زاد سفر الملوك: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۲: خط ۵۲:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات عربی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1404]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محمد خردمند]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محمد خردمند]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1404 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۱

    زاد سفر الملوک
    زاد سفر الملوك
    پدیدآورانثعالبی، عبدالملک بن محمد (نويسنده) صالح، ابراهیم (محقق)
    ناشرهيئة أبوظبي للثقافة و التراث. المجمع الثقافي
    مکان نشرامارات - ابوظبی
    سال نشر1431ق - 2010م
    چاپ1
    شابک978-9948-01-489-8
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ز2 3914 PJA
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    زاد سفر الملوك، از آثار شاعر، لغوی، کاتب و تاریخ‌نگار ایرانی قرن پنجم هجری قمری، ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبى نیشابوری، مشهور به ابومنصور ثعالبی (350-429ق)، مجموعه‌ سخنانی ادیبانه است که نویسنده، ارزشمندی و آداب سفر را با ذکر آیات و روایات و نظم و نثر بیان می‌کند و می‌کوشد همه موضوعات مرتبط با آن را نیز توضیح دهد و اثری جامع و جالب بیافریند. پژوهشگر معاصر، ابراهیم بن حسین بن صالح، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار ثعالبی و نیز روش اثر حاضر را به‌شکل اجمالی شناسانده است.

    هدف و روش

    • ثعالبی کتابش را برای یکی از دولت‌مردان ادب‌پرور ولایت غزنه (پایتخت سلطان محمود غزنوی)، به نام ابوسعید حسن بن سهل تألیف کرده و به او تقدیم داشته و خودش را مدیون لطف و احسان او شمرده است[۱].
    • ابراهیم بن حسین بن صالح، با تأکید بر آنکه اثر حاضر فقط یک نسخه خطی دارد، افزوده است: این کتاب به چگونگی و آداب مسافرت و مدح یا ذمّ آن می‌پردازد و آیات، روایات و اشعاری را مطرح می‌کند که برخی از آنها را جز در این نوشتار نمی‌یابیم[۲].

    ساختار و محتوا

    • ثعالبی، این اثر را در 50 باب سامان داده و هر نکته‌ای که درباره مباحث مربوط به سفر یافته، در آن گردآوری کرده است. اولین باب، «مدح سفر» است[۳] و آخرین، «دیدار جان‌ها و دوری بدن‌ها»[۴].

    نمونه مباحث

    • خدای متعال، مسافران را مدح کرده و گفته است: «...وَ آخَرُونَ يضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ...» (مزّمّل: 20) و فرمان به سفر کردن داده و فرموده: «... فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ...» (جمعه: 10) و همچنین گفته است: «هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكبِهَا وَ كلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَ إِلَيهِ النُّشُورُ» (ملک: 15)[۵].
    • مثل‌های سفر:
    1. «الرفيق ثمّ الطريق» (اول هم‌سفر، بعد سفر)
    2. «البركة في الحركة» (از تو حرکت، از خدا برکت)
    3. «لأن تمشي و تدوم خيرٌ من أن تعدو و لا تقوم» یعنی:
      رهرو آن نیست که گه تند و گهى خسته رود رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص21-22
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ص12
    3. ر.ک: متن کتاب، ص27
    4. ر.ک: همان، ص175
    5. ر.ک: همان، ص27
    6. ر.ک: همان، ص65

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها