معماری و شهرسازی ایران به روایت شاهنامه فردوسی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =PIR | | کد کنگره =PIR ۴۴۹۷/م۶س۸ | ||
| موضوع =معماری در ادبیات، معماری ایرانی، شعر فارسی - قرن 4ق. - تاریخ و نقد | | موضوع =معماری در ادبیات، معماری ایرانی، شعر فارسی - قرن 4ق. - تاریخ و نقد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۰۶
| معماری و شهرسازی ایران به روایت شاهنامه فردوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلطانزاده، حسین (نویسنده) |
| ناشر | دفتر پژوهشهای فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| شابک | 978-964-6269-30-9 |
| موضوع | معماری در ادبیات، معماری ایرانی، شعر فارسی - قرن 4ق. - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۴۴۹۷/م۶س۸ |
معماری و شهرسازی ایران به روایت شاهنامه فردوسی تألیف حسین سلطانزاده. این کتاب به بررسی اطلاعات ارزشمند معماری و شهرسازی ایران باستان از خلال شاهنامه فردوسی میپردازد.
ساختار
این کتاب از چهار فصل اصلی و پنج پیوست تشکیل شده است که به همراه فهرستهای مختلف در انتهای کتاب ارائه شدهاند.
گزارش کتاب
کتاب «معماری و شهرسازی ایران به روایت شاهنامه فردوسی» نوشته حسین سلطانزاده، پژوهشی ارزشمند در زمینه استخراج اطلاعات معماری و شهرسازی ایران باستان از شاهنامه فردوسی است. نویسنده در این اثر نشان میدهد که چگونه شاهنامه به عنوان یک منبع ادبی میتواند اطلاعات ارزشمندی درباره فرهنگ معماری و شهرسازی ایران پیش از اسلام ارائه دهد.
فصل اول با عنوان «برخی از واژههای معماری و شهرسازی در شاهنامه» به بررسی واژگان تخصصی معماری در شاهنامه میپردازد. نویسنده در این فصل نشان میدهد که چگونه بسیاری از این واژهها هنوز در زبان فارسی کاربرد دارند، اگرچه معانی برخی از آنها تغییر کرده است.
فصل دوم با عنوان «گروههای اجتماعی، دژها، شهرها و ایوان مداین در شاهنامه» به تحلیل ساختارهای اجتماعی و شهری در شاهنامه اختصاص دارد. این فصل اطلاعات ارزشمندی درباره انواع دژها، شهرها و بناهای مهم مانند ایوان مداین ارائه میدهد.
فصل سوم با عنوان «برخی از خصوصیات طراحی معماری» به بررسی ویژگیهای طراحی معماری در دوره باستان بر اساس شاهنامه میپردازد. نویسنده در این فصل به تحلیل عناصری مانند باغ-مزارها و دیگر ویژگیهای معماری میپردازد.
فصل چهارم با عنوان «برخی از خصوصیات طراحی شهری» به بررسی الگوهای شهرسازی و فضاهای شهری در شاهنامه اختصاص دارد. این فصل به تحلیل کهندژ، شارستان، ربض و دیگر عناصر شهری میپردازد.
پیوستهای کتاب شامل پنج بخش است که به موضوعات خاصی مانند الگوی سکونتگاه تاریخی-اسطورهای، سلسله مراتب دینی-اجتماعی فضاها، آرامگاهها، شهر زنان و مقایسه با فارسنامه ابن بلخی میپردازد.
کتاب با فهرستهای تصاویر، اصطلاحات، مکانها و اشخاص به پایان میرسد. این اثر برای معماران، شهرسازان و پژوهشگران تاریخ معماری ایران منبع ارزشمندی محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات