهرهوند با تمرکز بر آثار شاعرانی مانند سیدعلی صالحی و هرمز علیپور، ویژگیهای این جریان از جمله زبان ساده و صمیمی، لحن تخاطبی و اطنابهای فراوان را بررسی میکند (ص 115-140).
در فصل چهارم، «شعر پستمدرن» و تأثیرپذیری آن از نظریات فلسفی غربی و تجربیات پیشگامانی مانند هوشنگ ایرانی تحلیل شده است. نویسنده به نقد جنبههای صوری پستمدرنیسم وطنی و فاصلهاش با مبانی نظری اصلی این جریان میپردازد (ص 165-190).
فصل پنجم به بررسی جریانهای فرعی مانند شعر حرکت، شعر تصویری، غزل سپید و شعر مفهومی اختصاص دارد. زهرهوند نشان میدهد که چگونه دهه هفتاد شاهد تولد و مرگ سریع جریانهای متعدد شعری بوده است (ص 215-250).
این کتاب با ارائه تحلیلی جامع و مستند، منبعی ارزشمند برای پژوهشگران ادبیات معاصر و علاقهمندان به تحولات شعر فارسی محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات