تفسیر نجف: بخشی از ترجمه و تفسیری کهن از قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =BP102/1/ت9 1403
    | کد کنگره =BP 102/1/ت9 1403
    | موضوع =قرآن - تفسیر - متون قدیمی تا قرن 14
    | موضوع =قرآن - تفسیر - متون قدیمی تا قرن 14
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۵۰: خط ۵۰:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده: تفسیر]]
    [[رده: تفاسیر سور و آیات]]
    [[رده:مقالات(خرداد 1404) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(خرداد 1404) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1404]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۲

    تفسیر نجف: بخشی از ترجمه و تفسیری کهن از قرآن کریم
    تفسیر نجف: بخشی از ترجمه و تفسیری کهن از قرآن کریم
    پدیدآورانآقامحمدی، امیرحسین (مصحح)
    ناشربنیاد موقوفات افشار
    مکان نشرتهران
    سال نشر1403
    چاپاول
    شابک978-622-7706-95-6
    موضوعقرآن - تفسیر - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP 102/1/ت9 1403

    تفسیر نجف: بخشی از ترجمه و تفسیری کهن از قرآن کریم به تصحیح امیرحسین آقامحمدی؛ این کتاب شامل ترجمه و تفسیر کهنی از سه سوره آل عمران، نساء و مائده قرآن کریم است که از نسخه خطی کتابخانه حیدریه نجف اشرف استخراج شده است.

    ساختار

    این کتاب شامل مقدمه مصحح، متن تفسیر سه سوره قرآن و نمایه‌ها در 422 صفحه تنظیم شده است.

    گزارش کتاب

    کتاب «تفسیر نجف» تصحیح و تحقیق امیرحسین آقامحمدی، متنی ارزشمند از ترجمه و تفسیر کهن قرآن کریم است که از نسخه خطی شماره 427 کتابخانه حیدریه نجف اشرف استخراج شده است. این اثر کهن که احتمالاً متعلق به قرن ششم هجری است، ترجمه و تفسیری از سه سوره آل عمران، نساء و مائده را شامل می‌شود.

    ویژگی بارز این تفسیر، سادگی و روانی نثر آن است که در مقایسه با دیگر تفاسیر کهن فارسی، نوعی هنجارگریزی محسوب می‌شود. مصحح در مقدمه مفصلی به بررسی ویژگی‌های زبانی این تفسیر پرداخته و اشاره کرده است که این متن از نظر ساختارهای نحوی، صرفی و واژگانی حاوی نکات ارزشمندی برای پژوهشگران تاریخ زبان فارسی است.

    از جمله ویژگی‌های زبانی این تفسیر می‌توان به کاربرد فراوان «همی» به جای «می»، ترتیب معمول اجزای جمله به سبک فارسی معاصر، و استفاده از حدود هشتاد واژه کهن فارسی اشاره کرد. این ویژگی‌ها به محققان کمک می‌کند تا هم درباره تاریخ تألیف و هم درباره جغرافیای پیدایش این تفسیر تحقیق کنند.

    تصحیح حاضر با دقت علمی انجام شده و شامل نمایه‌های مفیدی است که دسترسی به مطالب را برای محققان آسان می‌سازد. این اثر نه تنها برای قرآن‌پژوهان، بلکه برای زبان‌شناسان و پژوهشگران تاریخ زبان فارسی نیز منبعی ارزشمند محسوب می‌شود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها